Mój syn skończył 10 lat kilka miesięcy temu, a najlepszym sposobem na znalezienie mojej roli w związku z jego rozwojem jest zrozumienie, jak dotąd, były to najlepsze lata jego życia jako matki, i od tej pory zaczyna się scena, która potrwa tyle lat, i będzie to dla niego najlepsze z jego życia (później wiadomo już: więcej obowiązków itp.)
Może się to wydawać niewytłumaczalne, ale rozmawiając z wieloma rodzicami z dziećmi w podobnym wieku, zgadzają się, że zaczyna się po 10 (może 9), kiedy zaczynają przeciąć niewidoczną pętlę, która ich łączy blisko rodziców.
To sprawia, że myślę, że (w rzeczywistości), kiedy dziecko się rodzi, już „porzuciło” ono swoją matkę, aby poddała się światu zewnętrznemu. Prawdą jest, że w pierwszych latach przywiązanie jest konieczne i że bez drugiego, pierwszy jest fizycznie i emocjonalnie niezabezpieczony, ale jeśli im na to pozwolimy, podbijają małe terytoria osobistej autonomii. I nawet wiedząc o tym (czego już nie ma w nas), żyjemy kilka lat „oszukani” przez iluzję: iluzję małego chłopca trzymającego się naszych ochronnych kolan
W każdym razie to wprowadzenie pomaga mi trochę porozmawiać o relacjach rodzinnych, gdy dzieci są nastolatkami, i pamiętać o tym wciąż nas potrzebują (zgadzam się: w przeciwnym razie). Również w tej potrzebie przywiązania dzieje się coś dziwnego: zdarza się, że czasami tuż przed „zdejmowaniem”, gdy nadchodzi okres dojrzewania, wymagają dużej uwagi, aby potwierdzić swoją tożsamość.
Nasz preteen to to samo dziecko, które urodziło się lata temu
A także chłopiec, którego widzieliśmy biegającego nago po plaży, ponieważ nie chciał kostiumu kąpielowego, i ten, który lubił go, gdy czytaliśmy go każdej nocy, także ten, który nie kwestionował niczego, co mama lub tata zrobili / powiedzieli. Chcę to z tym powiedzieć nie bądź defensywny, ponieważ jest twarzą do ciebielub dlatego, że jest systematycznie przeciwny. Myślę, że to nas zaskakuje, ponieważ nie ufamy jego możliwościom i (dlaczego temu zaprzeczamy?) Również dlatego, że nie jesteśmy przygotowani na jego niezależność.
Ponieważ tak, od najmłodszych lat podziwialiśmy ich osiągnięcia, a czasami nawet popychaliśmy ich do większej autonomii, nawet bez przygotowania (jedz sam, może też śpij, aby odrabiać lekcje samemu ...), ale autonomia, której szuka preteen, jest prawdziwa, choć uzyskanie go zajmuje kilka lat.
A bycie przygotowanym na ten krok obejmuje stawienie czoła normom narzuconym przez rodzinę lub społeczeństwo (czy nie zdarzyło ci się, kiedy byłeś nastolatkiem? Przydarzyło mi się to). A także obejmuje naukę dbania o siebie, nawet jeśli muszą się tego nauczyć, narażając się na ryzykowne zachowania.
Postawmy się na jego miejscu: jest wiele zmian w ciągu kilku lat i nie można ich porównać ze zmianami, przez które przechodzi dziecko Przez pierwsze dwa lata. I są to zmiany, które zakończą się fizycznie wyszkoloną osobą o określonych wartościach i wyraźnym celu w życiu.
Ta zmiana twojego nastoletniego syna nie czyni z niego dziwaka, ani czarne owce z rodziny, nie przesadzaj
Relacje muszą zostać zdefiniowane na nowo
Czas, który spędzałeś w szkole towarzyskiej, będziesz go potrzebował do rozwiązywania konfliktów i wznowienia negocjacji, aby przemyśleć swoją rolę ojca lub matki. Prawdopodobnie fizyczna autonomia występuje przed emocjami, podczas gdy osoba rozwijająca się będzie narażona na inne związki, niektóre poszukiwane, a inne nie, które będą ingerować w ich uczucia. Dlatego możemy pozwolić im podróżować samotnie lub pozostać z przyjaciółmi bez obecności, zawsze rozumiejąc, że są jeszcze niewielkie i że terminy będą bardziej surowe niż w pełnym okresie dojrzewania.
Zawsze angażowanie się w dialektyczną bitwę jest bezużyteczne, gdy trzeba narzucić limit, dzieje się, gdy nie ... obie strony próbują się dostosować. Potrzeby wszystkich mogą się nie zgadzać, ale przede wszystkim nie lekceważcie.
Z drugiej strony dobrze, że przedstawiam teraz kwestię rytuałów rodzinnych i spójności. Te pierwsze dają nam bezpieczeństwo (wizyta u dziadków w czwartek, wyjazd rodzinny w niedzielę), dzieje się tak, że przyjdzie to w wieku, w którym nasze dzieci będą miały trudności z ich utrzymaniem (może około 14 lat), i to nie powinno nam przeszkadzać, zawsze że relacje rodzinne pozostają w dopuszczalnych granicach.
I spójność ... lepiej, jeśli rodzina jest zjednoczona, Ale kosztem anulowania osobowości?, to nie jest zdrowe. Jeśli preteen jest w stanie rozpoznać rolę swoich rodziców i jeśli jest w stanie wnieść swój wkład w związek, dla dobra wszystkich, ale projektując swój własny sposób bycia, część drogi zostaje wykonana; Może powinniśmy już zasiać?
