Wczoraj zacząłem ten temat pokrywać się z druga operacja pieluchy mojego najstarszego syna. Zamiarem tych dwóch wpisów jest wyjaśnienie, czym jest kontrola zwieraczy dla dzieci i co możemy zrobić, aby pomóc im, gdy są mniej lub bardziej przygotowane, i uspokoić wszystkie matki i tatusiowie, którzy widzą swoje dziecko Nie robisz postępów w tej sprawie.
Kiedy zwieracze kontrolują, mówiąc dojrzale?
Podczas mojej podróży jako tata i jako pielęgniarka spotkałem przypadki dzieci, które usunięto pieluszce w wieku 16 miesięcy (nie wiem, czy się udało), a także dzieci, które usunęły swoje dzieci. 4 lata (najmniej, na temat szkolny).
Wydaje się, że ustalony wiek to dwa lata. Nie chodzi o to, że jest to wiek, którego nikt nie oznaczył jako konieczny, ale że jest to wiek przed rozpoczęciem nauki w szkole, każdy uznał to za obowiązkowe.
Możecie sobie zatem wyobrazić czasy, o które nas pytano, z naszym 3 i pół letnim synem: „Ach, ale nadal masz pieluchę?”
Pytanie wcale mi nie przeszkadza, ponieważ „tak, nadal nie kontroluje zwieraczy”, moim zdaniem, wystarczy. Problem polega na tym, że wielu rodziców uważa, że pytanie brzmi: „czy nie zdjąłeś pieluszki?”, Jak gdyby był to błąd edukacyjny lub znak zaniedbania ze strony ojca jest to proces dojrzewania dziecka.
Według badań nad rozwojem psychomotorycznym Haizea-Llevant 50% dzieci kontroluje zwieracze w ciągu dnia po 30 miesiącach (2 i pół roku), 75% po 36 miesiącach (3 lata) i 95% po 42 miesiącach (3 i pół roku).
Do tego czasu 95% uważa się za normalne, że nie jest kontrolowane i że 5% pozostałych nie musi być patologiczne, ponieważ tempo dojrzewania dzieci jest, jak wszyscy wiemy, bardzo zmienne.
W każdym razie, jak widać, do 3 i pół roku może być zupełnie normalne, że dziecko nie kontroluje zwieraczy w ciągu dnia.
Są pediatrzy, którzy nawet uważają za normalne, że dziecko nie nabywa takiej kontroli przez 4-5 lat.
Kontrola zwieraczy ma wiele aspektów psychologicznych
Wydaje się, że jest to aspekt fizyczny, ale jest ściśle związany z psychologicznym dojrzewaniem dzieci.
Gdy dorastają i spotykają się 2-3 lata, odkrywają, że są ludźmi innymi niż mama lub tata i że mają zdolność zarządzania środowiskiem (odkrywanie) i internalizowania różnych rzeczy, czy to ucząc się, emocji czy jedząc jedzenie .
W ten sam sposób zaczynają zdawać sobie sprawę, że mogą uzewnętrznić takie rzeczy, jak te same emocje, język i, bardziej fizycznie, siusiu i kupa. W ten sposób zaczynają zdawać sobie sprawę, że mokra pieluszka i pieluszka z kupą nie są tak naprawdę częściami jego ciała, i stopniowo zaczynają rozumieć, że siku i kupa oddzielą się od niego i pójdą gdzie indziej.
Początkowo boją się utraty tego, co uważają za „części ciała”. Za to Zaleca się zacząć od nocnika, w którym można usiąść i dotknąć stopami podłogi (z drugiej strony bardziej dostosowani do ich wielkości), aby mogli wstać, odwrócić się i wiedzieć, skąd pochodzi ich ciało, wiedzieć, gdzie się zatrzymają i zachować spokój, gdy zobaczą, że nic im się nie dzieje po rozstaniu z „ część siebie. ”
Czy możemy zrobić coś, aby im pomóc?
Tak, jak powiedziałem wczoraj, szkoła nadchodzi i wielu rodziców próbuje nakłonić dziecko do kontrolowania zwieraczy, ponieważ można im w tym pomóc.
Ostatnio skomentowaliśmy, co można zrobić, aby pomóc im opuścić pieluchę, więc nie przedłużę zbyt wiele, ale chcę zostawić kilka wskazówek, które uważam za ważne:
• Szanuj ich czasy: Powiedzieliśmy już, że jest to proces dojrzewania, więc jeśli chcemy zainicjować kontrolę, jesteśmy rodzicami, ponieważ nie poprosili nas o to, musimy być bardzo szanowani.
Oznacza to, że nie denerwujesz się, nie skarcisz, nie zniecierpliwiasz się i, jeśli to konieczne, przypominamy sobie, dlaczego przeprowadzamy takie „szkolenie” (zwykle z powodu presji społecznej, ponieważ jak widzieliśmy, normalne jest, że dziecko nie kontroluje zwieraczy, dopóki wiek 3-5 lat).
• Pozwól na dojrzewanie psychiczne: Mówiąc o swoich kamieniach milowych, ich postępach w innych obszarach i pozwalając im ogólnie uzyskać autonomię.
Nie ma sensu uczyć dziecka samodzielnego kontrolowania zwieraczy, jeśli nadal nosi smoczek, jeśli nie pozwolimy mu jeść łyżki, aby się nie poplamił, jeśli nie wypije się w szklance, jeśli nie pozwolimy mu spróbować ubierać się lub rozbierać itp.
• Porozmawiaj na ten temat: Mówienie im, gdzie zatrzymają się ich odchody, w jaki sposób tata lub mama, zwierzęta, znają nazwę każdej rzeczy (siusiu i kupy), wyjaśniają odczucia bycia mokrym lub kupy w pieluszce itp.
Krótko mówiąc, chodzi o łagodzenie swojej ciekawości i odpowiadanie na pytania lub nazywanie swoich uczuć. Nie jest konieczne prowadzenie lekcji mistrzowskich na ten temat, ponieważ nie będą nas obchodzić i będą się nudzić przed rozpoczęciem drugiego zdania.
• Pozwala wybrać, gdzie to zrobić: Musimy zapewnić ci majtki lub figi, wygodne ubrania, nocnik lub toaletę ze stopniem i adapterem, jeśli wolisz, i pieluchami.
Udostępnianie oznacza informowanie, gdzie wszystko jest i że decyduje, z czego woli korzystać. Są dzieci, które doskonale kontrolują zwieracze, ale kiedy robią kupę, proszą o pieluchę, ponieważ czują się bezpieczniej niż w toalecie. Inni zamiast tego noszą pieluchy i proszą o sikanie lub kupę toalety.
Co się stanie, jeśli coś pójdzie nie tak?
Wiele osób uważa, że kiedy decydują się na zdjęcie pieluchy, dziecko wchodzi w punkt bez powrotu, gdziekolwiek by to nie było, musi skończyć z kontrolą zwieraczy, ponieważ ponowne założenie pieluszki oznaczałoby „cofnięcie się”.
Prawda jest taka zrobić krok wstecz, zanim musisz zrobić krok naprzód. Jeśli dziecko, któremu usunęliśmy pieluchę, robi to jeszcze przez jakiś czas, nie ostrzega, że to zrobi lub że to zrobiło, a w skrócie zdajemy sobie sprawę, że nie był jeszcze przygotowany, nie został Brak prawdziwych postępów. Nie nastąpił żaden postęp, więc nie może dojść do niepowodzenia.
Jeśli zdamy sobie z tego sprawę, przywracamy pieluchę i świętą Wielkanoc. Zapewniam, że czas będzie musiał zostać ponownie usunięty.
