Dzieci rodzą się, wiedząc, jak karmić piersią. W rzeczywistości, jak tylko się urodzą, kiedy właśnie zostali oddzieleni od matki, czekają, by dołączyć do niej ponownie, prawie z otwartymi ustami i przylgnięciem do piersi. Matki nie mają jednak takiej samej przewagi jak dzieci. Nie wiedzą, jak karmić piersią, gdy tylko są matkami, chyba że mieli jakieś odniesienia wizualne lub komunikacyjne, które pomogły im w nauce.
Mówi się, że jednym z powodów niepowodzenia wielu laktacji jest to, że dziś kobiety nie widziały karmienia piersią innych kobiet. Ponieważ karmienie piersią nie jest czymś instynktownym, z pewnością te matki, które karmiły piersią wiele innych matek, będą miały już zapewnioną część ścieżki i więcej udogodnień, jeśli chodzi o karmienie piersią ich dziecka lub przynajmniej większe bezpieczeństwo i pewność siebie, To nie jest mało.
Jednak, jak mówię, jesteśmy dzisiaj bardzo wieloma dorosłymi, którzy ledwo widzieli matki karmiące piersią. W rzeczywistości niejasno pamiętam moją matkę robiącą to z moimi młodszymi braćmi i Pamiętam kobietę, gdy miałem około 7 lub 8 lat, karmiącą piersią na placu, siedzącą na ławce, podczas gdy moja mama rozmawiała z nią i jej matką, która siedziała obok niej.
Pamiętam, że tak było pierwszy raz widziałem karmienie piersią Dziwnej kobiecie i pamiętam, że byłam oszołomiona, zarówno z powodu naturalności, z jaką kobieta pokazała swoje piersi (to jest to, co powinna wychowywać w religijnym klimacie), jak i z powodu niesamowitej rzeczy, jaką widziało dziecko jedzące z piersi matki.
To był mój pierwszy raz i choć brzmi to dziwnie / smutno, to był również ostatni. Cóż, spójrzmy prawdzie w oczy, może leżę i widziałem inne kobiety karmiące piersią i nie zauważyłem ich, nie wiem, faktem jest, że jest to jedyna kobieta, którą pamiętam, widząc karmienie piersią oprócz mojej matki.
Wspomnień z tamtych czasów pozostało mi niewiele (dokładnie nie mam uprzywilejowanej pamięci), jednak ten obraz zapisany jest w mojej pamięci, zapewne jak zafascynowany ten moment.
Być może tym wspomnieniem podoba mi się widok małych dzieci (a zwłaszcza dziewcząt), które podchodzą do karmienia piersią i rozmawiają z nią:
-Co on robi?
-On karmi piersią. Je
- Jesz?
-Tak, mleko wychodzi ze skrzyni.
Z wyrazem zdumienia i zaskoczenia patrzą przez chwilę, obserwując, jak mój syn je ssąc pierś matki, coś, czego być może nigdy nie widzieli lub coś, o czym być może nigdy nie sądzili, że jest możliwe. Może po raz pierwszy widzą kobietę karmiącą piersią i może pamiętają ten moment przez resztę życia, tak jak ja pamiętam.
