Kilka miesięcy temu rozmawialiśmy o colecho, o akcie spania z dziećmi, w krajach azjatyckich, szczególnie w Chinach, gdzie nie wiedzą, co to jest nagła śmierć.
Aby dowiedzieć się więcej o tej praktyce, bardzo powszechnej na całym świecie w historii (znacznie bardziej powszechnej niż obecny sposób spania bez nich), mówimy dziś o kraju, kulturze, w której nigdy się nie zatrzymali zrób to: dlaczego w Japonii dzieci śpią z rodzicami do 6 lat lub dłużej i dlaczego dzieci stają się niezależne w ciągu dnia.
Dlaczego w Japonii śpią z dziećmi
Prawda jest taka, że powinno być na odwrót. To powinien być Japończyk, który nas zapytał dlaczego śpimy bez dzieci. Robią to, co zrobili w całej historii. Zawsze tak spaliśmy, ale w pewnym momencie historii postanowiliśmy oddzielić się od nich, od dzieci, zmieniając w ten sposób strategię, z zamiarem pomocy naszym dzieciom w uzyskaniu większej niezależności.
Odpowiedź jest więc bardzo łatwa: Japończycy śpią ze swoimi dziećmi z przyzwyczajenia, ponieważ zawsze to robili i nigdy nie sądzili, że separacja będzie lepsza dla każdego. W rzeczywistości, jeśli zapytasz ich o to, są bardzo jasne: „Dzieci powinny spać z rodzicami tak długo, jak chcą”. I większość z nich śpi z nimi do około 6 lat, czasem więcej, a czasem mniej, czyli wiek, w którym większość dzieci woli spać we własnych pokojach. To znaczy to dzieci, które wychodzą.
Ale ... Japończycy też nie są zbyt przywiązani, prawda?
Jeśli ktoś trochę zna japońską kulturę, będzie wiedział, że ogólnie nie jest zbyt oddany, aby okazywać uczucia, przytulać się, dotykać, tak jak my. Są ogólnie zimniejsze od nas i coś podobnego dzieje się z dziećmi. Chociaż są dziećmi, noszą je, a nawet noszą, ale kiedy idą, kontaktu zaczyna się unikać. Jednym ze sposobów na odzyskanie kontaktu, pieszczot i oznak uczucia, które nie zostały przekazane tego dnia, jest spać razem w nocy.
To byłoby coś takiego jak my, ale na odwrót. Ludzie z Zachodu starają się unikać kontaktu z dzieckiem w nocy, ale kompensują dzień, ponieważ bardziej niż porywanie, przytulanie i całowanie naszych dzieci, podczas gdy unikają go w dzień i promują w nocy.
Patrząc na to w ten sposób, wydaje się, że mamy do czynienia z technicznym związkiem. Problem polega na tym, że ludzie z Zachodu byli od dziesięcioleci także unikanie kontaktu w ciągu dnia (Określam to jako „stajemy się gilip…”): „włóż to do wózka”, „nie bierz go w ramiona”, „pozwól mu płakać”, „dowiaduje się, że nie może mieć wszystkiego w życiu”, „że spać w łóżeczku, a nie z tobą ”itp. Przynajmniej robimy to w ten sposób, gdy są dziećmi, a kiedy są starsze, jesteśmy bliżej (na szczęście).
I w jaki sposób ich dzieci stają się niezależne?
Byliśmy tu od lat, mówiąc, że nasze dzieci muszą spać same, nawet jeśli się boją, nawet jeśli źle idą, nawet jeśli trochę płaczą, ponieważ stają się bardziej niezależne (bardzo przydatne, biorąc pod uwagę, że nie wychodzą z domu do czasu po trzydzieści). W Japonii nie robią tego w ten sposób, ponieważ sprawiają, że ich dzieci są niezależne w życiu codziennym, kiedy nie śpią (co wydaje się mieć o wiele więcej sensu).
Tam, jeśli chodzi o uczynienie ich dzieci autonomicznymi, czerpią one ze stuleci przewagi: butelka jest używana przez sześć miesięcy, a potem już trudno jest zobaczyć dziecko z jednym, przed osiągnięciem wieku, który jest czasem zaczynają dzielić się stołem i jedzeniem rodzinnym, musieli nauczyć się jeść samemu (niektórzy poradzą sobie lepiej, a inni gorzej, ale muszą umieć jeść dla siebie), higiena osobista jest zachęcana, ponieważ chodzą, pozwalają im podejmować decyzje, które ich dotyczą, i są natychmiast odpowiedzialni za własne działania.
No dalej, bez wątpienia Japońskie dzieci są znacznie bardziej autonomiczne i niezależne niż naszei oni też są przed nami.
A co jest lepsze
Nie wiem To nie jest konkurs, prawda? Ale jeśli zapytacie mnie, co jest lepsze, powiedziałbym, że najlepiej byłoby umieścić obie kultury w mikserze i mieć nadzieję, że wynik będzie następujący:
Kultura, w której rodzice byli troskliwi, empatyczni i szanowali dzieci w ciągu dnia, a także w nocy. Pozwoliłoby im to spać z rodzicami, dopóki nie będą chcieli (ma to również być niezależne, ponieważ to dziecko podejmuje decyzję, kiedy będzie gotowy, iść spać samotnie), a to zwiększy autonomię w czasach, gdy dzieci Mogą naprawdę nauczyć się autonomii (bo w nocy, z zamkniętymi oczami i szeroko otwartymi ustami, powiesz mi). Rozumiem przez to, że byłoby fajnie coś, co trochę przypomina model japoński, z pewnymi licencjami. Podobnie powinniśmy szukać środka, aby wyjęli butelkę po 6 miesiącach i Oto dzieci, które biorą butelkę w wieku 6 lat... że tam musisz się umyć i ubrać sam (a przynajmniej spróbować) i tutaj, jeśli niczego nie myjemy, a jeśli ich nie ubieramy, nie ubieraj: 5-letnie dzieci ubrane przez matki? Oczywiście wszędzie.
Nie ma sensu narzucać idei, że dzieci muszą spać same, a następnie widzieć je w wieku 2 lat, które nie wiedzą lub biorą łyżkę, ponieważ rodzice dają im, aby się nie poplamili, lub przykłady, które wyjaśniłem (rodzice lokajów, w skrócie), więc może powinniśmy być bardziej elastyczni w nocy i mniej elastyczni w ciągu dnia, pozostawiając im miejsce na robienie rzeczy sami.
Nie chcę żyć jak Japończycy, ponieważ nie czuję życia i związków w ten sposób. Tutaj jesteśmy znacznie bliżej innych. Ale jeśli chodzi o dzieci, tak, musimy się od nich wiele nauczyć.
Więcej informacji | Artykuł „Spanie w formie rzeki” Gisele Fernández Lázaro, w czasopiśmie Lactando nr 3, Natural Child, Babble
Zdjęcia | iStock
W Babies i więcej | Colecho z dzieckiem: dlaczego spanie razem jest korzystne, Jak zmniejszyć ryzyko nagłej śmierci niemowlęcia, Najbezpieczniejszym sposobem spania dla niemowląt jest ich łóżeczko, twarzą do góry i blisko łóżka rodziców, pediatrzy zalecają
