“Klub złych matek„Jest to książka autorstwa Lucyi Etxebarríi i Goyo Bustosa. Chodzi o to uczucie, że wszystkie matki zawsze są krytykowane, czują się osądzane i atakowane przez wszystkich wokół nas.
Obwiniają nas niezależnie od naszej decyzji. Jeśli karmimy piersią, dziecko pozostanie głodne lub dodamy je, mówią nam. Jeśli tego nie damy, wydaje się, że jesteśmy samolubni i nie dajemy im tego, co najlepsze. Wydaje się, że każdy ma prawo sprawiać, że czujemy się złymi matkami, bez względu na to, ile miłości i determinacji wkładamy w opiekę nad naszymi małymi.
Jesteśmy winni żartownisiom i niejasne, jeśli zostaniemy w domu, aby się nimi zająć. Jesteśmy zdenaturowani, jeśli chcemy kontynuować karierę lub po prostu pracować.
Nie ma znaczenia, że podejmujemy te decyzje świadomie i nieformalnie, dając wszystkim naszym dzieciom wszelką opiekę, szukając w tym społeczeństwie tak nieżyczliwego kobiecości i macierzyństwa sposobu na przetrwanie.
Jeśli nasze dzieci nie zawsze zachowują się idealnie, to nasza wina jest niegrzeczna, psująca się lub poważna. Jeśli nie dostaniesz dobrych ocen lub nie będziesz mieć problemu w szkole, będzie to wina matki, nadopiekuńczości lub sztywności. Ale wina, nieubłagana, zawsze ją odrzucamy, a także ponosimy. W ten czy inny sposób weszliśmy do tego klubu, „Klub złych matek“.
Był nawet czas, kiedy matki autystycznych dzieci były oskarżane o to, że były przyczyną ich problemów z jedną z tych psychologicznych pseudoterapii. I to spowodowało o wiele więcej szkód, niż wspomnę w tym artykule, ale zachowuję je na przyszłość.
Krótko mówiąc, czujemy, że nazywają nas złymi matkami, ale wszyscy, w taki czy inny sposób, pasują do tej cholernej etykiety, którą nas nałożyli i którą pozwolili nam założyć. Mówi to „zła matka” w oczach wielu osób. Dbam o to, by być dobrą matką w oczach mojego syna, jego spojrzenie mówi wszystko, jest szczęśliwy i staram się znaleźć swoją drogę, własną drogę, naszą drogę. „
Z pewnością kiedyś czułeś się w tym „klub złych matek„Pozostaw te etykiety za sobą. Matki walczą o to, by nasze dzieci były jak najlepsze. Jesteśmy dobrymi matkami, z butelką lub sikorką, pracujemy na zewnątrz lub w domu, jesteśmy małżeństwem lub singlem. Nie pozwólmy im osądzać, nie czujemy się osądzeni.
Czułem się bardzo utożsamiany z tą pracą. Na pewno ty ”złe matki„Również dobre matki.
