Przeżyliśmy dzień grozy. W telewizji, gazetach, Internecie wiadomość o katastrofie wślizgnęła się do naszych domów, do naszego życia i do naszej duszy. Jeśli dorosłemu trudno jest strawić tego rodzaju barbarzyństwo, co stanie się z dziećmi? W jaki sposób wiadomości o terroryzmie wpływają na nasze dzieci? Co my, rodzice, możemy zrobić? pomóż im poradzić sobie?
Gdy dzieci są narażone na traumatyczną sytuację
Klęska żywiołowa, przemoc w rodzinie, znęcanie się lub akty terrorystyczne, takie jak te w Barcelonie, to sytuacje, które mogą doprowadzić dzieci do silnego dyskomfort psychiczny i emocjonalny
Negatywny wpływ tego rodzaju zdarzeń jest tym większy, im bliższy i bezpośredni kontakt z tym, co się stało, miało dziecko. Jednak nawet jeśli nie byłeś bezpośrednim świadkiem wydarzenia, znajomość wiadomości, kontakt z informacjami i / lub obserwowanie reakcji referencyjnych dorosłych może powodować dyskomfort, tak jak dzieje się to w przypadku dorosłych.
Ukrywanie faktów nie jest rozwiązaniem
Nie zaleca się unikania rozwiązywania z nimi problemu lub ignorowania go: jeśli mieli już kontakt z wiadomościami, jeśli zauważą nas niespokojnymi lub „dziwnymi”, pominięcie informacji od nas spowoduje jedynie, że „wypełnią” swoją wyobraźnię, że ich obawy są karmić i rosnąć, a generowane jest większe cierpienie.
Przedtem siedem lub osiem lat (i w zależności od cech każdego dziecka) musimy unikać oglądania zdjęć z tego wydarzenia. Jeśli już je widziałeś Musimy z nimi porozmawiać na ten temat, ponieważ jeśli nic im nie wyjaśnimy, jeśli nie pomożemy im zrozumieć tego, co widzieli, mogą pojawić się koszmary, lęki, a nawet fobie. Strach jest naturalną reakcją, jest adaptacyjny, ale kiedy nie radzimy sobie dobrze, może przerodzić się w traumę, fobię i tego nie chcemy.
Musimy z nimi zawsze rozmawiać o wszystkim, dostosowując język i przesłanie do ich wieku.
Jakie negatywne reakcje mogą wystąpić u dzieci na tego rodzaju zdarzenia?
Tego rodzaju sytuacje mogą mieć wpływ na niektóre dzieci bardziej niż inne. Wśród negatywnych reakcji, które mogą wystąpić, jeśli to wydarzenie jest szczególnie traumatyczne dla naszego dziecka, są:
Mniej niż 6 lat:
- Mogą wykazać większą potrzebę bliskości dzięki figurkom przywiązania (mama, tata ...)
- Pobudzenie ruchowe są bardziej „przeniesieni” tak jak zwykle
- Płacz lub krzyczy
- Aby wznowić zachowania „już przezwyciężone” typowe dla poprzednich etapów rozwoju, takie jak zmoczyć łóżkostrach przed ciemnością ...
Miedzy 6 a 11 lat
- W nocy mogą się pojawić koszmary senne
- W ciągu dnia wykazują niepokój
- Ból fizyczny lub dyskomfort bez wyraźnego powodu medycznego
- Może być nie do zniesienia (lub bardziej irytujący niż zwykle)
- Masz problemy z koncentracją
- Być smutnym
- Pojawiają się obawy nowy (i niekoniecznie związany z danym wydarzeniem)
Preteens i nastolatki
- Mogą przeżyć to wydarzenie lub z trudem pozbyć się pomysłu i pamiętać o nim przez większą część dnia
- Pokaż zachowania agresywny
- Myśli spolaryzowane, jako idea zemsta, przemoc itp.
- Koszmary senne lub bezsenność
- Nastrój depresyjny
Co mogą zrobić rodzice?
Od samego początku, jak już powiedziałem, bardzo ważne jest, aby z nimi rozmawiać, nie chowaj ich rzeczywistość Dzieci nie żyją w izolowanych bańkach i jest bardzo możliwe, że prędzej czy później dowiedzą się, co się stało, dlatego lepiej, aby informacje te pochodziły z naszych rąk w kontrolowany sposób.
Kontroluj nasze zachowanie i naszą ekspresję emocji. Nie chodzi o ukrywanie tego, jak się czujemy, dobrze, że widzą, że dorośli również płaczą lub boją się, ale unikają nadmiernych oznak tego strachu, udręki ... Reakcja najmłodszych będzie zależeć w dużej mierze od tego, co widzą w nas : jesteśmy ich danymi odniesienia i muszą oni wiedzieć, zwłaszcza gdy są młodzi, że „mamy kontrolę nad sytuacją”, że możemy je chronić.
Uspokój ich dostosowując przekaz do wieku dziecka: będziemy razem, policja wykonuje swoją pracę, bardzo trudno nam się przydarzyć, zajmiemy się nimi ...
Odbierz rutyny tak szybko, jak to możliwe: to normalne, że czujemy się źle i boimy się, ale będziemy kontynuować życie. Przerwanie zwykłych wytycznych w domu tylko zwiększa rangę wydarzenia.
Niech płaczą, pytają, denerwują się ... Muszą wyrazić swoje emocje, to jest bardzo zdrowe i musimy być tam, aby ich wysłuchać. Pozwoli nam to również pomóc im zarządzać nimi. Nie wolno nam jednak zmuszać ich do tego, ani do uzewnętrzniania lub mówienia, jeśli nie mają na to ochoty. W takim przypadku możemy użyć gry do rozwiązania problemu, na przykład za pomocą lalek.
Sytuacje takie jak ta, której niestety doświadczyła Barcelona, sprawiają, że wszyscy drżymy i chociaż rodzice są zrozpaczeni tym, jak nasze dzieci to przyjmą, prawda jest taka, że przy niewielkiej pomocy i akompaniamencie przyjmują to i Poradzą sobie prawie lepiej niż my. Błogosławione dzieciństwo
Moje najgłębsze kondolencje dla ofiar, rodziny i przyjaciół.
Zdjęcia: Pixabay.com
W Babies i innych: Jak wyjaśnić dzieciom, czym jest terroryzm? Jak wyjaśnić dzieciom terroryzm: siedem wskazówek, jak z nimi porozmawiać o ataku w Barcelonie
