Po wywiadach, które przeprowadziliśmy kilka tygodni temu z serią psychologów na temat hiperseksualizacji dziewcząt, chciałem dowiedzieć się więcej o tym, który z nich powinien być właściwy rozwój seksualności naszych dzieci.
Za to Przeprowadzam teraz wywiad z psychologiem Edurne Simón, specjalistką z zakresu psychologii dzieci i młodzieży i dyrektor projektu Thaibaby w Almerii, gdzie oferowane są warsztaty i mieszkania dla rodziców. Porozmawiajmy z nią dogłębnie o seksualności z dzieciństwa, jej ewolucji i etapach, normalnych i niepokojących zachowaniach, pytaniach i grach ...
Kiedy rozpocząć edukację seksualną i jak dostosować ją do każdego etapu dziecka?
Ważne jest, abyśmy zaczęli od pomysłu, a raczej od rzeczywistości, że jesteśmy istotami płciowymi i że seksualność rodzi się z nami i w ten sam sposób kończy się z nami.
Towarzyszy nam przez całe życie, ale rozwija się i żyje inaczej na każdym etapie. We wczesnym dzieciństwie seksualność jest szczególnie związana z afektywnością, jeśli to możliwe bardziej intensywnie niż w pozostałej części naszego rozwoju. Dlatego oznaki uczucia, sposoby i wzorce relacji, których uczy się i dzieli od urodzenia, są już częścią edukacji seksualnej, którą dajemy dzieciom. W pierwszych miesiącach będzie to najbardziej bezpośredni związek z seksualnością. Nieco później możemy rozpocząć pracę z wiedzą o ciele i na tym etapie bardzo ważne jest, aby zacząć wprowadzać pojęcia prywatności i samoopieki. Są dziećmi, ale ich ciało należy do nich, a internalizacja tej przesłanki stanowi najlepszą ochronę przed molestowaniem. Nikt inny niż ich opiekunowie lub specjaliści medyczni nie muszą manipulować swoim ciałem i tego powinniśmy ich nauczyć. Z drugiej strony, mimo że nadal nie są w stanie samodzielnie utrzymać odpowiednich nawyków higienicznych, nie szkodzi, że widzą i internalizują właściwy sposób, aby to zrobić, mówiąc im, jak ważne jest to, jak dobrze się czujemy, dbając o siebie właściwie. Bardzo związany z tym aspektem i prywatnością, chciałbym podkreślić znaczenie nie zmuszania dzieci do całowania i przytulania, kiedy nie chcą. Istnieją inne sposoby na uprzejmość i okazywanie uczuć. Nauczanie ich, że muszą okazywać uczucia w sposób wymuszony, nie jest dobrą nauką dla ich teraźniejszości lub przyszłości.
A kiedy trochę urosną?
Później musimy przyzwyczaić się do samodzielnego odkrywania, pytań i ciekawości, czasem bez ograniczeń. W rzeczywistości istnieje kilka ogólnych przesłanek, wystarczy stworzyć atmosferę zaufania, która pozwala dzieciom budzić wątpliwości w każdym wieku. Uzyskanie tego jest łatwe, zwykle wystarczy odpowiedzieć na pytania i nie cenzurować ciekawości. Z drugiej strony bądźcie pozytywnymi modelami osobistych relacji. Na początku możemy polegać na przykład na książkach lub opowiadaniach, które będą bardzo pomocne. Później sama treść medialna i jej doświadczenia pomogą nam rozpocząć rozmowy i rozwiązać problem. Podsumowując, uważam, że nie ma konkretnego momentu na rozpoczęcie edukacji seksualnej, jest to kontinuum od pierwszej minuty, a ideałem jest dostosowanie się nie tylko do sceny, ale także do samego dziecka i jego umiejętności.
Czy potrafisz wyjaśnić etapy dojrzewania seksualnego dzieci?
Nie wchodząc w różne koncepcje i teorie dotyczące rozwoju psychoseksualnego, powiedzmy, że w pierwszych latach, do około dwóch lat, dzieci doświadczają swojej seksualności w ramach rozwoju fizjologicznego. Czują przyjemność z kontaktu fizycznego, eksperymentują z własnym ciałem, ale nie ma oddzielnego rozpoznawania reszty ciała ani identyfikacji płciowej.
A kiedy kończą dwa lata, czy zmieniają się również w tym aspekcie?
Od drugiego roku życia, także dzięki nowym osiągnięciom motorycznym i poznawczym, chłopcy wykazują większą ciekawość, stopniowo zaczynają identyfikować się z atrybutami zewnętrznymi (dziewczęta noszą spódnice i długie włosy ...), a następnie eksperymentują z własnymi ciało jest bardziej aktywne i bardziej świadome.
Czasami pojawiają się ekshibicjonistyczne zachowania i zabawy z innymi dziećmi. Stopniowo odkrywają, że różnice płci wykraczają poza fizyczne atrybuty i zaczynają zadawać pytania na ten temat.
Ale prędzej czy później zapytają o seksualność i rozmnażanie, prawda?
W wieku około siedmiu lat dzieci często cierpią z powodu ciekawości seksualnej, ale ogólnie wiąże się to ze wstydem. Dzieci zaczynają dzielić wątpliwości z rówieśnikami, są już w pełni świadome odczuć przyjemności, które pojawiają się w ich ciele i różnic płciowych. Faza ta zwykle trwa do okresu dojrzewania, kiedy to zainteresowanie seksualne zbiera się lub eksploduje, ale ten etap zasługuje na pytanie.
Jakie zachowania powinny nas ostrzec, że istnieje problem?
Głównymi znakami ostrzegawczymi są zachowania, których nie oczekuje się w wieku dziecka. Jeśli stwierdzimy nadmierną lub kompulsywną stymulację, zobaczymy, że dziecko używa bardzo zseksualizowanego języka lub odtwarza, zasadniczo w grze, zachowania seksualne, powinniśmy być zaniepokojeni. Kiedy nasze dziecko jest nadmiernie wycofane, zmartwione lub niespokojne, musimy również zapytać, co się dzieje, nie musi to być związane z seksualnością, ale warto tam też sprawdzić. Ponadto, jeśli nasze dziecko nigdy nie pyta o ten temat, musimy również zadać sobie pytanie, dlaczego tak nie jest.
Ciekawość seksualności jest dla nas wrodzona, jeśli o nic nie poprosisz, to również nie jest normalne.
Kończymy pierwszą część tego wywiad, który Babies i więcej zrobili dziecięcej psychologowi Edurne Simón. Jutro odpowiemy na bardziej szczegółowe pytania dotyczące pytań, gier i postaw dzieci w ich rozwoju seksualnym.
