Nadpobudliwe dziecko to nie tylko ruchome, psotne czy nie dla drugiego dziecka. On zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi Jest to bardzo poważne zaburzenie, na które cierpi wiele dzieci i cierpi rodziców.
Czasami jest mylona ze słabo wykształconym lub zbuntowanym dzieckiem, ale przed osądzeniem musisz wiedzieć, jaki jest prawdziwy problem nadpobudliwości. Nie są złymi ani nieinteligentnymi dziećmi, są dziećmi, które mają problem behawioralny pochodzenia neurologicznego. Występuje u 3–5% populacji dzieci, występuje częściej u chłopców niż u dziewcząt i wymaga leczenia psychologicznego.
Dziecko z tym zaburzeniem nie trwa dłużej niż pięć minut, ogląda film, bawi się czymś, a potem się męczy, zaczyna coś robić i pozostawia go na środku, łatwo się rozprasza, porusza rękami i stopami cały czas pokazując niepokój Dla rodziców jest to bardzo stresujące, ponieważ nie akceptują ustalonych norm, są uparci, impulsywni, mają trudności z kontrolowaniem swojego zachowania, postępują zgodnie z instrukcjami, które są do nich wysyłane i wydaje się, że nie będą słuchać, kiedy do nich przemawiają.
Ten brak uwagi powoduje niepowodzenie szkoły. Nie chodzi o to, że jest leniwym dzieckiem, ale o to, że nie ma stałości i dodaje brakowi koncentracji, jego nauka jest nieuporządkowana, zaniedbuje swoją pracę i nie kończy zadań. Masz trudności z uporządkowaniem otrzymywanych informacji.
Nadpobudliwość bardzo cierpi, ponieważ często cierpią z powodu odrzucenia od rówieśników, tracą przyjaźnie i stają się sfrustrowani z dnia na dzień. Rodzice powinni przyczynić się do stworzenia stabilnego środowiska rodzinnego, ustanawiając jasne standardy (jasne niekoniecznie oznaczają ścisłe) i rozumiane przez obie strony.
Nigdy nie napominaj dziecka, uderzając go, traktując go nienormalnie lub krzycząc na niego. To powoduje więcej zamieszania i niczego nie rozwiązuje. Na stronie psychopedagogia.com można znaleźć obszerne informacje na temat dziecka z nadpobudliwością, a także polecane książki, sieci pomocy i inne zasoby.
