Wczoraj odbył się finał programu telewizyjnego MasterChef Junior, w którym kilkoro dzieci w wieku od 8 do 12 lat, Rywalizują o bycie najlepszym szefem kuchni w Hiszpanii. On rzeczywistość, która ma już sześć wydań, to klasyk na małym ekranie i jeden z ulubionych programów dużej liczby dzieci w naszym kraju.
Jednak wielu psychologów, pedagogów i pedagogów jest przeciwnych temu formatowi, biorąc pod uwagę to dzieci czują się pod presją, a czasem sfrustrowane, co prowadzi do scen autentycznego napięcia i nerwów przed kamerami.
Na ten temat rozmawialiśmy z Laurą Ayuso, psychologiem dziecięcym w Centrum ARIS, a jej opinia skłoniła nas do zastanowienia się nad tym.
„Powinniśmy chronić dzieci przed mediami”
Pierwszą kwestią, na którą zwraca uwagę Laura, jest przekaz medialny, na który narażone są dzieci, fakt, o którym rozmawialiśmy kilka razy i że dorośli powinni chronić, ponieważ dzieci nie mają wystarczającego zrozumienia, aby poznać zakres jego ekspozycji w sieciach lub transmisji w telewizji.
„Jestem absolutnie przeciwny uczestnictwu nieletnich w programach telewizyjnych lub jakimkolwiek innym kontaktom w sieciach społecznościowych. Uważam, że dzieci nie są wystarczająco dorosłe, aby zdecydować się na udział w programie z milionami widzów. Oczywiście chcą to zrobić z powodu takie formaty pozostawiają swoich idoli, ale W żadnym wypadku nie są świadomi wpływu, jaki to wywrze i wszystkiego, co się z tym wiąże„- mówi Laura.
W Babies i nie tylko Nie bądź gwiazdą: film o prywatności nieletnich w Internecie, który muszą zobaczyć Twoje dzieci„Ta konkurencyjność nie jest odpowiednia dla twojego wieku”
To jest fakt. Poruszamy się w konkurencyjnym świecie, w którym dorośli muszą wykazać nasze umiejętności, na przykład, aby uzyskać dostęp do pracy, uzyskać stypendium na studiach lub tę długo oczekiwaną promocję pracy. Ale oprócz pokazania tego, co w nas najlepsze, musimy być lepsi niż partner, którego mamy dalej, ponieważ to właśnie oznacza konkurować.
W Babies i nie tylko Młody sędzia zawiesza grę Benjamina, ponieważ ojciec zmusił własnego syna do płaczu Konkursy telewizyjne promują konkurencyjność wśród uczestników, a zwłaszcza programy dla dzieci w tym stylu zachęcają dzieci do rywalizacji. Ale czy to zdrowa konkurencyjność? Psycholog jest jasny:
„Konkurencyjność, która istnieje w tego rodzaju programach, nie jest odpowiednia dla wieku dzieci. Nagroda za wysiłek powyżej wyniku powinna mieć pierwszeństwo, aw konkursach telewizyjnych nie zawsze tak jest, nie wspominając lęk tak wielki, że dzieci doświadczają".
„Kiedy dzieci muszą konkurować w programie telewizyjnym, mogą uwierzyć, że konieczne jest„ nadepnięcie ”w inny sposób, aby wygrać i myśleć wysiłek nie zawsze jest ważny, jeśli masz szczęście po swojej stronie"
Zdrowa konkurencyjność jest dobra dla dzieciPonieważ motywuje ich, pomaga im pokonać każde wyzwanie i uczyć się na trudnościach, które napotykają po drodze. Ale rywalizacja o bycie najlepszym i zdobycie wszystkich rówieśników może prowadzić do znoszenia się dzieci, osłabiać ich samoocenę, jeśli im się nie powiedzie, stresować ich i prowadzić do sytuacji wielkiej frustracji, gdy nie osiągną celu.
Jest wielu nauczycieli, którzy zaczynają zdawać sobie sprawę z problemów, jakie konkurencja rówieśnicza może powodować w dzieciństwie. Nic dziwnego, że jest coraz więcej szkół, które ograniczają konkurencyjność wśród uczniów w swoim podejściu edukacyjnym, dążąc do uczenia się opartego na współpracy, gdzie wszystkie dzieci dodają się i pomagają sobie nawzajem, aby osiągnąć wspólny cel, zachęcając do empatii i szacunku.
„Dziecko może uznać, że jest ważne tylko wtedy, gdy wygra”
Konieczne jest kształcenie dziecka, aby rozwijało pozytywne poczucie własnej wartości, aby pomóc mu stawić czoła konfliktom i negatywnym naciskom życiowym. Ale ta edukacja odbywa się stopniowo, a ponieważ są małe, uprawianie wychowania pozytywnego i empatycznego.
