Amniopunkcja to test diagnostyczny dzięki czemu płyn owodniowy jest usuwany z macicy w celu analizy lub leczenia.
W porządku może dostarczyć cennych informacji o zdrowiu dziecka przy minimalnym ryzyku, istnieje możliwość aborcji (0,6 procent od 15. tygodnia ciąży), więc logiczne jest, aby kobieta rozważyła, czy ją wykonać, czy jej ginekolog poleci ją, jeśli zauważy możliwe zmiany w poprzednie testy przesiewowe.
Odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania dotyczące amniopunkcji, mieć wszystkie dane przed podjęciem decyzji.
Co to jest amniopunkcja?
Jego imię pochodzi „amnios”, worek, który zamyka płyn owodniowy, i „centeza”, co oznacza kutasa.
I to dlatego, że ten test prenatalny polega na ekstrakcji płynu owodniowego, który otacza płód i pozwala mu wygodnie poruszać się w ścianie macicy. Ponadto zawiera inne składniki niezbędne do wzrostu dziecka i komórki odłączone od jego ciała.
Krótko mówiąc, amniopunkcja odnosi się do procedury nakłuwania i wchłaniania za pomocą igły pewnej ilości płynu owodniowego przez brzuch matki, a następnie jego analizy.
Kiedy jest to zalecane?
Klinika Mayo wyjaśnia, że amniopunkcję można wykonać z kilku powodów:
Badania genetyczne Aby wykryć pewne nieprawidłowości chromosomalne, takie jak zespół Downa.
Test dojrzałości płuc dziecka. Przeanalizuj płyn owodniowy, aby ustalić, czy płuca dziecka są wystarczająco dojrzałe do porodu.
Odbywa się to tylko wtedy, gdy rozważa się przedwczesny poród (przez indukcję lub cesarskie cięcie), aby zapobiec powikłaniom ciążowym dla matki w sytuacjach innych niż nagłe. Zwykle wykonuje się to między 32 a 39 tygodniem ciąży. Jest mało prawdopodobne, aby płuca dziecka były w pełni rozwinięte przed 32 tygodniem.
Rozpoznanie infekcji płodu. Lub w celu oceny nasilenia niedokrwistości u dzieci z uczuleniem Rh, rzadkim zaburzeniem, w którym układ odpornościowy matki wytwarza przeciwciała przeciwko specyficznemu białku na powierzchni komórek krwi dziecka.
Leczenie wielowodzie. Gdy podczas ciąży gromadzi się zbyt dużo płynu owodniowego w macicy, można wykonać amniopunkcję, aby usunąć nadmiar.
Genetyczna amniopunkcja: najczęstsza
Jeszcze kilka lat temu amniopunkcję zalecano wszystkim kobietom w wieku powyżej 35 lub 38 lat (w zależności od wspólnoty autonomicznej), biorąc pod uwagę, że ryzyko nieprawidłowości chromosomalnych wzrasta z wiekiem.
Dzisiaj jednak możliwe jest uniknięcie znacznej liczby amniopunkcji poprzez określenie ryzyka za pomocą markerów uzyskanych w różnych testach przesiewowych: test biochemiczny krwi matki (połączony test pierwszego trymestru), test DNA płodu i badanie ultrasonograficzne.
Są one uwzględnione w prenatalnych programach diagnostycznych różnych hiszpańskich systemów opieki zdrowotnej i pozwalają nam z dużą niezawodnością (85–90%) poznać ryzyko wystąpienia nieprawidłowości chromosomalnych.
W ten sposób sieci opieki zdrowotnej zalecają badanie inwazyjne, takie jak amniopunkcja, tylko kobietom w ciąży, które otrzymały raport z badań łączonych z wynikiem wysokiego ryzyka (wyższym lub równym 1 między 250-350, w zależności od cięcia ustalonego przez każdą autonomię ) i komu:
Miałeś zaburzenie chromosomalne lub uszkodzenie cewy nerwowej w poprzedniej ciąży. Jeśli na poprzednią ciążę miały wpływ zaburzenia, takie jak zespół Downa lub uszkodzenie cewki nerwowej (poważne zaburzenie, które wpływa na mózg lub rdzeń kręgowy), lekarz może zalecić amniopunkcję w celu potwierdzenia lub wykluczenia tych zaburzeń.
