PIĘĆ PROCENT DZIECI JĄKA SIĘ: KIEDY MUSIMY SIĘ MARTWIĆ I JAK PRZECIWDZIAŁAĆ JĄKANIU SIĘ DZIECI

Gdy przedszkolaki zyskują płynność i płynność mowy, mogą pojawić się pewne zaburzenia budzące wątpliwości rodziców: czy normalne jest dla mnie powtarzanie sylab słów? Czy powinienem ci pomóc, jeśli utkniesz w wymowie? Jak się dowiedzieć, kiedy problemy z płynnością są normalną częścią rozwoju języka?

Według danych hiszpańskiej Fundacji Jąkania, pięć procent dzieci pediatrycznych jąka się, chociaż musimy wiedzieć, jak odróżnić „jąkanie ewolucyjne” (które znika samorzutnie) od tego, co nie jest. W Światowym Dniu Jąkania chcemy uwidocznić to zaburzenie mowy występujące w dzieciństwie oraz znaczenie wczesnego wykrywania.

Co to jest jąkanie i jakie są jego przyczyny?

The Jąkanie to zaburzenie mowy, które wpływa na rytm i płynność, i który charakteryzuje się częstymi powtórzeniami lub przedłużeniami sylab lub słów. Ta zmiana języka jest bardziej powszechna w wieku dziecięcym, a wczesna diagnoza jest niezbędna, aby wiedzieć, jak odróżnić ją od innych typowych problemów z płynnością werbalną.

U niemowląt i innych Zaburzenia mowy: teorie na temat jąkania

Po 18 miesiącach może wystąpić tak zwane „jąkanie ewolucyjne”, polegające na powtarzaniu lub przedłużaniu dźwięków, sylab lub słów. Zaburzenie to jest bardzo częste wśród dzieci. i ma tendencję do znikania po pewnym czasie, ale jeśli utrzyma się dłużej niż 12 miesięcy, moglibyśmy zacząć mówić o jąkaniu.

Nie wiadomo na pewno, jakie są przyczyny jąkania, chociaż ostatnie badania sugerują, że występuje ona w wyniku zależności między czynnikami biologicznymi, psychologicznymi, językowymi i społecznymi.

Jest kilka powiązane czynniki ryzyka do jąkania:

Z jednej strony predyspozycje genetyczne. Ryzyko jąkania u dziecka wzrasta, jeśli masz członka rodziny z tym zaburzeniem językowym.
W wieku dorosłym jest więcej mężczyzn z problemami jąkania niż kobiet, to jest to dziewczęta częściej się odnoszą niż dzieci
Kiedy jąkanie zaczyna się przed upływem trzech i pół roku, zaobserwowano większe prawdopodobieństwo przezwyciężenia tego obrazu.

Hiszpańska Fundacja Jąkania informuje, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości związanych z mową naszego dziecka, jak najszybciej idziemy do specjalisty. Wczesna diagnoza jest kluczem do zidentyfikowania zaburzenia i pomaga zminimalizować objawy, a nawet całkowitą remisję.

Mój syn „zacina się”, kiedy mówi, kiedy powinienem się martwić?

Odkąd dziecko zaczyna wymawiać pierwsze słowa, dopóki nie osiągnie biegłości werbalnej, upłynęło kilka lat, w których uczy się złożonych zasad języka i poszerza swoje słownictwo. W całym tym procesie, zwłaszcza od trzech do pięciu lat, Podczas rozmowy pojawiają się pewne zakłócenia lub przeszkody, bez powodowania obaw.

W rzeczywistości między 65 a 85% przypadków zaburzenia mowy znikają spontanicznie.

U niemowląt i innych Główne zaburzenia języka, mowy lub głosu: jak je zidentyfikować i kiedy udać się do logopedy?

Główne różnice między typowym zaburzeniem płynności języka a problemem jąkania się to:

Typowe zaburzenia płynności mogą trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, chociaż jest to zalecane jeśli po sześciu miesiącach problemy utrzymują się, dziecko jest cenione przez specjalistę.
Typowe zaburzenia płynności zwykle ustępują samoistnie, aż znikną. Jednak jąkanie może być przerywaneto znaczy spędzać chwile, w których dziecko wydaje się mówić dobrze, a inne nie.
Kiedy występują problemy z płynnością werbalną, dziecko ma tendencję do powtarzania fraz, słów lub sylab. Kiedy się jąka, dziecko ma tendencję do trzymania pierwszego dźwięku słowa („Vaaaaaaaamos al cole”), otwiera usta na kilka sekund bez żadnego dźwięku (to znaczy blokuje się, zanim zacznie mówić), powtarza sylaby lub dźwięki, a przede wszystkim pokazuje napięcie podczas rozmowy.
Zatem jąkaniu może towarzyszyć seria gesty wymagające wysiłku podczas mówienia, takie jak mruganie, napięcie w mięśniach jamy ustnej i szyi, unikanie kontaktu wzrokowego ...

Kiedy pojawiają się te wtórne zachowania, zwykle się pojawiają towarzyszy im również pewien niepokój i frustracja, ponieważ dziecko jest świadome trudności, jakie ma podczas mówienia, i to powoduje cierpienie. Właśnie dlatego wczesna diagnoza i wczesna uwaga są niezbędne, aby uniknąć osiągnięcia tej sytuacji.

