Nauka wydaje się iść w rytm zawrotów głowy, gdy mówimy o technikach wspomaganego rozrodu.
Jedną z najbardziej innowacyjnych jest witryfikacja, o której zaczęliśmy rozmawiać na blogu za dwa lata. Jest to technika, którą zaczęto opracowywać w IVI (Walencki Instytut Niepłodności), która w przeciwieństwie do konwencjonalnego zamrażania jaj, jest procesem zamrażania ciekłym azotem, który zapobiega rozmrażaniu kryształów lodu przed uszkodzeniem zarodka.
Cóż, teraz ta technika została podwójnie zastosowana. Poznaliśmy się pierwsza dziewczyna na świecie, która urodziła się latem po dwóch zabiegach. Został opracowany ze szklistymi blastocystami ze zeszklonych oocytów wybranych za pomocą diagnozy przedimplantacyjnej (DPI).
Para wcześniej przeszła konwencjonalne techniki, takie jak zapłodnienie in vitro, inseminacja i wstrzyknięcie śródoplazmatyczne bez uzyskania rezultatów, więc postanowili spróbować zeszklenia.
Udali się do IVI Vigo, gdzie wszczepili dwa zeszklone zarodki, które nie ewoluowały, co zakończyło się aborcją. Ale niewykorzystane zarodki ze zeszklonych oocytów z kolei zeszklone były w stanie podmuchu (zarodek 5-dniowy). Dwie wybuchy zostały przeniesione na kobietę i w sierpniu urodziła się Ines, pierwsze dziecko na świecie, które z powodzeniem urodziło się po dwóch zabiegach.
Jest nieuniknione, że powstanie problem moralny związany z zamrożeniem zarodka z 5 dniami życia i diagnozą przed implantacją, to znaczy wybranie zarodka genetycznego bardziej odpowiedniego do rozwoju niż inny. Wydaje mi się, i to jest moje bardzo osobiste zdanie, że niespójne jest kwestionowanie technik, które pomagają ożywić tylko wtedy, gdy z drugiej strony dozwolone jest przerywanie ciąży przez 20 tygodni ciąży.
