„Zobaczmy, czy natychmiast to wyjaśnisz” - powiedział mi ojciec dziecka, kiedy przyszli do gabinetu pielęgniarskiego. Nie pamiętam już, o co mnie pytali, ale nerwowo uściskała małego chłopca, a on słusznie mi wyrzucał, że zadali to samo pytanie kilku innym specjalistom i wszyscy dawaliśmy inną odpowiedź.
Kilka dni temu inna pielęgniarka powiedziała mi to samo na Facebooku, że matka wybuchła płaczem, gdy usłyszała jej słowa z tego samego powodu, ponieważ z każdą odpowiedzią wyglądała na jeszcze bardziej zagubioną: kiedy rodzice po raz pierwszy otrzymują tak wiele przeciwnych opinii, że w końcu są całkowicie zagubieni.
„To nic osobistego, ale nie możemy zrobić więcej”
Podczas pielgrzymki w poszukiwaniu rozwiązań rodzice ci w końcu przyszli do mnie (no nie wiem, czy w końcu, może po zobaczeniu mnie szukali więcej opinii i rozwiązań) i chociaż wyglądali na wyraźnie zdenerwowanych, zrozumiałem, co sami mi powiedzieli , że to nie było dla mnie nic osobistego, że nie byli na mnie źli, ale to tak, byli z sytuacją, ponieważ nie mogli zrobić więcej.
I to dlatego, że po raz pierwszy rodzice mają pozwolić mu płakać, inni nie; niektórzy karmią go na żądanie, inni co trzy godziny, inni co dwie godziny, inni tak, na żądanie, ale nie pozwalają mu jeść wszystkiego, czego chce dziecko, ale ograniczają czas; niektórzy twierdzą, że powinni spać w łóżeczku, inni, że lepiej, jeśli śpią razem; niektórzy kładą go spać na boku, inni twarzą do góry z pochylonymi głowami; niektóre, że łazienka jest niezbędna każdego dnia, lepiej w nocy, inne, które mogą być co dwa lub trzy dni i że harmonogram nie ma znaczenia; niektórzy leczą sznur alkoholem, inni tylko wodą, a inni nic nie robią; Niektórzy płaczą, ponieważ mało jedzą, kto daje butelkę, inni płaczą, ponieważ są uzależnieni przez cały dzień i nie pozwalają, aby mleko poszło w górę, inni, którzy płaczą, ponieważ są głodni, że nie będzie miała mleka, a inni, że jeśli płacze, to dlatego, że Mleko matki może nie być dobre. I tak przy każdej wątpliwości, jaka przychodzi na myśl.
I w podobnej sytuacji przybyli, para. Miał już dość, a ona była zmęczona, już miała płakać, ponieważ wątpliwości nie pozwalały jej iść dalej, a rozwiązania nie zawsze były skuteczne. I oni się blokowali coś, co powinno być miłe: zadbaj o swoje dziecko.
Kilka rozwiązań tego samego problemu
Zalecenia również bardzo się zmieniają. 30 lat temu rodzice musieli nas spać na brzuchach, ponieważ uważano to za bezpieczniejsze. Ale teraz jest odwrotnie: twarzą do góry. 10 lat temu podawano gluten w wieku 8 miesięcy, jajo w wieku 12 lat i żywność, która wywołuje więcej alergii, pozostawiono na 18 miesięcy i więcej. Ale teraz jest zupełnie odwrotnie, mówi się, że po 6 miesiącach mogą już jeść praktycznie wszystko. Kilka lat temu powiedziano rodzicom, że jeśli będziemy płakać, nasze płuca rozszerzą się i że będzie dobrze. Ale teraz to wiemy płuca nie dojrzewają ani nie rozszerzają się z płaczemi że powinniśmy dbać o dziecko, gdy tylko jest to możliwe, ponieważ płacz powoduje stres, a dzieci nie wiedzą, jak radzić sobie ze stresem (a dzieci, które cierpią w większym stopniu w dzieciństwie, to dorośli, którzy mają dokładnie więcej problemów ze stresem i lękiem).
Rodzice wiedzą to, że zalecenia zmieniają się w czasie i dlatego w wielu przypadkach nie polegają już zbytnio na tym, co mówi babcia dziecka, więc udają się tam, gdzie ich zdaniem najbardziej aktualna wiedza to: pracownicy służby zdrowia. Ale nie zawsze jest najbardziej aktualne, a często przekazywane są nieco przestarzała wiedza, mity, a nawet osądy osoby pod białym płaszczem.
