Kwiecień jest miesiącem świadomości na temat autyzmu. Autyzm jest zaburzeniem rozwoju mózgu, które zaczyna się u dzieci w wieku poniżej trzech lat i które zaburza ich komunikację i interakcje społeczne, powodując ograniczone i powtarzające się zachowania.
Liczba przypadków wzrosła w ostatnim dziesięcioleciu i chociaż wiele badań jest prowadzonych na temat tego stanu, nawet wiedza na jego temat jest bardzo powierzchowna.
Steven Jerome Parker, współpracujący z pediatrą WMblog, opublikował Top of the 10 pytań, których nauka nie była jeszcze w stanie wyjaśnić na temat autyzmu. Istnieje dziesięć pytań realistycznie wyjaśnionych na podstawie kryteriów naukowych, aby pomóc tym rodzicom, którzy mają dziecko z autyzmem.
- Co powoduje autyzm?
To jest najważniejsze pytanie. Kiedy zrozumiemy przyczynę autyzmu, możemy dojść do wyleczenia. Obecne teorie wydają się wskazywać, że jest to spowodowane złożoną interakcją między środowiskiem a genetyką. Są dzieci z genami podatnymi na autyzm, a coś w środowisku powoduje, że geny te wyrażają się.
- Czy istnieje lekarstwo na autyzm?
Jak dotąd nie ma lekarstwa. Zabiegi mają charakter edukacyjny, oparty na rozwoju umiejętności, a nie na ich uzdrawianiu. Dobrą wiadomością jest to, że wiele badań jest prowadzonych w tej dziedzinie z nadzieją na realistyczne lekarstwo. Pewnego dnia będziemy w stanie rozpoznać sposób, w jaki mózg autystyczny jest modyfikowany w macicy, w celu podania leków lub hormonów w celu znormalizowania architektury mózgu autystycznego. A może zastosowanie leku regenerującego połączenia nerwowe lub terapia edukacyjna przeprowadzona w odpowiednim czasie ma pozytywny wpływ. Nie ma wątpliwości, że lekarstwo zostanie znalezione w przyszłości.
- Czy są jakieś geny związane z autyzmem?
Nic dziwnego, że istnieją geny związane z autyzmem. Wiadomo na przykład, że jeśli identyczny bliźniak jest autystyczny, drugi ma 70% -90% szansy na bycie również. Lub, że jeśli dziecko ma autyzm, istnieje 6% ryzyko, że jego brat też będzie.
Dobrą i złą wiadomością jest to, że każdego dnia odkrywane są geny związane z autyzmem. To dobra wiadomość, ponieważ rozumiejąc genetyczne podstawy autyzmu, możemy zrozumieć, jak mózg autystyczny różni się od normalnego i co możemy z tym zrobić. Zła wiadomość jest taka, że przyczyną autyzmu nie wydaje się być jedna. Najwyraźniej istnieje wiele różnych genów i wiele ich kombinacji, które zwiększają ryzyko autyzmu. Prawdopodobnie istnieje wiele sposobów wyjaśniania autyzmu (i być może kilku rodzajów autyzmu), opartych na różnicach genetycznych. Byłoby łatwiej, gdyby istniała tylko jedna podstawa genetyczna (jak na przykład anemia sierpowata). To utrudnia obietnicę terapii genetycznej.
- Czy istnieją czynniki środowiskowe dla autyzmu?
Liczba przypadków autyzmu wzrosła w ciągu ostatniej dekady. Uważa się, że jest to spowodowane obecnością w środowisku czegoś, co wyzwala autyzm u podatnego dziecka.
Mogą to być szczepienia, trimerosal, ale dowody potwierdzają inaczej. Jakaś infekcja? Zanieczyszczenie środowiska? Coś w diecie? Alergia? Faktem jest, że nie wiemy. Ogromna potrzeba znalezienia wyjaśnienia przyczyn autyzmu doprowadziła do pojawienia się teorii bez dowodów medycznych. Niezwykłe teorie wymagają nadzwyczajnych dowodów. Na przykład strach przed szczepionkami doprowadził niestety niektóre dzieci do zachorowania na choroby zakaźne, których można było uniknąć.
