Miriam, moja żona, zawsze zadaje mi pytania dotyczące mojego dzieciństwa, rzeczy, które zrobiłem lub przestałem robić i zawsze odpowiadam na to samo: „Nie mam pojęcia, ciociu”. Nie wiem, czy to dlatego, że był czwartym dzieckiem i nikt nie zwracał na mnie zbytniej uwagi, czy był również dzieckiem zamkniętym w sobie i nie mam wielu doświadczeń, czy po prostu jestem jednym z tych, którzy mają małą retencję, ale nie jestem w stanie wyjaśnić anegdot o tym, kiedy miałem mniej niż 4 lata lub 5 lat. Może trochę luźnej pamięci, ale daj spokój, mała rzecz.
Większość ludzi ma więcej pamięci niż ja, odkąd to ustalono trzy lata to moment, w którym wspomnienia zaczynają być mniej lub bardziej rejestrowane. Oczywiście, wszystko, co przydarzyło się nam od tamtego momentu, nie może zostać zapamiętane, ale niektóre z najważniejszych wydarzeń mogą być powiązane. To dziwne zjawisko nazywa się amnezja dziecięca a następnie postaramy się wyjaśnić, dlaczego tak się dzieje: dlaczego nasza pamięć nie zaczyna się, dopóki nie skończymy trzech lat.
„Cóż, mam wspomnienia sprzed trzech lat”
Wiele osób zgadza się ze mną, że ledwo pamięta swoje dzieciństwo. Z drugiej strony wiele osób wyjaśnia, że tak, pamiętają wiele rzeczy i że ich wspomnienia sięgają jeszcze wcześniejszych wieków, na przykład roku czy dwóch. Średni wiek dla pierwszej pamięci w Stanach Zjednoczonych jest z trzy i pół roku. Ale to jest średnia, to znaczy będą ludzie, którzy będą mieli wspomnienia przed ukończeniem trzeciego roku życia i będą mieli je od czwartego roku życia. W rzeczywistości udokumentowano, że jeden na 30 dorosłych jest w stanie wytłumaczyć pamięć jednego roku. Podobnie, jeden na 30 dorosłych nie pamięta niczego, co wydarzyło się przed 6, 7, a nawet 8 lat.
Jeśli jesteś kobietą, masz to lepiej
Gdybyśmy zebrali grupę dorosłych, aby spróbować się skoncentrować i wykonać ćwiczenie regresji umysłowej, próbując znaleźć najstarsze wspomnienie, jakie mamy, kobiety byłyby lepsze. Oni zwykle mają wcześniejsze wspomnienia niż my mężczyźni. Prawdopodobnym wyjaśnieniem jest to, że dziewczęta dojrzewają przed chłopcami. Uczą się mówić wcześniej, najpierw rozwijają zdolności mózgu, a tym samym potrafią przechowywać wspomnienia przed nami, dziećmi.
Jak kiedyś powiedział mi jeden nauczyciel, dziewczęta również wcześniej uczyły się pikareski relacji międzyludzkich. Dziecko, które chce lodów, powie ojcu: „Tato, chcę lodów”. Dziewczyna, która chce lodów, powie: „Tato, nie masz ochoty na lody?”
Powiedz mi, jacy są twoi rodzice, a powiem ci, ile pamiętasz
Wiele wspomnień z dzieciństwa zachowujemy dzięki rodzicom. Istnieją badania, które wykazały, że dzieci niektórych kultur mają większe trudności z przywołaniem swoich najwcześniejszych wspomnień, takich jak azjatyckie, prawdopodobnie z powodu różnicy w relacjach między dziećmi a ich rodzicami.
Najwyraźniej Azjatyckie matki nie mają zwyczaju rozmawiać o przeszłości z taką samą częstotliwością jak matki zachodnie, a kiedy to robią, nie skupiają się tak bardzo na tym, co ich dzieci zrobiły lub przestały robić. Na przykład tutaj, w Hiszpanii, bardziej niż patrzymy w przeszłość. Są ludzie, którzy robią tylko zdjęcia na Facebooku i doświadczenia z minionych czasów, jakby woleli patrzeć w przeszłość niż do przodu, kolacje i urodziny Bożego Narodzenia są czasami powtórkami z poprzednich uroczystości, w których dotknięci (jeśli to jego urodziny ) muszą usłyszeć anegdoty, w których był głównym bohaterem, tak jakby nigdy wcześniej nie zostały wyjaśnione. Nawet nasze matki mają tendencję do wyjmowania albumów ze zdjęciami, aby zapamiętać chwile i przywrócić wspomnienia, które były uśpione, czasem z oczywistych powodów.
