Zdarzają się przypadki, w których dzieci najwyraźniej rozmawiają z rodzicami w normalny sposób, ale kiedy wchodzą w interakcje z innymi dziećmi lub dorosłymi, zachowują niezrozumiałą ciszę. Zasadniczo rodzice uważają, że ich dziecko jest bardzo nieśmiałe i zamknięte w sobie, ale w rzeczywistości dziecko może nie być w stanie mówić w określonych sytuacjach, jest to tak zwane mutyzm selektywny.
Specjaliści opisują, że 90% dzieci z selektywnym mutyzmem cierpi rodzaj fobii społecznej, ciągły strach przed sytuacjami społecznymi, w których muszą być częścią lub z nimi współdziałać, czują się obserwowani i milczą, chociaż zachowują aktywność.
Niełatwo jest wcześnie wykryć mutyzm selektywny, wiele razy jest zauważany, gdy dziecko rozpoczyna szkołę, gdy po miesiącu rozpoczęcia zajęć kontynuuje w nim niezwykłe zachowanie, o wyżej wymienionych cechach, pozostaje niemym, bawi się z kolegami z klasy i zajmować się wszystkim, ale nie mówi. Przyczyny są nieznane, ale wiadomo, że istnieje dziedziczny składnik, który wpływa na czynniki biologiczne i środowiskowe. Zaburzenie to zwykle dotyka dzieci w wieku od 3 do 8 lat, są one na ogół inteligentnymi, ciekawskimi, perfekcjonistami, czułymi i bardzo wrażliwymi dziećmi. Bardzo ważne jest wykrycie selektywnego mutyzmu i zastosowanie środków pozwalających go przezwyciężyć, aby poziomy lęku nie wzrosły. Niepokój ten powoduje cierpienie najmłodszych, co może negatywnie wpływać na ich rozwój osobisty, społeczny i edukacyjny.
Konieczny jest doceniony przez specjalistę, precyzyjne podejście do współpracy całego środowiska dziecka, rodziny, szkoły itp. Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko cierpi na to zaburzenie, nie wahaj się skonsultować ze swoim pediatrą w celu dokonania oceny, nie poddawaj się, dopóki nie znajdziesz dobrego profesjonalisty, niewiele jest badań w tym zakresie, a także niewielkiego szkolenia specjalistów zarówno w medycynie, jak i w edukacji, co może prowadzić do otrzymania złej diagnozy.
