Czy kiedykolwiek próbowałeś pozostać niezmienny przed dzieckiem? Nie reagujcie na ich oczy, na śmiech, na prośbę o uwagę, nie rozmawiajcie z nimi ... Z pewnością niczego nie lubią. Badacz Edward Tronick przeprowadził eksperyment zatytułowany „Gra bezruchu”z interesującymi wnioskami.
Badania miały na celu pogłębienie dwukierunkowego systemu komunikacji afektywnej między dziećmi a ich głównymi opiekunami, aby zbadać wpływ depresji rodziców na dzieci.
Główny wniosek jest taki, że dziecko zrobi wszystko, co możliwe, aby uzyskać odpowiedź, nawet w wieku trzech miesięcy, i że wykazują dyskomfort, gdy matka nie wchodzi w interakcje z nimi.
Poproszono matki, aby popatrzyły na swoje dzieci, ale pokazały neutralny wyraz twarzy, stłumiły potrzebę poruszania twarzami i reagowania na nie w zabawny sposób, jak zwykle.
W obliczu tego niezwykły brak wrażliwości i reakcji Ze strony matek dzieci kilkakrotnie próbowały samodzielnie zainicjować komunikację, dziękując, poruszając rękami i ostatecznie próbując zwrócić na siebie uwagę matki.
Naukowcy zaobserwowali, że przed poddaniem się (zwykle płaczą) dzieci próbowały zwrócić uwagę matki na cztery różne strategie.
Tronick poprosił matki, by udawały, że są trochę smutne wobec swoich dzieci. Na znak smutku dzieci stały się bardziej emocjonalnie negatywne, bardziej powściągliwy i mniej komunikatywny.
W przypadku dzieci z matkami z depresją, gdy mają do czynienia z długim czasem bez bodźców i odpowiedzi, badacz Tiffany Field odkrył, że dzieci mają tendencję do naśladowania smutku, niskiej energii, niskiego zaangażowania, gniewu i drażliwości ich matki
W najcięższych przypadkach, jeśli depresja matki utrzymuje się przez rok lub dłużej, jej dziecko zacznie wykazywać stałe opóźnienia wzrostu.
Wydaje się jasne, że niemowlęta odgrywają bardzo aktywną rolę w interakcjach społecznych od bardzo małych dzieci. Chcą być pobudzeni, bawią się i łączą emocjonalnie z rodzicami, dlatego musimy przestać z nimi rozmawiać, rozpieszczać ich i zachęcać do wyrażania się.
I jak widzimy niewyrażalny eksperyment twarzy Podkreślił zdolność i predyspozycje dzieci do komunikacji emocjonalnej, które powinniśmy stymulować dla ich prawidłowego i szczęśliwego rozwoju, dla ich własnych zdolności komunikacyjnych i afektywnych.
