Dzieci z celiakii również chodzą do szkoły: praktyczny przewodnik Rzecznika Praw Dziecka w Madrycie

Chociaż w ostatnim czasie zostało to zauważone wzrost liczby dzieci z rozpoznaną celiakią, nadal potrzebna jest większa wiedza na poziomie społecznym (a przede wszystkim edukacyjnym), aby małe osoby dotknięte chorobą mogły osiągnąć lepszą jakość życia.

Kilka miesięcy temu Rzecznik Społeczności Madrytu (niedawno zaginiony urząd) przedstawił bardzo przydatny przewodnik zatytułowany „Dziecko z celiakią w szkole”, opracowany we współpracy ze Stowarzyszeniem Celiacs de Madrid. Ma on służyć jako wytyczne dla dyrektorów szkół, firm cateringowych, personelu stołówek szkolnych i (oczywiście) dla dotkniętych rodzin.

Arturo Canalda (ten, który był obrońcą dziecka) wspomniał podczas prezentacji Przewodnika, że ​​„środki ostrożności w szkole powinny zasadniczo koncentrować się na szkolnej stołówce i na uroczystościach, w których dzieciom można zaoferować jedzenie”

Jego zdaniem ta choroba Nie powinno to stanowić przeszkody w rozwoju znormalizowanego życia, szczególnie w przypadku dzieci, którym nie należy uniemożliwiać uczestnictwa w przyjęciach urodzinowych lub szkolnych, pod warunkiem że osoby odpowiedzialne wiedzą, że nie należy pomijać diety, której należy przestrzegać.

W tekście znajduje się wiele informacji na temat objawów, diagnozy, menu, współistnienia lub praktycznych porad.

Leczenie tej choroby jest bardzo proste, ponieważ polega na wykluczeniu glutenu „na całe życie” z diety: wraz z nim objawy znikają, a zmiany jelitowe mają tendencję do naprawy

Jakiś czas temu, dzięki Stowarzyszeniu Melilli, dowiedzieliśmy się, że społeczność edukacyjna powinna znać Celiakię, aby uniknąć zakażenia krzyżowego, pomóc w poprawie empatii wśród uczniów i zapewnić rodzicom interesujące informacje.

Kiedy w szkole występują przypadki celiakii, zalecana jest bardzo płynna komunikacja: zaczynając od faktu, że uczeń musi mieć odpowiednie informacje o twojej sytuacji, kontynuując zaangażowanie nauczycieli i personelu niebędącego nauczycielem, a kończąc na potrzebie, aby dotknięci nim koledzy z klasy również zrozumieli chorobę, aby mogli współpracować i unikać przekroczeń diety.