Rodzice mogą to czytać w wielu miejscach najbardziej wskazane jest, abyśmy brali pod uwagę potrzeby naszych dzieci i pomagaliśmy im sprostać, aby stały się chronione (nie chronione), autonomiczne i szczęśliwe.
Faktem jest, że zaspokojenie potrzeb naszych dzieci jest czasem nieco niejednoznaczne, a niektórzy specjaliści zdali sobie sprawę, że nawet w krajach rozwiniętych wiele dzieci dorasta bez zaspokojenia podstawowych potrzeb.
Aby tego uniknąć, Thomas Brazelton, jeden z najbardziej prestiżowych pediatrów w Ameryce, napisał w 2005 roku książkę ze Stanleyem Greenspanem, znanym psychiatrą dziecięcym, który chciał schwytać siedem podstawowych i nieredukowalnych potrzeb dzieci, które będziemy dalej komentować.
Książka nosi tytuł „Podstawowe potrzeby dzieciństwa: wszystko, czego każde dziecko potrzebuje do rozwoju, nauki i życia”. Każda potrzeba jest równoważna rozdziałowi, więc możesz przeczytać tutaj tylko podsumowanie siedmiu potrzeb.
1. Potrzeba stabilnych relacji emocjonalnych
Dzieci muszą czuć się kochani i stale się o nie troszczyć. Ludzie są istotami emocjonalnymi, szczególnie gdy jesteśmy młodzi. Autorzy komentują, że to dzięki emocjom dzieci uczą się rozumować i rozwiązywać problemy, więc poczucie miłości jest niezbędne do rozwoju emocjonalnego i intelektualnego.
Według Brazelton „Nie możemy doświadczyć emocji, których nigdy nie mieliśmy i nie poznamy doświadczenia konsekwencji i bliskości trwałej miłości, chyba że mielibyśmy to doświadczenie z kimś w naszym życiu”, czyli coś w rodzaju dzieci, które dorastają, czując się kochane, szanowane i rozumiane, są bardziej zdolne, gdy są dorosłe, aby kochać, szanować i rozumieć innych.
2. Ochrona fizyczna i bezpieczeństwo
Dzieci potrzebują środowiska zapewniającego ochronę przed szkodami fizycznymi i psychicznymi. Nadmierne narażenie dzieci na telewizję z często nieodpowiednimi treściami oraz zanieczyszczenie wody i powietrza stanowią zagrożenie dla dzieci. Autorzy mówią również o wysokim poziomie wykorzystywania dzieci oraz o tym, że wielu rodziców używa narkotyków, alkoholu i tytoniu, nawet wiedząc, że jest to szkodliwe dla ich dzieci.
3. Doświadczenia według indywidualnych potrzeb
Każde dziecko ma niepowtarzalny charakter i temperament. Każde dziecko jest indywidualną istotą, którą należy traktować w ten sposób.. Dostosowanie doświadczeń do indywidualnego charakteru każdego dziecka pozwala uniknąć problemów w nauce i zachowaniu oraz pozwala każdemu dziecku rozwinąć swój potencjał. Dlatego zaleca się, aby osoby kształcące dzieci pamiętały o tym, że znormalizowane systemy (takie jak przynajmniej regulowana edukacja szkolna, przynajmniej do tej pory) powinny być bardziej elastyczne, a rodzice powinni unikać porównywania naszych dzieci ze sobą i porównaj je z innymi dziećmi, unikaj etykiet i nie myśl o tym, co „powinno być” lub „chcielibyśmy, żeby było”.
4. Doświadczenia odpowiednie do poziomu rozwoju
Dzieci potrzebują opieki w zależności od etapu rozwoju, w którym się znajdują. Jeśli nasze oczekiwania nie są zgodne z możliwościami naszych dzieci, możemy zahamować ich rozwój. Dzięki temu chcą nam powiedzieć między innymi, że dzieci muszą mieć czas na zabawę i spędzanie go z nami.
Nie może być tak, że 5-letnie dziecko musi spędzić popołudnie na odrabianiu lekcji lub ćwiczeniach, ani nie jest realistyczne, że 4-letnie dziecko spędza godzinę trenując piłkę nożną (lub inną dyscyplinę sportową) postępując zgodnie z ciągłymi instrukcjami trenera, Kilka przykładów
Wielu rodziców tego chce, dzieci uczące się i doskonalące, uczące się i zapamiętujące, kiedy w rzeczywistości w młodym wieku się nudzą, męczą i mogą nawet nienawidzić czegoś, co teoretycznie powinny kochać: sportu i nauki.
5. Ustaw limity, strukturę i oczekiwania
Jako istoty społeczne, którymi będą, żyjąc w społeczeństwie, dzieci muszą znać normy społeczne. Autorzy unikają kary fizycznej, której nie akceptują jako metody nauczania dyscypliny: „Dyscyplina oznacza nauczanie, a nie karanie”.
Rodzice wykazujący cierpliwość i troskę o troski swoich dzieci uczą, czym jest empatia. Autorzy zdają sobie sprawę, że rodzice, którzy dużo pracują, nie mają czasu na nauczanie swoich dzieci norm i wartości, dlatego zalecają, aby przed edukacją nastąpiło podejście, takie jak ustalenie codziennej rutyny spędzania czasu z dziećmi przybyć W tym czasie spędzając razem czas, mogą zacząć rosnąć razem.
Komentują również, że błędem jest myśleć, że szanowanie indywidualnych różnic dzieci jest złe, jak wielu ludzi myśli. Gdy rodziny biorą pod uwagę różnice w rozwoju każdego członka, kiedy szanują te różnice, są w stanie lepiej przekazywać pomysły i rozumować o konsekwencjach, jakie mogą mieć określone działania, i każdy uczestniczy w tworzeniu i ustanawianiu norm ( przykład, absurdem może być powiedzenie sześcioletniemu chłopcu, że musi iść spać o ósmej, ponieważ jego dwuletni brat idzie wtedy spać).
6. Stabilne społeczności i ciągłość kulturowa
W tym rozdziale wzywa się rodziców do zaangażowania się w społeczeństwo, do odegrania ważniejszej roli w szkole i społeczności. Że rodzice i nauczyciele pracują razem i nie konkurują ze sobą.
Dzieci muszą dorastać w stabilnej społeczności, w której istnieje ciągłość wartości rodzinnych, grupy przyjaciół i kultury. Muszą także zdawać sobie sprawę z tego, że różnorodność jest szanowana, aby również ją szanowali.
7. Ochrona przyszłości
Ostatnią potrzebą, którą komentują, jest chronić przyszłość naszych dzieci, a nie tylko naszych, ale to wszystkich dzieci świata. W przyszłości nowe pokolenia i ich rodziny będą bardziej ze sobą powiązane, więc aby chronić przyszłość naszych dzieci, musimy chronić przyszłość wszystkich.