Oczywiście, jeśli odróżnimy dzieci azjatyckie od naszych, na pewno pamiętamy więcej rzeczy niż one, głównie z powodu zachowania naszych rodziców, gdy rozmawiamy o przeszłości.
Czy jesteś pierwszym dzieckiem, czy kiedy przyjechałeś, miałeś już braci?
Kolejnym czynnikiem, który determinuje różnicę, wydaje się być pozycja, która dotknęła cię od urodzenia, w grupie rodzeństwa. Pierworodni, starsi bracia, mają poprzednie wspomnienia niż następujących braci. Wyjaśnieniem może być fakt posiadania domowych doświadczeń zawsze z mniejszą liczbą osób (mamą i tatą) niż braćmi, którzy dzielą się nimi z mamą, tatą i bratem, fakt spędzania więcej czasu z rodzicami, niż fakt posiadania sekunda jest dystrybuowana bardziej, a dzieci są bardziej samotne w swoich grach i procedurach, a fakt, że dziecko może stać się mniej spontaniczne i bardziej naśladujące: małe dzieci mają tendencję do naśladowania rodzeństwa, a ich decyzje są często mniej zależne od nich samych.
Powiedz, jak ekscytujące było twoje dzieciństwo
Większość starych wspomnień, które pamiętamy, ponieważ w tym czasie wydarzyło się coś ekscytującego lub ważnego. Dzieci, które miały dość monotonne, nudne dzieciństwo i niewiele wydarzeń do podkreślenia, mają oczywiście mniej wydarzeń do zapamiętania. Dzieci, które również miały dzieciństwo, sprawiły, że czuły się źle, bolały je niesprawiedliwości i problemy, które nie zostały rozwiązane w tym czasie, również starają się nie przywoływać tych wspomnień. Świadomie i nieświadomie stwórz ścianę, która nie pozwoli ci zapamiętać tych czasów i w konsekwencji mają wcześniejsze wspomnienia (im mniej o czymś pamiętasz i o tym mówisz, tym łatwiej o tym zapomnieć).
Do góry nogami, wpływowe doświadczenia (dobre lub złe) punktualne, które pojawiają się przed i po, a które wywarły duże wrażenie na dzieciach, łatwiej zapamiętać po prostu pamiętając je z biegiem lat. Jeśli za 2 lata przytrafiło mi się coś okropnego, możliwe, że o piątej pamiętam to i znów przychodzi mi na myśl. Może któregoś dnia o siódmej znów go pamiętam, bo o piątej uświadomiłem mu. Może się zdarzyć, że o dziesiątej wrócę, bo o siódmej odzyskałem ją i tak dalej, aż do dorosłości, wzmacniany przez prosty fakt, że pamiętałem ją kilka razy.
Ale dlaczego nasza pamięć zaczyna się dopiero po tych 3-4 latach?
Zygmunt Freud powiedział, że amnezja dziecięca Było to spowodowane nieświadomym tłumieniem wspomnień. Coś w rodzaju mechanizmu obronnego, który przechowuje je w niedostępnym miejscu, aby uniknąć wpływu. To miejsce, te stłumione wspomnienia, mogą ponownie wyjść na jaw za pomocą psychoterapii.
Późniejsze teorie mówią, że jest to materia bardziej biologiczna. Do tego wieku mózg nie rozwinął się jeszcze, dopóki nie osiągnie minimum, w którym można przechowywać wspomnienia. Daj spokój, że bez umiejętności dobrego zapamiętywania rzeczy nie jest to możliwe.
Inne badania sugerują, że dzieci tak, są w stanie zapamiętać i przechowywać swoje wspomnienia, nawet gdy są małe, ale to tracą je szybciej niż dorośli. W ramach tych teorii wkroczyłby neurogeneza, o którym mówiliśmy w zeszłym roku, komentując badanie. Naukowcy zauważyli u dorosłych szczurów, że przyspieszając tworzenie komórek neuronalnych, mieli większe trudności z przechowywaniem wspomnień. Jednocześnie zobaczyli, że kiedy spowalniają tworzenie komórek neuronalnych u młodych szczurów, mają lepszą pamięć.
Dzieci mają bardzo wysoką neurogenezę. Twój mózg stale rośnie i dowodem na to jest to od urodzenia do trzech lat mózg podwaja się. Możliwe, że od tego momentu wzrost będzie bardziej progresywny, wolniejszy, i dlatego lepiej są w stanie zapamiętywać na zawsze.
