Kilka dni temu rozmawialiśmy o oryginalnej historii „Śpiącej królewny”, oferującej tak zwaną pierwszą wersję pisaną i wyjaśniając, w podsumowaniu, niektóre miejsca w historii, które pokazują, że nie można opublikować opowieści dla dzieci.
Dziś rozmawiamy o historii Kopciuszekto nie byłoby też odpowiednie dla dzieci gdybyśmy musieli wyjaśnić pierwsze wersje.
Historia Kopciuszka jest uważana za najbardziej popularną bajkę. Charles Perrault napisał go w XVII wieku, ale uważa się, że w momencie, gdy autor opublikował go na papierze, mogło minąć tysiąc lat, odkąd historia przechodziła z pokolenia na pokolenie, zarówno w formie pisemnej, jak i ustnej.
Charles Perrault sprawił, że historia, którą znamy dzisiaj, jest możliwa
Kopciuszek, który wszyscy znamy, jest dziełem wspomnianego pisarza, który opowiada historie młodej dziewczyny, której udaje się uczestniczyć w prawdziwym tańcu dzięki pomocy miłej wróżki.
Gdyby nie on, historia, którą wszyscy mogliby przeczytać (lub umrzeć w zapomnieniu), jest szkocką wersją, w której dziewczyna otrzymuje imię Rashin Coatie.
W tej historii trzy przyrodnie siostry zmuszają go do noszenia szmat. Nie ma wróżki, lecz magicznego barana, który odkryty przez macochę jest związany i upieczony.
Rashin Coatie, dotknięta utratą barana i chętna pójść na królewski taniec, składa życzenia przed kościami barana, prosząc o nową, ładną sukienkę. Życzenie jest spełnione i, ubrany w luksusowy strój, idzie na taniec, w którym urzeka księcia. Kiedy wrócił do domu, biegając traci piękny satynowy but.
Ponieważ książę jest urzeczony jego pięknem, decyduje się na poszukiwanie buta jako jedynego dowodu, a słowo rozprzestrzenia się, że książę poślubi damę, która udowodni, że jest jego właścicielem. Macocha decyduje wtedy odetnij palce swojej najstarszej córki. Jednak zdaje sobie sprawę, że wciąż nie wystarczy, aby but nadal nie pasował, a także przecina piętę.
Książę (chyba chyba na wpół ślepy) akceptuje brzydką przyrodnią siostrę, ponieważ but ma się dobrze, ale później ptak wyznaje, że ukryta stopa w bucie jest niekompletna i że piękna dziewczyna, która jest Szukasz odpowiedzi na imię Rashin Coatie. Książę poślubia ją i żyją szczęśliwie.
Wokół szczęśliwego buta
W różnych starych europejskich wersjach tej historii but okazał się satyną, skórą lub skórą. We francuskiej historii, która zainspirowała Perrault, była to skóra i to autor postanowił przekształcić but w but i zmienić materiał na szkło, aby był przezroczysty i niezmienny. Ten szczegół zyskał tyle siły w historii, że tytuł brzmiał: „Kopciuszek lub kryształowy but”.
Giambattista Basile również stworzył swój własny
Zanim Perrault napisał swoją historię, neapolitański pisarz Giambattista Basile, który napisał wersję „Śpiącej królewny”, o której mówiliśmy w poprzednim poście, pokazał światu swoją własną wersję tej opowieści, z Kopciuszkiem o nazwie Zezolla, ofiara wykorzystywania od dzieciństwa.
Ta historia zaczyna się od nieszczęśliwej dziewczyny, która planuje morderstwo swojej złej macochy, co kończy się złamaniem szyi (no dalej, Kopciuszek można uznać za zabójcę dziecka). Niestety dla bohaterki ojciec ostatecznie wychodzi za mąż za kobietę jeszcze gorszą od poprzedniej, która nie przychodzi sama, pojawia się w domu z sześcioma najbardziej złymi córkami, które zmuszają Zezolla do pracy przez cały dzień w domu i w kuchni .
Od tego czasu magiczna wróżka lub baran nie istnieje w tej wersji magia pochodzi z magicznego drzewa, a dokładniej palmy, która pomaga dziewczynie chodzić na królewski taniec z luksusowymi ubraniami, białym koniem i dwunastoma stronami. O północy dziewczyna znika, pozostawiając pusty but jako jedyny znak jej istnienia.
Pierwsza pisemna wersja może pochodzić z Chin
Uważa się, że Najstarsza wersja tej historii pojawia się w chińskiej książce napisanej między 850 a 850 r. N.e.. Dziewczyna o imieniu Yeh Shen jest źle traktowana przez macochę i córkę, tak samo złe jak inne wersje, które zmuszają ją do czerpania wody z bardzo głębokich i niebezpiecznych studni. Ponadto, aby ją torturować, zmuszają ją do noszenia bardzo małych butów podczas odrabiania lekcji, co sprawia, że jej stopy są tak małe, że jej prawdziwe nazwisko pozostaje w tyle, aby przyjąć wspomniany wyżej Yeh Shen, co oznacza Lotosowe Stopy.
Dziewczyna trzyma magiczną rybę o długości trzech metrów w stawie obok domu, ale macocha, która w końcu zna sekret swojej pasierbicy, udaje, że jest nią, wkłada ubranie, oszukiwa rybę i zabija go, aby następnie pokrój go i podaj w domu, gdy łzy młodej kobiety.
W ten sposób przychodzi moment tańca i Yeh Shen, chętny do wyjścia, składa życzenie przed cierniami ryby, spełniając się natychmiast.
Dziewczyna idzie na imprezę, gdzie nie ma zakochanego księcia, ponieważ jest stały w innych wersjach. Jednak zaklęcie wygasa, a po ucieczce traci złoty but, który przypadkiem trafia w ręce najbogatszego kupca w prowincji, który ostatecznie sprzedaje go królowi. Postanawia spotkać się z właścicielem tak cennego buta, ponieważ decyduje, że będzie to jego królowa. Rozpocznij poszukiwania, w których przyrodnia siostra amputuje jej stopy, tak że but wchodzi do niej bez powodzenia.
Pewnej nocy Yeh Shen wchodzi do pałacu, by odzyskać but, ale odkrywają ją, nie wierząc, że właścicielką może być pokojówka. Król, który myśli tak samo (pozory mylą), jest zdumiony, gdy: po założeniu obu butów szmaty dziewczyny stają się pięknymi ubraniami godnymi królowej. Król zakochuje się w niej i pobierają się, a macocha i jej córka są zamknięci w jaskini, dopóki nie skończy się lawina kamieni.
