Wiedziałem, że któregoś dnia nadejdzie ten moment, ale nie dlatego mniej się denerwuję. To będzie pierwsza noc poza domem mojej najstarszej córki, sześć lat.
Jak zwykle po sześciu lub siedmiu latach szkoły planują wycieczkę, podczas której dziecko spędza noc poza domem. Dla wielu jest to pierwsza noc, kiedy śpią sami, bez mamy i taty, w innym miejscu, które nie jest ich domem ani domem członka rodziny.
Jak powinniśmy stawić czoła tej sytuacji? Czy pozwalamy na to, czy nie? Niezależnie od naszej opinii nie powinniśmy jej zmuszać ani utrudniać. Możemy pomóc Ci lepiej o tym pomyśleć (mówiąc, kto pójdzie, jak wszystko będzie), ale Decyzja nie należy do nas, ale do dziecka. Jako rodzice musimy zaakceptować i wesprzeć wszystko, co zdecydujesz.
Chociaż rodzice uważają, że nasz syn nie jest jeszcze gotowy, a wręcz przeciwnie, chcielibyśmy, aby był, to dziecko musi zdecydować. Są dzieci, które są bardzo podekscytowane pomysłem spania poza domem, inne, wręcz przeciwnie, i większość, które są podekscytowane zajęciami w ciągu dnia, ale w nocy będą tęsknić za tatą i mamą, jak w przypadku moja córka
Pierwsza reakcja mojej córki była negatywna, przerażało ją wyobrażenie sobie, że spanie z rodziną w nieznanym miejscu. Ale potem jej przyjaciele byli podekscytowani i w końcu postanowiłem iść. Po kilkukrotnym sprawdzeniu walizki i tysiącu rekomendacji dziś spędzisz noc na zewnątrz.
Muszę powiedzieć, że trudno mi zmierzyć się z tym pierwszym znakiem niezależności, co stanie się z wieloma rodzicami, ale jednocześnie lubiłem dostrzegać pewną nutę dojrzałości, gdy przezwyciężyłem ich początkowy lęk. I oczywiście, zastanawiając się i decydując sama, aby iść. Czasami jesteśmy rodzicami, którzy przenoszą naszą własną udrękę na swoje decyzje, ale naszą misją jest pomaganie im w rozwoju i dojrzewaniu.
Pierwsza noc poza domem To bardzo ważne doświadczenie dla dziecka. Spanie z dala od rodziców w miejscu, które nie jest ich domem, stanowi pierwszy krok w kierunku ich autonomii.
