Dzisiaj publikujemy pierwszą część wywiad, który Babies i więcej zrobili psychoterapeucie Enrique Blay, specjalista od emocji dziecka i dziecka, co prowadzi nas w tej rozmowie do wejścia w świat wrażeń i uczuć, które wszyscy mieliśmy w łonie matki i które są fundamentalne dla rozwoju psychicznego w przyszłym życiu.
Dowiemy się, co czuje, co słyszy, co dziecko przyswaja i jak na jego plastyczny mózg wpływają doświadczenia i emocje matki.
Czy wewnątrzmaciczne dziecko ma jakieś emocje? Tak, dziecko wewnątrzmaciczne ma wielkie zdolności percepcyjne i wszystko, co postrzega, ponieważ jego mechanizmy interpretacji przekształcają wszystkie informacje w uczucia, co przekłada się na emocje. Istota ludzka, od momentu poczęcia i do ukończenia drugiego roku życia, podlega Percepcji Emocjonalnej. Po dwóch latach rozpoczyna się rozwój Racjonalnej Percepcji, która zwycięży dopiero w wieku 12/14 lat. Jest to najważniejszy fakt, aby zrozumieć emocjonalny świat niemowląt i dzieci oraz klucz do nawiązania wszelkiego rodzaju relacji i komunikacji z nimi.
Jeśli chodzi o zdolności percepcyjne wewnątrzmacicznego dziecka, istnieją dwa dobrze zbadane kanały percepcji: Pierwszy jest związany ze zmysłami narządów, które rozwijają się w czasie ciąży: wzrok, smak, dotyk, węch i słuch. W szczególności zdolność słyszenia wewnątrzmacicznego dziecka była intensywna. Nie tylko w odniesieniu do wewnętrznych dźwięków matki, w tym jej własnego głosu, ale także dźwięków zewnętrznych. Istnieją bardzo różne reakcje wewnątrzmacicznego dziecka, gdy w otoczeniu gra muzyka rockowa lub klasyczna. Wykazano również zdolność dziecka wewnątrzmacicznego do zapamiętywania tych dźwięków. Tak więc są dzieci, które po urodzeniu reagują przed muzyką serialu telewizyjnego, który regularnie śledziła ich matka, lub w przypadku muzyka, który grał „usłyszał” nuty nut, które jego matka, także muzyk, miała interpretowane, gdy niósł je na piersi.
Po drugie, należy wziąć pod uwagę, że poprzez krew matczyną, którą dziecko otrzymuje przez pępowinę, która zawiera substancje takie jak neuroprzekaźniki lub hormony, które wywołują takie same reakcje u dziecka, jak u matki. Ponadto, moim zdaniem, istnieją dwa inne kanały percepcji, które chociaż nie mają „dowodów naukowych”, interpretowanych w ich bardziej akademickim znaczeniu, cieszą się wystarczającymi dowodami eksperymentalnymi i empirycznymi, aby ich wiarygodność była niekwestionowana: Mówię o percepcji, która pozwala dziecku połączyć się z tym, co myśli, z tym, co czuje, z jego matką. Kanał zwany „postrzeganiem pozazmysłowym”, ponieważ znajduje się poza kanałami percepcji zapewnianymi przez narządy zmysłów lub fizjologię. Możemy to również nazwać, z wizji różnych energii, które tworzą ludzkie ciało, „Percepcję Energii”, ponieważ jest ona w stanie postrzegać energie myśli i uczuć swojej matki i wchodzić w interakcje z nimi. A ponadto najbardziej subtelny z kanałów, „duchowej percepcji”, oparty na transcendentalnej wizji człowieka. Dziecko, jako Istota Światła, przechodzi przez doświadczenie materii w związku z Istotą Wewnętrzną swojej matki. Uczucie poza czasem i przestrzenią, wyrażone w teraźniejszości. Na przykład jeden z hormonów stresu, adrenalina, która u matki wytwarza przyspieszenie akcji serca, ciśnienie krwi, napięcie, niepokój itp. Wytwarza dokładnie to samo u dziecka. Lub przeciwnie - endorfiny, które u matki wytwarzają spokój, dobre samopoczucie i spokój, które będą działać w ten sam sposób u dziecka.