Mieć rodzinną historię choroby genetycznej specyficzne lub jeśli ojciec lub matka są znanymi nosicielami choroby genetycznej, takiej jak mukowiscydoza.
Mają nieprawidłowości w niektórych USG.
U niemowląt i nie tylko Nowe badanie krwi może zdiagnozować zaburzenia genetyczne od pierwszych tygodni ciąży W którym tygodniu ciąży jest wykonywana?
Ujawniły to przeglądy Cochrane, które obejmują wyczerpującą analizę istniejących dowodów medycznych Amniopunkcja jest bezpieczniejsza między szesnastym a osiemnastym tygodniem ciąży.
W każdym razie, jak ostrzega Klinika Mayo, amniopunkcja nie jest odpowiednia we wszystkich przypadkach. Lekarz może odradzać amniopunkcję, jeśli kobieta ma infekcję. (takie jak HIV, wirusowe zapalenie wątroby typu B lub wirusowe zapalenie wątroby typu C), ponieważ infekcje te mogą zostać przeniesione na dziecko podczas amniopunkcji.
Amniopunkcja jest zawarta jako test protokołu, a zatem jest bezpłatna, w publicznej sieci zdrowia w Hiszpanii, zarówno dla kobiet w ciąży, u których zdiagnozowano wysokie ryzyko, jak i dla tych, które twierdzą, że obawiają się jakichkolwiek nieprawidłowości.
Odbywa się to krok po kroku
- Przedtem Jeśli amniopunkcja zostanie wykonana przed 20. tygodniem ciąży, może być konieczne, aby kobieta musiała pić dużo płynu, aby utrzymać macicę. Jednak po 20. tygodniu ciąży pęcherz powinien być pusty, aby zminimalizować ryzyko niedokładnego nakłucia.
To lekarz wyjaśni matce procedurę, która musi podpisać zgodę.
USG Kobieta leży na plecach na noszach z odsłoniętym brzuchem, a specjalista nakłada specjalny brzuch na brzuch, a następnie używa małego urządzenia znanego jako „przetwornik ultradźwiękowy”, aby poznać dokładną pozycję dziecka na monitorze.
Włóż igłę. Po oczyszczeniu brzucha środkiem antyseptycznym i pod kontrolą USG wprowadzisz cienką, pustą igłę przez ścianę brzucha, aż dotrzesz do macicy.
Usuń płyn. Za pomocą strzykawki lekarz usunie niewielką ilość płynu owodniowego, a następnie usunie igłę. Ilość płynu zależy od tygodni ciąży.
Matka powinna pozostać nieruchoma podczas wprowadzania igły i usuwania płynu owodniowego.
Czy amniopunkcja boli?
Każda osoba ma próg bólu, a wyjątkowe czynniki, takie jak nerwy, sprawiają, że każdy przypadek jest inny.
Ale proces jest tak delikatny, że stosowanie znieczulenia miejscowego nie jest wskazane. Obszar, w którym się pracuje, nie jest szczególnie zaludniony przez nerwy odpowiedzialne za nocycepcję (percepcję bólu), więc jest trudno postrzegany fizjologicznie.
Mimo to matce wygodnie jest przyjść z testem, zarówno pod względem zapewnianego wsparcia emocjonalnego, jak i zabrania jej do domu.
Czy powinniśmy odpocząć po teście?
Mimo że jest to test inwazyjny, jego wpływ fizjologiczny jest minimalny. Oznacza to, że matka może natychmiast powrócić do normalnej aktywności.
Zaleca się jednak odpoczywać przez czterdzieści osiem godzin po badaniu, aby uniknąć utraty płynów lub możliwych powikłań i powstrzymać się od stosunku płciowego, przynajmniej pierwszego dnia.
Ponadto kobieta może doświadczyć skurczów lub łagodnego dyskomfortu miednicy po amniopunkcji.
