Chociaż wyrażenie radości, smutku lub gniewu jest uniwersalnym gestem przypominającym wszystkie osoby, każda z nich ma swój charakterystyczny wyraz. Charles Darwin przedstawił już swoją hipotezę w książce „Wyrażanie emocji u ludzi i zwierząt”, w której zasugerował, że mimika jest wrodzona. Ostatnie badania opublikowane w czasopiśmie naukowym Proceedings of National Academy of Sciences mogą potwierdzić tę teorię.
Naukowcy z uniwersytetu w Hajfie w Izraelu analizowali wyraz twarzy i gestów 21 niewidomych od urodzenia wolontariuszy oraz gestów ich rodzin. Chociaż niewidomi nigdy nie widzieli twarzy swoich krewnych, mimika twarzy była bardzo podobna, niewielkie różnice, które zostały docenione, wynikały z anatomicznych cech każdego z nich, takich jak układ mięśni i nerwów, sugerują to jego badania mimika jest dziedziczna.
Podczas dochodzenia poproszono wolontariuszy, aby zapamiętali i opisali doświadczenia, w których czuli się źli, szczęśliwi, smutni, zaskoczeni, chwile, w których odczuwali odpychanie, byli testowani pod kątem wyrażania koncentracji, bali się itp. . Badacze byli zaskoczeni wielkim podobieństwem w gestach osób niewidomych i ich krewnych, ale twierdzą, że wyglądali znacznie bardziej podobnie, gdy emocje były negatywne.
Aby dojść do tego wniosku, wykorzystali program komputerowy do rozpoznawania twarzy, który analizował sekwencję i częstotliwość ruchów twarzy za pomocą algorytmu statystycznego. Program był w stanie powiązać 80% osób niewidomych z krewnymi za pomocą wyrazu twarzy.
Według zespołu badawczego mimika pojawia się w wieku sześciu miesięcy. Niektórzy naukowcy sugerują, że geny mogą wpływać na mięśnie i nerwy twarzy, tworząc ograniczenia, które powodują to podobieństwo w gestach, dlatego konieczne jest znalezienie dokładnych genów.
Naukowcy twierdzą, że to odkrycie może pomóc w badaniach nad autyzmem, ponieważ mimika jest bardzo ważna w tym zaburzeniu.
