Kilka dni temu wyjaśniliśmy, że metoda Estivill, która uczy dzieci, aby nie dzwoniły do rodziców w nocy, ponieważ pozwala im płakać przy pomocy harmonogramu, nie była odpowiednia dla dzieci poniżej trzech lat.
Nie jest tak, że to powiedzieliśmy i mówimy od lat, ale potwierdza to sam Estivill. Jednak stwierdzenie, że nie jest odpowiednie dla dzieci poniżej trzeciego roku życia, oznacza, że należy stosować od trzeciego roku życia. Wielu czytelników chciało o tym porozmawiać, ponieważ jeśli w przypadku kilkumiesięcznego dziecka nie ma to sensu, w przypadku trzyletniego chłopca wydaje się to jeszcze bardziej surrealistyczne, więc dzisiaj zajmiemy się tym problemem: Czy metoda Estivill jest odpowiednia dla dzieci powyżej trzeciego roku życia?
Jeśli nadal nie chodzą, można to zrobić
W książce autora „Fall as a Child” rodzice powinni zacząć uczyć swoje dziecko, aby nie narzekało w nocy po sześciu miesiącach. Oczywiste jest, że jest to bardzo wczesny wiek, aby zrobić coś takiego dziecku, ale teraz jest jasne, że autor to powiedział, ponieważ dwa tygodnie temu była to najbardziej normalna rzecz na świecie dla wielu rodziców, którzy stosowali tę metodę (a nawet dla ludzie, którzy tego nie zrobili).
W tym czasie można było wykonać tę metodę, ponieważ sześciomiesięczne dzieci robią najwięcej. Nie wstają, nie mogą wstać ani wyjść z łóżeczka, więc oprócz płaczu niewiele więcej mogą zrobić. Wchodzą tata i mama, mówią dziecku, że bardzo go kocha, mówią mu, że robią to dla jego własnego dobra (nie określam, dla kogo) i odchodzą, dopóki nie przyjdzie ponownie.
Czy ma to sens, gdy dzieci już chodzą, skaczą i nie śpią za kratami?
Teraz, gdy Estivill mówi teraz, że jego metoda jest przeznaczona tylko dla dzieci powyżej trzeciego roku życia, warto zapytać, czy sensowne jest zastosowanie takiej metody u dzieci, które chodzą, biegają, skaczą i które nie śpią już za kratami łóżeczka, ale w łóżko Chodź, kiedy rodzice idą do pokoju, aby uspokoić dziecko, nie muszą zbliżać się do łóżka, ale ostrożnie otwórz drzwi, aby nie dać dziecku, jest pewien, że stoi i próbuje je otworzyć.
Jeśli wcześniej nie była to bezsenność, teraz też nie
Estivill zawsze twierdził, że jego metodą jest rozwiązanie problemu zwanego bezsennością w dzieciństwie, wątpliwej diagnozy, która zyskuje maksymalny wyraz, gdy wyjaśnia kilka dni temu, że leczy dzieci, które od ponad trzech lat cierpią bezsenność w dzieciństwie z powodu niewłaściwych nawyków. Przeczytaj jeszcze raz ostatnie słowa, bo nie wiesz, czy płakać, czy się śmiać.
Bezsenność w dzieciństwie z powodu niewłaściwych nawyków jest jak nazywanie sprzątaczki lub dekoratora techniką zapobiegania alergii malarzowi grubych pędzli (z całym szacunkiem). Bezsenność w dzieciństwie z powodu niewłaściwych nawyków to dobry sposób na powiedzenie, że twoje dziecko nie śpi całą noc w swoim łóżku, ponieważ ma zwyczaj bycia lepszym z rodzicami lub cierpi z powodu takiej niepewności, że dzwoni do mamy i taty kilka razy w nocy, aby Pozwól im uspokoić twój niepokój.
Tak więc metoda nie polega na tym, by pomóc dziecku mniej się bać, ani nie pomagać mu, aby poczuł się bardziej bezpiecznie, ale nauczyć go tego to wstać i zadzwonić do taty i mamy. Że, bez względu na to, czy się boi, czy nie, może zasnąć, jego rodzice postanowili zostać sami w nocy.
Chodź, to leczenie nie ma nic, jest to po prostu jeszcze jedno uwarunkowanie, jeszcze jedno porzucenie dziecka, przeprowadzone tak, aby z czasem przestał dzwonić do rodziców (przyzwyczajony do tego, że nigdy nie przychodzą, oczywiście wkrótce przestanie dzwonić) .
Jeśli bezsenność w dzieciństwie była prawdziwą chorobą, niedopasowaniem, problemem fizycznym, to dziecko powinno zostać zaoferowane prawdziwe leczenie i obserwacja, jak ten zrobiony z dorosłymi. Starsi ludzie, którzy udają się do lekarza, ponieważ nie mogą spać, otrzymują pewne wytyczne, a nawet leki lub leczenie innymi substancjami, aby mogli zasnąć i odpocząć. Do tej pory uważam, że nikt im nie powiedział, że „przytrafiło się tobie i twojej bezsenności”, ponieważ nie byłoby to ani pełne szacunku, ani skuteczne.
Widząc, że odejście dziecka skutecznie przestaje dzwonić, problemem nie jest bezsenność, jak mówię, ale to, że dziecko dzwoni do rodziców. Pytanie brzmi, czy po trzech latach dziecko jest w stanie położyć się spać, zamknąć oczy i przespać noc z zapewnieniem, że nic mu się nie stanie. Cóż, odpowiedź brzmi tak w wielu przypadkach, ale jest negatywna w wielu innych.
Każde dziecko ma rytm i, podobnie jak niektóre chodzą samotnie, gdy mają dwanaście miesięcy, a inne robią to w wieku osiemnastu lat, niektóre śpią dobrze w wieku dwóch lat, a inne w wieku pięciu lat. Nikt nie mówi rodzicom, że cierpi ich 14-miesięczne dziecko, które nie chodzi impotencja kończyny ruchowej, ale powiedziano im, że „uspokój się, będzie chodził”. Cóż, rodzice trzyletniego chłopca, który wciąż potrzebuje swoich rodziców w nocy, nie powinni otrzymywać wiadomości, że cierpi na bezsenność w dzieciństwie z powodu niewłaściwych nawyków, ale raczej „uspokój się, nie przestawaj, będzie już spał sam”.
Film, który mówi wszystko
Być może znasz już ten film, ponieważ mówi on wszystko. Pan Estivill idzie do domu, aby zastosować swoją metodę do starszego dziecka, którego problemem jest to, że nie wie, jak spać samotnie, co jest problemem, ponieważ co by się stało, gdyby jego rodzice mieli wypadek jutro, a dziecko zostało osierocone? Cóż, tak powinni myśleć rodzice, na wypadek, gdybyśmy musieli je teraz rozwiązać (czuję ironię w postaci czarnej kroniki, ale to, że nakazuje jajka).
Jak widać, nie ma łóżeczka, więc pod ich nieobecność i aby separacja nie była zimnymi drzwiami, postanowili postawić drewniany płot. W końcu to nie ma znaczenia, jest barierą nie do pokonania dla dziecka, a leczenie jego „bezsenności” jest zamknij go w pokoju, z którego nie może wyjść Spać przez zło.
Czy to odpowiednia metoda dla trzylatków? Myślę, że jaśniejsze ... białe i butelkowane.