Na podstawie genetycznej, odziedziczonej po rodzicach, która zakłada specyficzny „trend” behawioralny dla każdej osoby i szczególny rozwój fizjologiczny u każdej osoby, przeżywane doświadczenia kształtują mózg. Doświadczenia mają bezpośredni wpływ na mózg ze względu na tak zwaną „plastyczność neuronalną”, dzięki której struktury mózgu są bezpośrednio modyfikowane, pozostawiając głębokie i niezniszczalne ślady w ich architekturze. W czasach, gdy dosłownie mózg opiera się na swoich fundamentach, tak jak w ciąży, porodzie i wczesnym dzieciństwie, łatwo jest wydedukować znaczenie wczesnych doświadczeń w kształtowaniu charakteru i osobowości. W centrum psychologii ARA wraz z psychologiem Ángelą Suárez mieliśmy szczęście pracować od lat z regresywną psychoterapią dla dorosłych, w której między innymi dana osoba jest zmuszana do doświadczania, oglądania i odczuwania zdarzeń zachodzących w obrębie jego matki, która się urodziła i we wczesnym dzieciństwie. To pozwoliło nam mieć, żywe i żywe, to, co może zadowolić lub zaszkodzić dziecku lub dziecku w ich rozwoju psychicznym w tych czasach ich życia. Jak kobieta w ciąży może komunikować się ze swoim dzieckiem? W rzeczywistości cokolwiek robi matka, z kanałami postrzegania dziecka, o których wspominaliśmy, zawsze będzie między nimi komunikacja. To daje nam miarę tego, jak ważny jest stan emocjonalny matki, jej myśli i uczuć wobec dziecka. Możemy powiedzieć, że jeśli matka jest smutna, jej dziecko też będzie. Jeśli matka jest szczęśliwa, jej dziecko też. Matka może świadomie komunikować się ze swoim dzieckiem, rozmawiając, śpiewając, myślowo, myślami, dotykając dłonią brzucha. Relaks i wizualizacja to potężne narzędzie komunikacji między matką a dzieckiem i odwrotnie, ponieważ dziecko jest w stanie komunikować się z matką. Zastosowałem to w ciąży z matkami w ciąży i rzeczywistość przerosła moje oczekiwania. W stanie relaksu ciężarna matka nawiązała całkowitą komunikację ze swoim dzieckiem, co pozwoliło jej przekazać z całą intensywnością emocjonalną, radością z bycia jej pierwszym domem i miłością, którą do niego czuła. Wraz z różnymi wizualizacjami sytuacja stała się doświadczeniem wielkiego obciążenia emocjonalnego. Fascynujący był dla nas ten wywiad, w którym psychoterapeutą Enrique Blay weszliśmy w duszę i emocje dzieci w łonie matki, okoliczności, które wpłyną na ich postrzeganie i wrażliwość po urodzeniu. Będziemy dalej rozmawiać Enrique Blay i pogłębianie naszego wywiadu Aby lepiej poznać emocje dzieci od urodzenia, znaczenie dbania o ich płacz i spanie z nimi, pozwalając im na karmienie piersią, gdy to możliwe, i dając ojcu ważną rolę w rozwoju dziecka.W ostatnich dziesięcioleciach moment rozwoju psychologicznego coraz bardziej cofał się w czasie. Do dziś, gdy zarówno badania neurologiczne, jak i psychologiczne prowadzą do wniosku, że rozwój psychologiczny rozpoczyna się od momentu poczęcia.
Dzięki teoretycznym podstawom leżącym u podstaw tej psychoterapii, ale zwłaszcza dzięki naszemu doświadczeniu klinicznemu, możemy potwierdzić, że w czasie ciąży, narodzin i wczesnego dzieciństwa istnieją korzenie tego, co dorośli nas satysfakcjonują lub, przeciwnie, zmienia nas, wywołuje chorobę lub dysharmonizować
Wiele lat temu przyszło mi do głowy, że jeśli przez relaksację ciężarna matka zostanie umieszczona w rytmach mózgu Theta, które pociągają za sobą stan percepcji emocjonalnej, to byłoby jak przesunięcie pokrętła radia, aby dostroić go do dziecka.
Moim wielkim zaskoczeniem było to, że matka nie tylko komunikowała się ze swoim dzieckiem, ale również to robiła ze swoją matką, mentalnie i emocjonalnie. Co ciekawe, niektóre matki „dostrzegły” imię, pod którym ich dzieci chciały się nazywać.
