Któregoś dnia krótko wyjaśniłem osiągnięcia Federacji Towarzystw Muzycznych Wspólnoty Walencji, umożliwiając rozważenie edukacji muzycznej w ramach LOMCE, autonomicznego przedmiotu podstawowego, pomimo przeniesienia go gdzie indziej.
Przeglądając dokumentację dostarczoną przez FSMCV (wiele różnych, biorąc pod uwagę liczbę lat, w których realizują projekty promujące ten przedmiot w szkołach), znalazłem bardzo ciekawe badanie opublikowane w Journal of Neuroscience. Autorem badania jest neurobiolog, który pracuje na Northwestern University (ma kilka kampusów w Stanach Zjednoczonych). Nina Kraus zaobserwowała ze swoimi współpracownikami 44 zdrowych dorosłych, którzy mieli od 55 do 76 lat w momencie dochodzenia.
Mierząc aktywność elektryczną w regionie mózgu przetwarzającym dźwięk, odkryli różnice wśród tych, którzy mieli szkolenie muzyczne w dzieciństwiei resztę. Zasadniczo wszyscy ci, którzy zdobyli wykształcenie muzyczne od czterech do 14 lat w dzieciństwie i młodości, szybciej reagowali na dźwięki języka, niż ci, którzy nie mieli żadnego szkolenia.
Wydaje się, że jest lepsza synchronizacja neuronów, dlatego uważa się, że trening muzyki dawnej przygotowuje grunt pod lepsze późniejsze interakcje z dźwiękami
Żaden z tych, którzy studiowali muzykę, nie grał później na instrumentach, choć wydaje się, że korzyści były nadal doceniane.
Czasami rodzice chcieliby, aby nasze dzieci uczyły się muzyki: czytaliśmy i słyszeliśmy, że jest to bardzo dobre dla ich szkolenia (akademickiego i jako ludzie). Ale teraz Dr Kraus to wyjaśnia zachęcając ich w tym względzie, pomagamy również położyć fundament pod zdrowe starzenie się.