Co robić, a czego nie robić w przypadku jąkania

„Nie rób nic” lub „czekaj” to główne błędy popełniane, gdy dziecko się jąka, ponieważ im szybciej zacznie otrzymywać pomoc, tym bardziej prawdopodobne jest, że rozwiąże ją lub zmniejszy objawy, minimalizując w ten sposób wpływ na jego jakość życia.

Jeśli nasze dziecko się jąka, są to zalecenia ekspertów dotyczące tego, co robić, a czego nie robić, aby mu pomóc:

Pierwszą i najważniejszą rzeczą, którą powinniśmy zrobić, jest szanujcie naszego syna w całej jego istocie. Zaakceptowanie go takim, jakim jest, bez etykiet i osądów, kochanie go i okazywanie mu poczuje się bezpiecznie i pewnie.
Nigdy się z niego nie śmiejlub wyśmiewać się z niego lub unikać kontaktu wzrokowego. Pamiętaj, że nasze gesty i sposób interakcji z jąkającym się dzieckiem mogą oznaczać, od wielkiej pomocy dla niego, wręcz przeciwnie.
Musimy bądź cierpliwy, nie przerywaj mu, nie kończ zdania ani słów dla niego i unikaj komentarzy takich jak „mów wolniej”, „nie denerwuj się”, „Pomyśl zanim coś powiesz”, „oddychać”…

Chociaż frazy te są wypowiadane z najlepszymi intencjami, nie tylko nie pomogą dziecku jąkającemu się, ale sprawią, że sytuacja będzie bardziej napięta, ponieważ dziecko postrzega to jako odrzucenie jego mowy, a to spowoduje większy niepokój.

Nie powinniśmy też pogratulować dziecku jąkającemu się, gdy wychodzi z bloku lub wypowiada zdanie bez przerwy, ponieważ spowoduje to, że poczuje się oceniany za każdym razem, gdy mówi, a zatem zwiększy poziom niepokoju.
Dajmy przykład dobrych nawyków mówienia bez mówienia dziecku, jak to zrobić. W tym sensie ważne jest, aby używać powolnego, ale naturalnego rytmu, dobrze wokalizować, nie mówić w skomplikowany lub zawiły sposób, przerywać między zdaniami ...
Jeśli nasz syn jąka się, musimy poinformować środowisko o tym fakcie; Od rodziny, przez przyjaciół, znajomych i oczywiście nauczycieli (którzy powinni zwracać szczególną uwagę na wszelkie przejawy znęcania się) powinni wiedzieć, jak traktować dziecko i jakie wytyczne należy stosować.
Jeśli dziecko jest świadomy swojego jąkaniaPowinniśmy z nim rozmawiać naturalnie i zachęcać go do wyrażania swoich uczuć, gdy czuje się sfrustrowany lub smutny. Nigdy nie mów mu, że „nic się nie dzieje” ani że „nie musi tak się czuć”, ale raczej zrozum i podziel się z nim swoimi emocjami.

W Niemowlakach i nie tylko Jak pomóc dziecku zarządzać emocjami

Jąkanie nie powinno stać się centrum naszych rozmów ani z dnia na dzień. Rodzice czują się zaniepokojeni lub zdezorientowani sytuacją, ale musimy starać się nie mieć obsesji na punkcie tej sprawy, ponieważ nieświadomie przekażemy te negatywne uczucia naszemu dziecku.
Przed szczególnie złym dniem dla naszego dziecka możemy pomóc ci z zasobami opartymi na grze, takimi jak szeptanie lub śpiewanie. Pomoże ci to zrelaksować się i wyeliminować napięcia.
Dedykuj a mało czasu dziennie wyłącznie na rozmowę z naszym synem, aby słuchać go bez przeszkód i okazywać mu zainteresowanie tym, co nam mówi, a nie tym, co robi. Czytanie opowiadań jest również wielką pomocą w osiągnięciu większej płynności werbalnej.

Jakie leczenie należy zastosować w przypadku jąkania?

Rodzaj leczenia i czas jego trwania będą zależeć od wieku dziecka, czasu jąkania i rodzaju jąkania, które przedstawia. Ale ogólnie Terapeuta będzie współpracował zarówno z dzieckiem, jak i jego rodzicami.

Praca, którą należy wykonać z dzieckiem, będzie polegać na grach i zajęciach językowych, które pomagają mu w wyrażaniu głosu, bez wymuszania lub wymagania, a także technikach kontroli mowy. Równoległa terapia zostanie przeprowadzona z rodzicami, ucząc ich, jak leczyć dziecko i radzić sobie z sytuacją, aby nie powstały problemy z samooceną.

W Babies i ponad 15 pozytywnych fraz, aby powiedzieć swoim dzieciom, że wzmocnią swoją samoocenę

Ponadto, jeśli u dziecka rozwinęły się związane z nim zachowania (problemy psychiczne, niska samoocena, trudności w relacjach społecznych ...), należy również zwrócić szczególną uwagę na leczenie.

Zdjęcia | iStock