Musisz udać się na pogotowie w przypadku:
Utrata wydzieliny z pochwy lub krwawienie z pochwy
Ciężkie skurcze macicy, które trwają dłużej niż kilka godzin
Gorączka
Zaczerwienienie i zapalenie w miejscu wprowadzenia igły
Niezwykła aktywność płodu lub brak ruchu płodu
Jakie ryzyko pociąga za sobą test?
Jak wyjaśnia Mayo Clinic:
- Utrata płynu owodniowego. Wyjątkowo, po amniopunkcji, płyn owodniowy można przefiltrować przez pochwę. Jednak w większości przypadków ilość utraconego płynu jest niewielka i zatrzymuje się w ciągu tygodnia.
W takich przypadkach możesz hospitalizować ciężarną kobietę, aby ją kontrolować, dopóki nie wyzdrowieje.
Poronienie Amniopunkcja w drugim trymestrze ciąży z niewielkim ryzykiem spontanicznej aborcji, około 0,6 procent, nieco wyższym, jeśli zostanie wykonana przed 15 tygodniem.
Uraz spowodowany igłą. Są bardzo rzadkie, chociaż może się zdarzyć, że dziecko przesunie rękę lub nogę na ścieżce igły.
Uczulenie na czynnik Rh. Wyjątkowo amniopunkcja może spowodować, że komórki krwi dziecka dostaną się do krwiobiegu matki.
Jeśli kobieta ma Rh ujemny i nie wykształciła przeciwciał przeciwko krwi grupy Rh dodatniej (co jest sprawdzane przez analizę), otrzyma zastrzyk pochodnej krwi zwanej „immunoglobuliną Rh” po teście.
Zapobiegnie to wytwarzaniu przez organizm przeciwciał anty-Rh, które mogłyby przenikać przez łożysko i uszkadzać czerwone krwinki dziecka.
- Przeniesienie infekcji na dziecko. Bardzo mało prawdopodobne, ponieważ amniopunkcja nie jest wykonywana, jeśli kobieta ma zapalenie wątroby typu C, toksoplazmozę, HIV lub AIDS, infekcja może zostać przeniesiona na dziecko podczas amniopunkcji.
W Babies and more Amniocentesis, potwierdzenieAnaliza wyników
Próbka ekstrahowanego płynu owodniowego zostanie przeanalizowana w laboratorium. Niektóre wyniki mogą być dostępne w ciągu 24–48 godzin. Inni mogą zająć do czterech tygodni.
W przypadku diagnozy genetycznej konieczne jest utrzymanie komórek uzyskanych w hodowli przez 14 dni. Oznacza to, że kobieta musi odczekać średnio od trzech do czterech tygodni od wykonania testu, aby poznać wynik.
Czy istnieją alternatywy wczesnej diagnozy?
Aby jak najszybciej wykluczyć lub wykryć problemy z płodem, możesz wybrać biopsję kosmówki. Można to zrobić od dziesiątego tygodnia ciąży, a wynik uzyskuje się w ciągu 24-48 godzin. Polega ona na uzyskaniu kosmków kosmówkowych rozwijającego się łożyska i jest wykonywana przez nakłucie brzucha lub pochwy, w zależności od tygodnia ciąży i położenia łożyska. Problem polega na tym, że jest to również test inwazyjny z szacowanym ryzykiem aborcji między 1% a 2%.
Wniosek: Amniopunkcja to test inwazyjny o minimalnym, ale istniejącym ryzyku (0,6% szansy na aborcję). Nie jest to obowiązkowy test diagnostyczny, chociaż jest zgodny z protokołem i bezpłatny w ubezpieczeniach społecznych, zalecany w przypadku nieprawidłowości w połączonych badaniach prenatalnych lub w przypadku problemów genetycznych w przeszłości.
Jeśli zostaną wcześnie wykryte, mogą jak najszybciej pomóc w leczeniu ewentualnych zmian u płodu (takich jak rozszczep kręgosłupa) i poprawić diagnozę.
Dlatego najwygodniej jest ocenić zalety i wady u ginekologa przed podjęciem decyzji, czy to zrobić, czy nie.
Zdjęcia | iStock