- Jaka jest częstość występowania autyzmu?
W 1980 r. Częstość występowania autyzmu wynosiła 1 na 2000–3000 dzieci. W 1990 r. Było to około 1 przypadek na 1000. Obecnie liczba ta wynosi 1 na 150.
- Czy przypadki autyzmu naprawdę wzrosły?
Niektórzy uważają, że wzrost liczby przypadków autyzmu nie jest realny. Dość słusznie twierdzą, że są teraz bardziej świadomi autyzmu i że można je łatwiej zdiagnozować w młodym wieku. Z drugiej strony uważa się, że nastąpił wzrost około 15 razy większy. Być może znajdziemy ostateczną odpowiedź na tę kontrowersję.
- Jaki jest najlepszy program edukacyjny do leczenia autyzmu?
To kolejny obszar, w którym istnieją różne opinie. Na przykład w moim mieście (Boston) dziecko z autyzmem otrzymuje „terapię ABA” lub „terapię poznawczą” zależną od zastosowanego programu i jego filozofii. Ale czy to naprawdę pomaga?
Kolejna kwestia obejmuje intensywność leczenia? Naprawdę nie wiemy. Potrzebujemy więcej badań, aby zmierzyć skuteczność programów edukacyjnych. Autyzm jest wyraźnie zaburzeniem mózgu, aby każde leczenie było skuteczne, intensywne zanurzenie w programie edukacyjnym (25 godzin tygodniowo) i rozpoczęcie go jak najszybciej.
- Gdzie kończy się „kapryśne” zachowanie, które ostatecznie kończy się na autystycznym spektrum?
Kiedy dziecko jest bardzo autystyczne, wszyscy profesjonaliści, którzy go oceniają, zgadzają się co do diagnozy. A co z dzieckiem, które jest „dobrze funkcjonujące”, to znaczy bardzo inteligentne z umiejętnościami werbalnymi, ale nie nawiązujące kontaktu z oczami itp.? Specjaliści nie zgadzają się co do tego, które dzieci znajdują się w „spektrum autystycznym”, a które nie.
Innymi słowy, jeśli dziecko ma osobliwe cechy, ale nie na tyle, aby wyglądać jak autyzm, czy lepiej jest, aby był oznaczony jako autystyczny? A może kapryśny? Oznacza to, że wiele dzieci z umiarkowanym poziomem autyzmu nie jest diagnozowanych i nie ma dostępu do specjalnego wykształcenia, którego potrzebują.
- Jak rodzice mogą pomóc dziecku z autyzmem?
To proste pytanie: Bądźcie rodzicami Niektórzy rodzice decydują się poświęcić swoje życie edukacji dzieci autystycznych. Inni starają się znaleźć najlepsze usługi i je chronić.
Jednak aspekt, który najbardziej im pomaga i który jest niezbędny w rodzicielstwie, to bycie kochającymi rodzicami. Można znaleźć wiele szkół specjalnych i lekarzy, którzy pomagają dzieciom z autyzmem, ale nikt inny nie odgrywa bardziej fundamentalnej roli niż rodzice, którzy dają im miłość i akceptację, które zapewniają silną więź emocjonalną ze światem rzeczywistym. To jest prawdziwy problem.
- Jaki jest najlepszy sposób na wczesną diagnozę?
Prowadzone są badania, aby sprawdzić, czy autyzm można wcześnie wykryć, mając nadzieję na lepsze wyniki w jego długotrwałym leczeniu.
Badania z rodzeństwem dzieci autystycznych (w wieku 6.12.24 i 36 miesięcy) mogą dostarczyć wskazówek u 12-miesięcznych dzieci, takich jak brak odpowiedzi na wezwanie z imienia, mniej komunikatywny i rosnący głowa szybciej.
Aspekty te będą nadal badane w celu lepszego rozpoznania dzieci autystycznych w ich fazach rozwojowych.
