Jednym z problemów związanych ze środowiskiem szkolnym, który najbardziej mnie niepokoi, jest zastraszanie, myślę, że jeśli agenci edukacyjni (szkoła, rodzina, społeczeństwo) nie podejmą zdecydowanych działań, uczniowie będący ofiarami mogą stać się bardzo bezradni.
Bez wątpienia zapobieganie jest kluczem do rozwiązania tego problemu, chociaż dynamika społeczna na dużą skalę również nie jest zbyt korzystna, gdy tylko dąży ona do normalizacji niskich tolerowanych dawek przemocy.
Mówiąc o zapobieganiu, chcemy pamiętać o Super Mediatorach, która jest grą, która może pomóc w rozwijaniu umiejętności rozwiązywania konfliktów, aspekt ten został również omówiony w tym poście.
A ponieważ jestem zainteresowany pracą ze studentami, którzy dostarczają im narzędzia do rozwiązywania konfliktów, bardzo podobało mi się ostatnie dochodzenie z University of Extremadura, które wiąże stosowanie technik uczenia się kooperacyjnego ze spadkiem częstotliwości kanałów nękania na ostatnich kursach edukacji podstawowej. Wnioski z badania opublikowanego w czasopiśmie Infancia y Aprendizaje wskazują, że wspólne uczenie się jest użyteczną metodologią ograniczania zachowań zastraszających w klasie w trzech analizowanych czynnikach: agresje wykluczenia fizycznego, werbalnego i społecznego.
Interwencja we wspólnym uczeniu się wpływa bardziej na agresję wykluczenia społecznego i agresję werbalną niż na agresję fizyczną. Tak więc, na przykład, zgodnie z danymi z badania, zmniejszono częstotliwość zachowań, takich jak „pozostawianie innych w spokoju” i „niedopuszczanie do udziału w zajęciach i grach”
Badanie to jest częścią projektu badawczego UEx zatytułowanego „Analiza życia szkolnego w szkołach we Wspólnocie Estremadury” zainicjowanego w 2009 r. W ramach III Regionalnego planu badań, rozwoju technologicznego i innowacji w Estremadurze.
Zastraszanie wśród rówieśników lub „zastraszanie” budzi duże obawy społeczne. Większość badań w różnych krajach koncentruje się na środowisku szkolnym i ma na celu, po pierwsze, przeprowadzenie badania epidemiologicznego dotyczącego powagi tego zjawiska w każdym środowisku poprzez ankiety, a po drugie, działania interwencyjne skierowane do wszystkich osoby zaangażowane w agresor, odwiedziny, rodziny i dzieci w wieku szkolnym)
Mª Isabel Polo jest profesorem w Wydziałowej Szkole Szkolnej UEx i autorką pracy magisterskiej na temat kooperatywnego uczenia się i zastraszania w szkole podstawowej. Ten nauczyciel tak mówi uczenie się oparte na współpracy „sprzyja pozytywnym postawom wśród rówieśników, ponieważ są one bardziej ze sobą powiązane”.
Techniki te nie tylko proponują pracę w grupach, ale także promują wiedzę wśród studentów, pozytywne relacje między grupami, osobisty i bezpośredni kontakt na równych warunkach.
Zastosowanie techniki „układanki”
Według wspomnianych badań kiedy pojawiają się pierwsze przejawy znęcania się, są na kursach piątej i szóstej klasy, co z kolei jest najmniej badanym do tej pory okresem, koncentrując się głównie na badaniach wtórnych.
Chciałbym wyjaśnić, że obserwowałem epizody nękania na niższych kursach, może to zmienić intensywność lub może nie być tak zauważalne, ale ma miejsce
Naukowcy z UEx używają techniki „łamigłówki”, tzn. przed tematem praca jest rozprowadzana jako kawałki układanki. Każdy uczeń ma kawałek przedmiotu i potrzebuje partnera do wykonania zadania, tworząc współzależność na równych warunkach.
Badanie podkreśla, że fakt podzielenia zadania na części, przypisania każdemu uczniowi jednego z nich i wspólnego celu, powoduje, że uczniowie są ściśle od siebie zależni, jeśli chcą się uczyć i opanować cały temat, zapewniając w ten sposób indywidualna odpowiedzialność, która zwiększa liczbę możliwości dopasowania statusu uczniów w klasie.
Aby osiągnąć ten rodzaj uczenia się, konieczne jest zgrupowanie uczniów w zespoły tak różnorodne, jak to możliwe, pod względem statusu społecznego, płci i wyników w nauce, a także innych cech, które należy wziąć pod uwagę. Połączenie dzieci o różnych cechach sprzyja postawom akceptacji drugiego
Grupa badawcza z psychologii ewolucyjnej, społecznej i osobowości (GIPES) obecnie się rozwija inne bardziej skuteczne techniki uczenia się opartego na współpracy oraz dokładna analiza metod agresji. Z kolei zamierzają działać w roli obserwatorów lub świadków, którzy nie działają i proponują sposoby interwencji i zapobiegania w tych przypadkach.
Naprawdę podobała nam się ta inicjatywa i mamy nadzieję, że w trakcie tego kursu, który ma się rozpocząć, wiele innych projektów mających na celu zapobieganie zastraszaniu.
