Słuchanie (mówię, słuchaj, nie „słuchaj”) innym, myślę, że jest to jeden z kluczy do ludzkiej komunikacji. Rozróżniam, ponieważ „Słuchanie” to „zwracanie uwagi na to, co słychać”. Który przeniósł się do sfery domowej i w scenie, która mogłaby się powtórzyć w wielu domach: słuchanie jest (jak mówi Marisa o „Stressed Mothers”, o którym wkrótce przeprowadzimy wywiad - nie zapomniałem, nie -); przestańcie mieszać obiad, ugasić ogień i odwrócić się, aby zająć się tym, co chcą nam powiedzieć nasze dzieci.
To jest to, co chcielibyśmy zrobić z nami, jeśli chcemy przekazać coś ważnego. Pozwolę sobie również wprowadzić zmienną w temacie słuchania, która nie ma nic wspólnego z tym, co mówią nam inni, jak z tym, co mówimy. Czy słyszysz siebie, kiedy rozmawiasz ze swoimi dziećmi? Czy słyszysz siebie, gdy je karcisz? Czy słyszysz siebie, kiedy je wygłaszasz? W moim przypadku, kiedy to robię, czasem trochę się wstydzę, zdając sobie sprawę, jak łatwo stracić panowanie nad sobą.
Marcy Axness jest specjalistką od wczesnego rozwoju, wykładowcą, redaktorem Mothering i autorką książki zatytułowanej „Parenting for Peace: podnoszenie następnej generacji Peacemakers”, z jednego z jego ostatnich wpisów, uratowałem kilka pomysłów, które oprócz tego, że są tępe, są wyjaśnienie i bardzo do rozważenia
Słuchaj (naprawdę) swoich dzieci
W artykule 5 „Gotowe sposoby, aby Twoje dziecko było” POSŁUCHAĆ !!! ”, porozmawiaj o tym ... sposoby, by dzieci słuchały. Polecam przeczytanie pełnej treści, chociaż na przykład jedną z rzeczy, które najbardziej mi się podobają, jest to (nawet nie zdając sobie z tego sprawy, nawet nie chcąc) dla naszych dzieci jesteśmy lustrem.
Więc nie udawaj, że dostrzegasz w nich zachowania, których nie przyjmujemy z powodu lenistwa, zaniedbania lub zaprzeczenia. Czy jesteśmy zamówieni? Czy podczas podejmowania decyzji bierzemy pod uwagę naszego partnera? Czy bez wahania rozmawiamy z rodzicami?).
Mów mniej (i wyraźniej), SŁUCHAJ, pomyśl zanim powiesz (zanim to zrobisz), zaskocz dzieci (wypuszczając nasze wewnętrzne dziecko) i stań się źródłem inspiracji. Są to filary, które mogą zastąpić setki stron poradami i zaleceniami, które trudno zapamiętać, a czasem nawet wprowadzić w życie.
Często zadawane pytanie: czy dałem radę?
Zostawiłem to do końca, chociaż tak naprawdę nie wiedziałem, czy wprowadzić ten post z tym pomysłem, który przyszedł do wyrażenia myśli i tysięcy uczuć, które ostatnio do mnie przemówiły. Nagle mam syna w wieku dojrzewania (a za nim ważną garść doświadczeń, wspomnień i emocji) oraz Zdaję sobie sprawę, że on już zaczyna wybierać własny kurs.
Właśnie wtedy chciałbym się do tego dostosować, gdy chciałbym zapewnić wystarczającą liczbę narzędzi, gdy potrzebowałbym więcej czasu, abyś poczuł się bardziej bezpiecznie. A zwłaszcza, gdy widzę za rogiem „końcowy egzamin bycia matką” i mam to wrażenie zamiast „uczestniczyć w zajęciach”, w których się zatraciłem uprzedzenia, wędrówki, lęki, niepewności, błędy ...
Ten wicher jest normalne i wspólne dla wielu rodziców. I pomimo niego, powiem ci, że (jak zapewniam innych rodziców i ci, którzy przeszli przez to zapewnienie), nastolatki nadal nas potrzebują. W przeciwnym razie, oczywiście, ponieważ nie są już oczarowani naszymi słowami i naszymi działaniami, ale oczekują zrozumienia, szacunku, spójności; a przede wszystkim stale nas badają.
Odpowiedź jest w drodze i dzięki naszej własnej zdolności do przedefiniowania roli rodziców i relacji z dziećmi, niektóre dzieci, które pewnego dnia się urodziły, a kiedy uświadomimy sobie, że staną się niezależne. Praca rodziców nie jest łatwa, rozumiem też, że bycie dzieckiem, ale można stworzyć zespół, w którym osoba pozostająca na utrzymaniu kończy pracę „obok siebie”, z którą chroni, a po jakimś czasie towarzyszy mu Twoje własne dzieci w życiu.
Obrazy | Andres Rodriguez, Francisco Osorio Vía | Mothering In Peques and More | Ćwicz aktywne słuchanie z naszymi dziećmi, podejdź do nich, aby z nimi porozmawiać: poprawisz komunikację
