Stymulacja jajników jest procesem składającym się z wywoływać wielokrotną owulację za pomocą leków hormonalnych, proces przeprowadzany w celu uzyskania wspomaganego rozrodu poprzez sztuczne zapłodnienie lub in vitro.
Aby te techniki mogły działać z większym odsetkiem szans na ciążę, próbuje się więcej niż jednego oocytu na cykl, a tym samym jest w stanie osiągnąć w macicy lub przenieść więcej niż jeden zarodek.
Ta metoda pozwala zagwarantować i przewidzieć dokładny moment owulacji, a także prawidłowe dojrzewanie zalążka, który zostanie zapłodniony. Istnieją różne rodzaje stymulacji, od najdelikatniejszych do najsilniejszych.
Stymulacja jajników to proces trwający zwykle od 8 do 14 dni. Podawanie hormonów w celu wywołania stymulacji jajników zwykle rozpoczyna się w drugim lub trzecim dniu miesiączki.
Stymulacja jajników przez wstrzyknięcie hormonu
Podczas leczenia próbuje się rozwinąć kilka mieszków włosowych do pełnej dojrzałości. Podczas trwania stymulacji kobieta otrzymuje codzienny zastrzyk hormony zaangażowane w regulację reprodukcji, gonadotropiny (FSH i HMG).
Hormony można wstrzykiwać podskórnie lub domięśniowo, w zależności od schematu leczenia ustalonego przez specjalistę. Wytyczne te ustalono na podstawie różnych czynników pacjenta, takich jak wiek, morfologia jajników, masa ciała, analiza hormonalna i reakcja stymulacji w poprzednich cyklach.
Specjaliści zajmujący się reprodukcją wspomaganą zwykle określają najbardziej odpowiednie leki i dawki dla każdej kobiety, identyfikując przypadki i unikając standaryzacji leczenia.
W trakcie całego procesu są one wykonywane regularne kontrole za pomocą ultradźwięków i badań krwi w celu kontrolowania wzrostu i dojrzewania pęcherzyków i określenia najlepszego dnia na usunięcie jajników.
Do dojrzewania komórek jajowych przed ekstrakcją lub inseminacją zwykle stosuje się hormon HCG: w 36-40 godzin po podaniu hormonu następuje owulacja lub wydalenie komórek jajowych z jajników do rurki.
Pozwala to na precyzyjne zaplanowanie sztucznego zapłodnienia lub chirurgicznej ekstrakcji komórek jajowych w przypadku zapłodnienia in vitro, gdy są one nadal w jajnikach i w optymalnym momencie dojrzewania, aby przejść do zapłodnienia.
Równolegle lub na kilka dni przed stymulacją jajników przeprowadza się proces hamowania przysadki lub hamowania, co pozwala uniknąć interferencji hormonów wewnętrznych, które mogą wpływać na przebieg stymulacji.
Możliwe jest wykonanie zabiegu zapłodnienia in vitro bez stymulacji jajników, ale szanse na zajście w ciążę są mniejsze niż 5% i nie wszystkie ośrodki to robią. W przypadku sztucznego zapłodnienia, jeśli cykl jest stymulowany, szanse na sukces są również większe, ponieważ unika się nieprawidłowości.
Z drugiej strony to stymulacja jajników, która pozwala mieć więcej niż jedną zapłodnioną komórkę jajową w procesach wspomaganego rozrodu zwiększa ryzyko ciąży mnogiej, a w około 15% przypadków kobiety po tym zabiegu mają bliźniaki.