Tak więc, gdy nagle dziecko staje w obliczu nieznanej i stresującej sytuacji, w której rywalizuje o bycie najlepszym i jego dzieło oceniane jest przed milionami widzów, może być ciosem w samoocenę, wciąż w formacji. Wyjaśnia to konsultowany psycholog:
„W programach telewizyjnych tego stylu dziecko może poczuć, że jest ważne tylko wtedy, gdy wygra, i to przywróciłoby nas do wspomnianej właśnie kwestii o konieczności konkurowania z rówieśnikami, a ich samoocena mogłaby zostać naruszona, gdyby nie byli lepsi od nich ”.
Czy dzieci są przygotowane na tyle stresu?
Stres jest reakcją organizmu na każdy bodziec, który osoba postrzega jako niepokojący, nieprzyjemny lub z trudem przystosowujący się do niego. Chociaż każdy z nas reaguje na stres w inny sposób, prawda jest taka wszyscy zgadzamy się, że stres nie jest do końca przyjemnym uczuciem.
Czy w Babies i nie tylko myślisz, że Twoje dziecko cierpi na stres? Mówimy ci, jakie objawy powinieneś rozważyćW większym lub mniejszym stopniu dorośli mają narzędzia, które pomagają nam walczyć ze stresem, ale dzieci są na to szczególnie podatne potrzebują naszego wsparcia, aby stawić czoła określonym sytuacjom co może ich szczególnie zmienić.
Dla większości z nas po prostu nadepnięcie na telewizor i skierowanie się w stronę kamer wywołałoby wielki niepokój. Ale jeśli dodatkowo celem jest pokazanie, że jesteś najlepszy w czymś, co stoi przed stoperem, kilkoma partnerami i oceną jury, bardziej niż prawdopodobne jest, że stres zostanie rozwiązany.
A w sytuacji stresowej normalne jest, że dziecko blokuje, płacze lub nie wie, jak zareagować, co wyraźnie widać na tym filmie z udziałem uczestnika tego wydania:
„Dzieci muszą nauczyć się naturalnie sfrustrować”
Kiedy dziecku dzieje się coś, czego nie lubi lub nie lubi, narzeka i płacze. A jeśli widzieliśmy coś w różnych wydaniach tego programu telewizyjnego w jego wersji dla dzieci, to są łzy.
W Babies i innych 15 zdaniach, aby powiedzieć dziecku, kiedy płacze, zamiast „nie płacz”Łzy dzieci, które cierpią bezradność i frustracja widząc, że potrawa, którą gotują, nie wychodzi tak, jak chcieliby, że ich praca nie jest doceniana przez jury, jak się spodziewali, lub że są zmuszeni do opuszczenia konkursu swoich marzeń.
I chociaż sami kierowcy programu starają się towarzyszyć i pocieszać najmłodszych w tych trudnych czasachNieuniknione jest cierpienie z nimi i dla nich. I na przykład, wideo Jefferson, jednego z uczestników, który przeszedł przez czwartą edycję programu, i które poruszyło nas wszystkich swoimi łzami i jego „Zrobiłem to fatalnie”:
Prawdą jest, że dorośli powinni uczyć dzieci tolerować frustrację, ponieważ w życiu czasami zawodzi, a nie zawsze możesz mieć to, czego chcesz. Ale to Pracujemy nad tym krok po kroku, ponieważ dzieci napotykają problemy lub sytuacje, które muszą zostać rozwiązane lub relatywizowane.
„Dzieci muszą nauczyć się frustrować i naturalnie doświadczać wszelkiego rodzaju doznań i uczuć. Tak szkodliwe jest unikanie frustracji, jak ją sprowokować, zachęcając do sytuacji, w których odczuwają wielki niepokój ”
„Na przykład: rodzice nie mogą wykonywać dla nich zadań szkolnych naszych dzieci ani korygować popełnionego przez nich błędu. Ale nie możemy też prosić ich o stawienie czoła sytuacjom dorosłych, jako fakt uczestnictwa w programie telewizyjnym oraz bycia ocenianym i cenionym za swoją pracę przed milionami ludzi ”- zdaniem Laury.
Ponadto w sytuacjach frustracji ważne jest, aby dorosły towarzyszył dziecku, zapewniając niezbędne narzędzia do radzenia sobie z tym stanem emocjonalnym.
„Te sytuacje są emocjonalnie tak silne, że potrzebują dobrego akompaniamentu, aby uniknąć problemów w przyszłości, zarówno średnio-, jak i długoterminowe. Nie zapominaj, że dzięki doświadczeniom z dzieciństwa kształtujemy naszą osobowość, więc jeśli są one zbyt intensywne i nierealne, jak w przypadku programu telewizyjnego, konsekwencje mogą być poważne ”
U niemowląt i innych dzieci również mają złe dni: zrozum je i pomóż im sobie z tym poradzićJako psycholog Laura wyraziła opinię, którą odczuwa wielu widzów. I chociaż ogólnie wydaje się, że dzieci cieszą się doświadczeniem i są otoczone przez ławę przysięgłych w nieprzyjemnych sytuacjach, wciąż są sami dzieci narażone na wysoki poziom stresu i silną ekspozycję publiczną. A ty co o tym sądzisz?
Podziękowania | Laura Ayuso García, Centrum Psychologii ARIS