Komunikacja: nie tylko rozmowa
Dla nas wszystkich łatwo jest prowadzić wykłady, niektórzy nawet czekają na ten pomyślny moment, kiedy syn lub córka będą dostępne i ma niewielkie szanse na opuszczenie sceny. Ale kazania są nudne (nie mówię, że nie są konieczne), a wiadomości, które otrzymują z otoczenia, są o wiele bardziej zabawne niż tata czy mama rozmawiający non-stop.
The definicja słuchania: „zwracaj uwagę na to, co słyszysz”. Jeśli chcesz, aby myśleli, że jesteś zainteresowany, słuchaj więcej i okazuj zainteresowanie ich zainteresowaniami, obawami lub marzeniami.
Co nazywamy aktywnym słuchaniem?
Nie ma znaczenia, jak to nazywamy ale jak to ćwiczymy, nie jest to ani więcej, ani mniej niż to, co chcielibyśmy zrobić z nami. Oprócz tego, co już powiedziałem, powiem wam, że będziemy również musieli słuchać rzeczy, których nie lubimy, ale życie jest tak niedoskonałe! W tym sensie nie zawsze się z czymś zgadzamy, musimy wyrazić nasz punkt widzenia.
Co zwykle nie działa, to krytyka i osądy, bo oczywiście, kto lubi źle mówić o swoich przyjaciołach? Kogo gardzą swoim hobby? To samo dzieje się, gdy ich nie doceniamy, wszyscy mamy prawo czuć się i być zrozumianym. Przydatne może być wyrażenie za pomocą słów tego, co według nas czują.
W Active Listening ważne jest również, jak formułowane są pytania, opracowując pytania zamknięte, tracimy możliwość uzyskania ważnych informacji. Więc (na przykład) jeśli zamiast powiedzieć im, czy dobrze się bawiłeś z przyjaciółmi? Moglibyśmy skorzystać z tego, co sprawia, że jesteś z nich tak szczęśliwy?
Dobry klimat rodzinny
Nikt nie lubi wracać do domu i walczyć, ale nie mówimy tylko o stabilności; ponieważ Daje nam to również spokój ducha, że przejmują umiejętności domowe, najlepiej w drodze negocjacji, ale rodzice mogą również zapewnić sprawiedliwy podział zadań do wykonania. I więcej:
Dom należy do wszystkich, a pokój dziecka?
Z pewnością w okresie dojrzewania nie wymagają całkowitej prywatności, ale z pewnością potrzebują tej przestrzeni do izolacji, medytacji lub dlatego, że wierzą, że cię nie rozumieją. Dopóki nie jest zablokowany, nie ma problemu.
Bezwarunkowa miłość
Błędem byłoby żądanie matki lub ojca w zamian za miłość lub szantaż, ale tak też jest wiele razy musisz zgodzić się na trzymanie w ramionach 12-letniego dzieckalub przestań wstawać z kanapy na pięć minut, ponieważ ten mały „wielki” 10-letni poszukiwacz przygód potrzebuje kontaktu fizycznego. Nie mówcie mi, że nie dają satysfakcji w tych chwilach, nie odrzucajcie jej nawet wtedy, gdy jesteście źli, ponieważ za kilka lat wolą przytulić innych ludzi, nie będzie tak, że później żałujemy.
Niezapomniane chwile ...
Są to te, w których dzielimy grę z konsolą, lub gdy akceptujemy bieg na plaży, ostatecznie chodzi o utrzymanie małych rutyn, pozwalając im latać.
AKTUALIZACJA: Nie są one tak niezapomniane, ale są bardzo potrzebne, wspólne posiłki, nawet raz dziennie, nie zapomnij.
Co to jest interesujące?
Nie tylko idź na szkolne spotkanie lub zabierz go na imprezę; Przede wszystkim chodzi o spotkanie z przyjaciółmi, zaproś ich do inwazji na Twój dom, spotkaj się również z rodzicami ich przyjaciół i zaangażuj się w jak największym stopniu w różne działania. Czy klub młodzieżowy potrzebuje rodziców-ochotników, aby zorganizować przyjęcie? tam będziesz; Co to znaczy spać w domu u znajomych? Zapytaj, czy możesz przynieść śniadanie.
Wiesz już: niech oddzielą się od ciebie i zaczekaj, kiedy będą tego potrzebować. Ustaw granice i słuchaj (dużo); Zaangażuj się i domagaj współpracy w domu, kochaj ich, ... jest tak wiele rzeczy, że jeśli myślisz, że zostawiłem coś w kałamarzu, powiesz mi, dobrze?
Są tacy, którzy mówią o wczesnym i drugim dzieciństwie, że dzieci stają się nastolatkami, a nawet przedstawiają teorie oparte na siedmioletnich cyklach (bardzo ciekawe i może kiedyś ci powiem); ale dla mnie Dziesięć robi różnicę. I (ssssssssh) pomimo poczucia stratyJestem zachwycony jego determinacją, osiągnięciami i wizją świata, który - bez wątpienia - poszerzy jego horyzonty.
Obrazy | hepingting, Quinn Dombrowski, Wendy In Peques and More | Tożsamość dzieci w wieku dojrzewania: czy w chwili, gdy opinia przyjaciół konkuruje z edukacją rodzinną, można kształcić młodzież? Przygotowanie rodzin do przejścia do szkoły średniej