Rodzice oczywiście nie wiedzą ... idą do domu z rozwiązaniem i wprowadzają go w życie. A potem widzą, że to nie działa lub pojawiają się nowe problemy. A potem mają dwie opcje, wróć do profesjonalisty i wyjaśnij, że to nie zadziałało, i wypróbuj inne możliwe nowe rozwiązanie, lub poszukaj innego, aby sprawdzić, czy to prawda.
A w grze próbnej / błędnej z różnymi otrzymywanymi rozwiązaniami zdają sobie z tego sprawę robią rzeczy całkowicie sprzeczne, że pewnego dnia powiedziano im, aby pozwalały dziecku trochę płakać, a innym powiedziano, że nigdy, że jednego dnia kazano im kontrolować czas, jaki jedzą z zegarem, a drugiego kazano wyrzucać zegar do kosza ... Normalnie Nadchodzi czas, kiedy się rozpadną, ponieważ nie wiedzą już, gdzie rzucić.
Jedyny, kto wie, co dzieje się z twoim dzieckiem, to ...
Wiem, w pewien sposób osuszam bryłę. Unikam krytyki samego siebie tym, co im mówię, ale nie dlatego, że nie chcę ich otrzymywać, ale dlatego, że myślę głównie o dzieciach i szukam dla nich tego, co najlepsze, i powrotu do rodziców. Kiedy widzę ich tak źle umieszczonych, nie mając już pewności co do naszej roli jako sanitariuszy i doradców i bez pewności, że pełnią rolę rodziców, mówię im, aby w końcu zignorowali kogokolwiek ... Nawet im to mówię też mnie nie słuchaj. Że nic nie wierzą, że robią to, co uważają za najlepsze, a zwłaszcza, że słuchają tylko jednej osoby.
„Jedynym, który wie, co dzieje się z twoim dzieckiem, jest twoje dziecko”Mówię im. I są trochę zaskoczeni, ponieważ nie widzą sposobu na odszyfrowanie wiadomości wysyłanych przez dziecko, więc kontynuuję: „Spróbuj tego, co sprawia, że czujesz się lepiej, co wydaje ci się najbardziej logiczne, co pochodzi z ciebie, i poczekaj na odpowiedź. Jeśli zauważysz, że coś idzie nie tak, jeśli widzisz, że płacze bardziej lub nie czuje się komfortowo, spróbuj czegoś innego ... w końcu to tylko wchodzi do gry testowej, a jeśli płacze, lub widzisz, że to nie działa, zmień strategię ”.
Często mówi się, że niesamowitą rzeczą w wychowaniu dziecka jest to, że kiedy już masz odpowiedzi, zadają ci nowe pytania; a kiedy znajdziesz to, co jest dla ciebie najlepsze, okazuje się, że rośnie, dojrzewa, zmienia się (lub zmienia coś w sytuacji rodzinnej) i nagle to już nie działa i musisz ponownie spróbować strategii Zobaczmy, jak możecie wszyscy dostosować się do nowej sytuacji.
Dobrą rzeczą jest to, że stopniowo, słuchając go, uczysz się rozumieć, co on „mówi ci”, a to daje dużo pewności siebie, ponieważ kiedy taka komunikacja istnieje, kiedy rodzice wiedzą, jak interpretować potrzeby i dyskomfort twojego syna, jego roszczenia i lęki, para zaczyna być bardziej autonomiczna i nie zależy nam tak bardzo, toalety, te, które za stołem dajemy dość standardowe rady, które naszym zdaniem są dobre dla wszystkich dzieci, ale nie zawsze tak jest, i że każdy z nas wyjaśnia to w inny sposób do tego stopnia, że oferuje przeciwne rozwiązania.
Ze swojej strony mogę jedynie przeprosić (za część, która mnie dotyka), ponieważ się nie zgadzamy lub na pewno dotrzemy długo i nalegam na to, co mówię: „Nie zwracaj na nas dużej uwagi, nie rób tego nikomu poza swoim dzieckiem”.
Zdjęcia | iStock
W Babies i więcej | Czy jesteś matką po raz pierwszy? Przygotuj się na setki przeciwnych wskazówek. 11 rzeczy, które rodzice po raz pierwszy nauczą się w pierwszych dniach, Objawy, że jesteś rodzicem po raz pierwszy. Humor
