Kilka dni temu wybuchła kontrowersja po publikacji na Reddit: użytkownik pod pseudonimem „Dislikemythird” powiedział nie chcę twojego trzeciego dziecka w ogóle, a nawet chcę wrócić i aborcji podczas ciąży Co sprawia, że matka tak odrzuca syna? Mówię wam, że niektóre czynniki, które mogą prowadzić do relacji matki z dzieckiem, nie zostały ustalone.
Chociaż coraz więcej głosów ujawnia tę rzeczywistość, wciąż jest to temat tabu (użytkownik, który opublikował tę historię, porzucił jej profil i usunął wszystko, co napisano).
Ale chodzi o to, że jest kilka przypadków. Nie, jeśli tak się stanie, powinieneś wiedzieć, że nie jesteś sam, nie jesteś jedyny. Oczywiście weź lejce jak najszybciej, ponieważ ani ty, ani twój maluch nie zasługujecie na zły czas.
Co może sprawić, że matka nie nawiąże emocjonalnej więzi ze swoim dzieckiem?
Nieplanowana ciąża
Czasami fakt, że „nie poszukiwano” ciąży (a więc dziecka), powoduje, że przystosowanie psychiczne do nowej sytuacji kosztuje znacznie więcej. Przygotowanie się na matkę wymaga trochę czasu, a jeśli wiadomość pojawi się nagle, możemy nie zostać złapani w najlepszy sposób.
Ciąża, przybycie dziecka, radykalnie zmienia nasze życie, zarówno osobiście, jak i w parze oraz w pracy. Jeśli macierzyństwo nie zostało zaplanowane, doświadczymy tych zmian w negatywny sposób, ignorując pozytywne aspekty nowej sytuacji.
Jeśli nie mieliśmy na myśli bycia matkami i nagle wiemy, że będziemy, będziemy żyć jako strata i zrzeczenie się Wszystko, co będziemy musieli zmienić, zanim dziecko przyjedzie. I to „żałoba” może sprawić, że te negatywne emocje przewrócą maleństwo.
Depresja poporodowa
Pojawienie się depresji poporodowej jest być może jednym z najbardziej oczywistych i przebadanych powodów, które wpływają na tworzenie więzi między matką a dzieckiem.
Hormony, zmieniające się role, zmęczenie ... istnieje wiele negatywnych dodatków, które depresja poporodowa może wzbogacić życie niedawnej matki. Oprócz smutku, poczucia winy lub niezdolności do opieki nad dzieckiem, jedną z konsekwencji, jakie może mieć, jest właśnie trudności w ustanowieniu przywiązania.
Terapia poznawczo-behawioralna, grupy wsparcia, a nawet, jeśli to konieczne, stosowanie leków psychotropowych może pomóc nam przezwyciężyć tę sytuację. Jeśli masz co do tego najmniejsze wątpliwości, nie wahaj się udać się do profesjonalisty, który Ci doradzi.
Oczekiwania i cele
To, jak myślimy, że będzie macierzyństwo, jakie rzeczy będziemy musieli zmierzyć lub jakie aspekty, których nie rozważaliśmy i nagle eksplodują przed nami, niewątpliwie będą modulować nasze doświadczenie. Pomysł, że macierzyństwo jest ścieżką róż, którą nam sprzedali, tylko się przyczynia dyskomfort emocjonalny. Ponieważ nie, macierzyństwo nie jest proste, jest trudne, zmęczone ... a jeśli nie wiemy, jeśli nie pozwolimy sobie na chwilę źle się czuć (doświadczać negatywnych emocji) i postawimy poprzeczkę zbyt wysoko, będziemy mieli zły czas.
W ramach tego modelu „idealnego” macierzyństwa, które zostało nam sprzedane, jest także to, w jaki sposób (i ośmielę się powiedzieć, że nawet „jak bardzo”) powinniśmy kochać nasze dziecko, już z łona matki. Kiedy nie czujemy tego, co powinniśmy czuć, pojawia się zmartwienie, poczucie winy. Problem w tym, że martw się z kolei sprawia, że czujemy się gorzej i zwiększa emocja odrzucenia w stosunku do naszego maleństwa.
Z drugiej strony są cele: czego chciałem od swojego życia, jakie osiągnięcia zawodowe lub osobiste chciałem osiągnąć w pewnym wieku itp.. Czasami jest zderzenie tych celów z macierzyństwem, szok, który jeśli nie poradzimy sobie dobrze, może wywołać u nas frustrację w stosunku do naszego syna. Zmieniamy małego (który oczywiście nie jest odpowiedzialny) w kozła ofiarnego. Pomyślcie teraz: czy mój syn jest naprawdę odpowiedzialny za to, co się ze mną dzieje? Co mogę zrobić, aby zreorganizować swoje życie i przemyśleć swoje cele?
Jesteś matką, ale także córką
Istnieje wpływ tego, jak zostaliśmy wykształceni, jak zostaliśmy wychowani. Nie mówię przy tym, że jak twierdzą niektóre prądy (i pozwalają mi na przesadę) „wszystko jest winą rodziców”, strzeżcie się. Ale prawda jest taka, że sposób, w jaki zostaliśmy wychowani, przywiązanie, które mieliśmy, bez wątpienia pozostawił ślad w naszym sposobie bycia, w zachowaniu, którego się nauczyliśmy, w wartościach, które internalizowaliśmy.
Ten znak nie będzie nieuchronnie oznaczał naszą przyszłość, ale Tak, możesz to modulować. Abyś zrozumiał dla mnie tych, którzy już są matkami: czy nigdy nie spotkało cię zbesztanie syna i nie zrozumienie, że jesteś powtarzając słowo w słowo, co mówiła ci twoja matka? Cóż, o to mi chodzi.
Przypadki nadużyć, zaniedbania, zaniedbania lub odległych i sztywnych stylów rodzicielskich mogą sprawić, że teraz powtórzysz te wzorce. Pomyśl o tym, jak cię wychowali, jak okazali ci sympatię (czy ci to pokazali?) Czy byli wymagający, czuli, pobłażliwi ...? Teraz kwestionuj wszystko, poddaj je kwarantannie i Szukaj sposobu, w jaki chcesz być matką.
Samotność, brak wsparcia lub pomocy
Macierzyństwo, jak powiedziałem, jest przytłaczające i nie, nie ma superwomen. Aby zaopiekować się dzieckiem, aby wychować go szczęśliwym, musimy być dobrze na poziomie osobistym i emocjonalnym, a dzieje się tak, zaczynając dbać o siebie, zakładając, że nie możemy zrobić wszystkiego (ani nie powinniśmy udawać), zaakceptować, że potrzebujemy pomocy i umieć o nią prosić.
Poczucie samotności i (rzeczywistego) braku pomocy koreluje z wyższymi wskaźnikami depresji poporodowej, lęków itp. więc poprosimy o to, do kogo jest to konieczne, w sposób, w jaki jest to możliwe.
Poszukaj profesjonalnej pomocy. Jeśli nie czujesz się w stanie zaopiekować się dzieckiem, udaj się do specjalisty, który doradzi ci i pomoże ci poradzić sobie z sytuacją.
Zdjęcia: Pixabay.com
W Babies and More: Poczucie własnej wartości dla niedawnych matek
