Światowy Dzień Alzheimera obchodzony jest dziś i jest to fantastyczna okazja Wszyscy pamiętamy, że ludzie cierpiący na tę chorobę zwyrodnieniową bardziej niż kiedykolwiek potrzebują własnego wsparcia i ciepła.
Z pewnością dla dzieci, które dotknęły dziadka lub babcię, bardzo trudno będzie zrozumieć „co się z nimi dzieje”, ale co nigdy nie zapomną, że miłość, którą im dali, jest wciąż obecna pomimo zapominaniai że starsi muszą być przytuleni i przykryci pocałunkami.
Z pomocą Espai Menut (miejsca spotkań rodzin szukających rozrywki w Castellón) chcemy Ci zaoferować lista opowiadań oferowane przez spółdzielnię Abacus. Wszystkie pokazują różne wizje choroby Alzheimera, w której bohaterami są dziadkowie, wnuki, a nawet inne zwierzęta, które wkrótce odkryjesz. „O zachodzie słońca” napisane przez Jackeline de Barros i opublikowane przez MMC. W tym albumie pani Luisa zagubiła się we wspomnieniach i robi to poprzez obrazy pełne siły. „Obecna i bolesna kwestia, na którą patrzy naiwne dziecko”.
„Babcia potrzebuje pocałunków” autor: Ana Bergua, pod redakcją Proteus, ma na celu zachęcenie szacunek dla osób starszych, przedstawiając starzenie się jako coś naturalnego. „Moja babcia ma Alzheimera” przedstawia nam związek między Cristiną i jej babcią, kiedy zaczyna zapomnieć imię dziewczynki i robić dziwne rzeczy, Cristina rozumie, że chociaż nie wie, jak wymówić „Alzheimer”, jej babka potrzebuje pomocy. Jest napisany przez Verónique Van de Abeele.
„Lis, który stracił pamięć” To dzieło Marína Baltscheita, które znajdujemy w wydawnictwie Lóguez: ten sam stary lis, który przekazuje mądrość najmłodszym, zapomina o tym, kim jest. „W najgłębszej lagunie” , opowiada historię, w której Alexandra próbuje przypomnieć babci, aby pokazała swoje zdjęcia i opowiedziała historie, Oscar Collazos umożliwił historię opublikowaną przez Siruela.
I docieramy do „Zmarszczki” autor: Paco Roca (i opublikowany w Astiberri). Po przyjęciu do domu opieki Emilio musi nauczyć się żyć z kolegami z klasy. Ta książka porusza delikatne kwestie, które przedstawiają fikcję opartą na prawdziwym życiu.
Przeczytaliśmy dwa z tych tytułów: „Moja babcia ma Alzheimera”, okazało się, że jest bardzo słodka i delikatna, oraz „Zmarszczki”: jest to książka dla starszych dzieci (powiedziałbym, że od 10 lat, chociaż moja jeszcze jej nie ma wiek), ponieważ historia jest dość trudna i beznadziejna.
Zachęcam do skorzystania z okazji, aby zająć się tą delikatną kwestią z domu, aby dzieci uświadomiły sobie, jak ważni są dziadkowie, a także aby to zrozumieć z osobami starszymi można ustanowić bardzo różne relacje, w zależności od stanu zdrowia.
Obrazy | Biblioteka publiczna w Newburyport, MMC, Lóguez, Siruela, Astiberri. Źródło | Espai Menut In Peques and More | Choinka wspomnień: współpracujmy nad badaniami Alzheimera, to był mój dziadek, aby wyjaśnić dzieciom śmierć
