Być może dzieje się tak, ponieważ jest to jedna z niewielu rzeczy w życiu naszych dzieci, które najbardziej nas kosztują. Może dlatego, że nadal uważamy, że dziecko, które zaznacza żebra, będzie bardziej chore. Może dlatego, że tak zrobili nasi rodzice. Faktem jest, że wielu rodziców nadal używa nienawistnej (dla dzieci) frazy, która mówi: „Chodź, dokończ to, co zostało na talerzu”.
Nadal używają go z dziećmi, a co gorsza, nadal to robią, gdy już dorosną, ponieważ zauważono, że dwie trzecie rodziców wciąż pchają dzieci, aby zjadły wszystko, co mają na talerzu kiedy są nastolatkami.
Badanie opublikowane w czasopiśmie Pediatria przeprowadzone z udziałem ponad 2200 nastolatków i ich rodziców, których celem jest obserwowanie, jakie zachowania lub zwyczaje można modyfikować, aby spróbować uniknąć epidemii otyłości i nadwagi, na którą cierpi ludność amerykańska był w stanie zweryfikować, że chociaż wielu rodziców kontroluje dietę, aby starać się, aby żywność była minimalnie zróżnicowana, rozmawiając o ilościach, nie biorą pod uwagę, że jedzenie wszystkiego na talerzu może jeść zbyt dużo.
To właśnie zrobiło największe wrażenie na badaczach, którzy wierzyli, że jest to zwyczaj, który występuje w dzieciństwie (chociaż nie trzeba tego robić), ale potem zniknął. Kilka dekad temu, kiedy nasi rodzice byli młodzi, mówienie dziecku, że powinni skończyć danie, miało inne znaczenie, ponieważ porcje jedzenia były mniejsze. Nie żeby to było zalecane, ale nie musiało też być nadmiernie negatywne.
Teraz jednak rodzice coraz częściej kładą jedzenie na talerzu i wielu oczekuje, że będą jeść to samo lub więcej niż oni sami. Biorąc pod uwagę, że jedzą również zgodnie z harmonogramami zaproponowanymi przez rodziców, dzieci ryzykują, że skończą w zależności od ilości, które ustalimy i kiedy wkładamy jedzenie, zamiast jeść, gdy są głodni, potrzebną ilość .
Według słów badaczy:
Rodzice powinni dać swoim dzieciom swobodę podczas jedzenia ... Rodzice mogą kontrolować rodzaje jedzenia na stole i stawiać wiele zdrowych opcji. Następnie pozwól dziecku wybrać, ile chce zjeść. Pozwól im regulować własne spożycie.
W tym celu, aby dzieci mogły kierować się głodem, aby nie jadły więcej i aby jedzenie było czymś naturalnym, czymś niewymuszonym, i aby mogły się nimi cieszyć, nie zmuszając się później, z wiekiem, do zmuszania się do jedzenia mniej z tego, co jest na talerzu, aby rozwiązać problemy z wagą, zalecenie jest zakończyć „chodź, dokończ to, co zostało na talerzu” i zastąp go bardziej logicznym „wymuszać, nigdy”.
