Mam przyjaciela pediatry, który pewnego dnia kocha dzieci, mówiąc o edukacji, wyznała, że nie ma dzieci, ponieważ uważała, że edukacja dziecka była bardzo trudna i wielka odpowiedzialność, na którą nie czuła się przygotowana.
Posiadanie dzieci jest łatwe (lub stosunkowo łatwe), ponieważ ma je większość par. Ale oczywiście posiadanie dzieci oznacza wzięcie na siebie odpowiedzialności za nich, ich samopoczucie, edukację, a ostatecznie oznacza przygotowanie ich do życia, w którym muszą żyć, kiedy decydują się to zrobić bez nas, za pomocą swoich środków, podejmując decyzje i odnosząc się do inni bez naszej obecności.
Wszystko to jest procesem, który rozpoczyna się w dniu narodzin i nigdy się nie kończy, ponieważ nawet gdy są starsi, a rodzice decydują się nie interweniować, kształcą się i Jest to obowiązek rodziców, ale także reszty społeczeństwa. Jeśli rodzice mają już trudności z wychowaniem dziecka, jeśli czasami nasze neurony palą się, szukając rozwiązań, wyobraź sobie jak trudno jest, gdy musimy wyjaśnić zachowania innych dorosłych (lub nas samych).
Trzy dni temu zostawiłem ci pierwszą część tego postu. Krótki wpis pełen pytań, pełen pytań, które są pytaniami, które każde dziecko może zadać rodzicom. Niektóre je wymyśliłem, a inne ukształtowałem, gdy mój najstarszy syn robił mi je przez ostatnie miesiące.
Prawdą jest, że wszyscy przechodzimy, gdy światło jest czerwone i nie przejeżdża żaden samochód, ale nie robię tego, jeśli widzę dzieci czekające (i staram się tego nie robić, nawet gdy nie ma dzieci), z szacunku dla nich i ich rodziców. Uczą się, że przejście na czerwono jest niebezpieczne i nieetyczne jest, że czekając, przechodzę przez całe moje oszczędności, jak często widzimy mojego syna i czekamy na sygnalizację świetlną, co prawie sprawia, że chcę powiedzieć „dziękuję za pomoc w edukacji syn ”.
Ale sygnalizacja świetlna jest tylko jednym z wielu przykładów. Ludzie rzucają papierosy z uruchomionym samochodem, opuszczają okno, aby rzucać przedmiotami, rzucają je podczas spaceru ulicą, widząc, jak twoje dzieci kucają w piasku na plaży, biorąc niedopałki papierosów, pakując torby z ziemniakami i kosze na śmieci kilku zapytało „co to jest?”, a ty odpowiadałeś „śmieci, synu… niektóre świnie zostawiły je tam, kiedy mogły wrzucić je do kosza”.
To niezliczone rzeczy, które ludzie robią źle ponieważ stracił, prawdopodobnie dawno temu, szacunek dla innych ludzi. Najśmieszniejsze jest to, że wtedy wszyscy pytają o szacunek, którego nie wyznaje.
Dorośli to ci, którzy mają klucz do edukacji naszych dzieci. W dużej mierze od nas zależy, czy nasz syn jest wspaniałym człowiekiem, czy też nim nie jest, że szanuje środowisko, ludzi i ogólnie swoje otoczenie lub że myśli, że świat należy do niego i że wszystko zwraca się do niego wokół i nie mówię o tym, kiedy są dziećmi, ale o tym, kiedy dorastają i docierają do dorosłych.
Przyszłość naszego społeczeństwa zależy od dziedzictwa, które zostawiamy naszym dzieciom i, szczerze mówiąc, daje mi wystarczająco dużo zawrotów głowy, aby pozostawić umysł w pustce i obserwować społeczeństwo, w którym żyjemy, dość zepsute (może jest to lepsze słowo, aby je zdefiniować, ale teraz nie mogę go znaleźć) zarówno na poziomie ulicy, jak i na wyższy poziom (ludzie, którzy nas rządzą i rządzą, którzy nas kierują i kontrolują) i dochodzą do jednego wniosku: wychowanie dziecka jest z pewnością jednym z najtrudniejszych zadań, jakie istnieje, ponieważ społeczeństwo nie pomaga w tym. Jest to coś prawie wyłącznie dla rodziców i szkoły (i ufam więcej rodzicom niż szkole), a poza tym, że nie pomagamy nam z naszymi dziećmi, nikt nie pomaga nam ich wychowywać, z okropnymi harmonogramami i niefortunnym pojednaniem zawodowym i rodzinnym .
Nikt nie jest zaskoczony, jeśli jutro nasze dzieci, już dorośli, wskażą nam palcem. Co więcej, nikt nie jest zaskoczony, jeśli jutro nasze dzieci, już dorośli, nie będą w stanie nawet wskazać palcem, ponieważ wierzą, że społeczeństwo, w którym żyją, jest jedyną rzeczą, bez alternatyw, bez czerwonej pigułki do wzięcia .
