Każde dziecko ma swoją osobowość. Niektóre dzieci są niesforne i towarzyskie, inne są nieśmiałe i wycofane. Łapią nogę mamy, gdy wchodzą do nowego miejsca lub chowają się pod spódnicą, gdy muszą pozdrowić osobę, której nie znają.
Taka jest natura dziecka i musimy go uszanować. Zmuszanie go do zmiany nie byłoby właściwe, ponieważ jest to jego naturalne zachowanie, jego sposób bycia. Każdy z nas ma swój własny sposób reagowania przed sytuacjami i jako rodzice, musimy zaakceptować reakcje naszych dzieci.
Nie musimy też zapominać, że są dziećmi. Małe dzieci czują się bezpiecznie tylko w miejscach iz osobami, które znają, ponieważ są ich miejscami i danymi odniesienia. Nieznane sytuacje powodują u nich pewną niepewność, która wyprzedza ich zdolność do kontaktów towarzyskich.
Biorąc to pod uwagę, co musimy zrobić rodzice to nie próbuje zmienić ciebie i zmusić go do przywitania się, kiedy nie chce, ale do zapewnienia mu bezpieczeństwa oraz emocjonalnego i emocjonalnego opanowania, którego potrzebuje, aby mógł to zrobić sam.
Z drugiej strony łatwość interakcji z innymi zapewnia doświadczenie, dzięki czemu dziecko staje się coraz bardziej pewne swoich umiejętności społecznych. Zobaczysz, jak stopniowo nieśmiałe dziecko staje się bardziej towarzyskie.
Jak powiedziałem wcześniej, rodzice są pierwszymi referencyjnymi postaciami dziecka, więc ich postawa również wpływa na ich zachowanie. Badanie, o którym wtedy mówiliśmy, wskazuje, że rola matki jest kluczem do przezwyciężenia nieśmiałości dziecka.
Chociaż zgadza się również, że wycofane dziecko nie powinno być zmuszane do zachowywania się w inny sposób, rodzice mogą pomóc im być bardziej towarzyskimi, zachęcając je do zabawy z innymi dziećmi, nawiązywania nowych przyjaźni i przezwyciężania zahamowań.
Nie trzeba dodawać, że nie powinniśmy krytykować jego nieśmiałości ani karać go za to, że jest nieśmiały lub odpowiada na pytania.
Nieśmiałość w pierwszych latach życia nie jest uważana za problem, tylko jeśli pewne postawy utrzymają się lub dziecko ma problemy z interakcją z innymi osobami w wieku 5-6 lat, może to wskazywać na zaburzenie zachowania.
