Wczoraj widziałem w wiadomościach przypadek, który przykuł moją uwagę, i tak właśnie było w Wielkiej Brytanii Odmówiono adopcji małżeństwu, ponieważ mąż ma problemy z otyłością. Ten środek, który, jak można sobie wyobrazić, doprowadził parę do upadku, mieści się w „prześladowaniu” otyłości, które ma miejsce w Wielkiej Brytanii, gdzie jest to problem, który dotyka znaczną część populacji.
Zastanawiam się jednak, czy odmowa przyjęcia jest odpowiednia w tym przypadku. Rozumiem przypadki, w których odmawia się sztucznego zapłodnienia kobiecie, ponieważ jest otyła, ponieważ jej stan nadwagi może zagrozić ciąży. Biorąc pod uwagę liczbę kobiet oczekujących na wspomagane zapłodnienie, logiczne byłoby ustalenie priorytetów dla tych, które najprawdopodobniej mogą zajść w ciążę.
Ale w tym przypadku mówimy o ojcu z nadwagą, otyłość nie rozprzestrzenia się i nie wpłynie na dziecko. Według władz, ryzyko dla zdrowia i być może przedwczesna śmierć chorobliwie otyłej osoby jest elementem do rozważenia w adopcji.
W takim przypadku, podobnie jak kobiety, które chcą sztucznego zapłodnienia i są otyłe, należy im pomóc w ich chorobie.
Mężczyzna to Damien Hall, który waży 156 kilogramów i ma 37 lat. On i jego żona, Charlotte, 31 lat, są małżeństwem od 11 lat i przez cały ten czas starali się mieć biologiczne dzieci, nie osiągając tego.
Małżeństwo ma miejsce w Leeds, a rada miasta pozwoli ci złożyć wniosek, jeśli mąż straci na wadze. Czy zaoferowali pomoc, skoro wiemy, że wiele przypadków otyłości nie zależy ściśle od woli pacjenta, ale wymaga leczenia?
