Jak wielu z was już wie za nieco ponad miesiąc, nasz syn Jon będzie miał młodszego brata, Arana. Przez kilka miesięcy, gdy ludzie słyszą wiadomości, najczęściej zadają sobie następujące pytania: „Jak on to bierze?”
„Dobrze”, zawsze odpowiadamy, naprawdę Nie sądzę, że jest wiele dzieci, które źle się zachowują, zanim rodzi się brat lub siostra, ale oczywiście, jeśli przed urodzeniem wszyscy są zainteresowani tym tematem, nawet nie chcę myśleć, co się stanie, gdy Aran będzie z nami.
Teoria zdetronizowanego króla, tak przyjęta w społeczeństwie, nie jest do końca prawdziwa, a przynajmniej tak mi się nie wydaje. Dzieci nie są królami, nawet tak się nie czują. Żyją życiem, w którym żyli i wbrew temu, co ludzie myślą, że rzadko robią to, co naprawdę chcą.
Wstają, kiedy idą do szkoły lub przedszkola, zakładają ubrania, które wybrali dla nich rodzice, idą do ośrodków, które rodzice postanowili i jedzą to, co przygotowali. Odwiedzają domy rodzin, nawet jeśli nie mają na to ochoty, i wychodzą na zakupy, nawet jeśli się nudzą w sklepach. W domu bawią się zabawkami, bawią się z rodzicami, ale wiedzą (lub uczą się), że tata i mama mają także inne rzeczy do zrobienia w domu ...
Jak widzicie, królowie, jak się mówi, królami, nie są. Inną sprawą jest to, że jeśli są sami z tatą i mamą, muszą spędzać czas dzieląc się z młodszym bratem. W zależności od tego, jak to się stanie, prawdopodobnie pojawi się przerażająca zazdrość.
Zbyt często obwinia się, że „jest zazdrosny”, cokolwiek robi starszy człowiek, niż jest to normalne i nie powinniśmy tam pozostać, kuszony by powiedzieć, że „to normalne, to jest zazdrosne”, ale idź poza tym i spróbuj dowiedzieć się, dlaczego tak się zachowuje.
Mieć uwaga rodziców jest dla dziecka pozytywnym uczuciem to pokazuje mu, że jest dla nich ważną osobą, że się o niego troszczą, że mu się podobają itp.
Jeśli zauważą, że rodzice zwracają mniej uwagi, dzieci mogą czuć się źle i skończyć zazdrością.
Przybycie noworodka do domu to zmiana, z wielkimi literami i wszystkimi literami, dynamiki rodziny, która ponownie wpłynie na rodziców, i nieuchronnie wpłynie na dzieci, które już są częścią rodziny.
Wszystkie zmiany generują niepewność i często niepokój, a dzieci doświadczają tego w znacznie bardziej intensywny sposób. Będą czuć nie na miejscu i będą musieli znów znaleźć swoje miejsce w domu oraz w sercach taty i mamy.
Śpiewanie, narzekanie, płacz, przerywanie, proszenie o pomoc, hałasowanie ... wszystkie są narzędziami, na które dzieci muszą zwrócić uwagę. Często w takich sytuacjach rada brzmi: „nie zwracaj na niego uwagi, on po prostu chce zwrócić na siebie uwagę”, ale pożądana rzecz jest dokładnie odwrotna.
Zwracanie uwagi nie musi być czymś negatywnym. Pobudka jest potrzebą dziecka, to jego sposób wyrażenia, że źle się czuje, że czegoś potrzebuje lub że coś mu przeszkadza. Gdybym mógł powiedzieć: „Mamo, wraz z przybyciem nowego brata czuję się dziwnie, jesteś z nim przez długi czas i nie grasz już ze mną, a ja nie wiem zbyt dobrze, co robić i co myśleć. Myślę, że nadal mnie kochasz, powiedz mi, że tak to jest - powiedziałbym.
Dorośli, wśród nas, trochę narzekają: „Kochanie, nie dajesz mi już tylu pocałunków”. Czasami narzekamy trochę bardziej i w bardziej agresywny sposób, przeprowadzając autentyczne testy miłości do naszych partnerów w postaci gniewu i gniewu, zwykle przez nonsens, po prostu po to, aby zobaczyć, jak zareaguje.
Dzieci zachowują się tak samo. Smakują miłość taty i mamy robienie rzeczy, które przyciągają uwagę, np. rysowanie, śpiewanie lub robienie rzeczy, które mama i tata bardzo lubią, podobnie jak przeszkadzanie im, aby mogli udowodnić, że go kochają.
Naszą rolą jest oczywiście pokazanie im, że wciąż tam jesteśmy i że nadal ich kochamy.
Za kilka dni, zgodnie z tym tematem, opublikuję kilka zaleceń, aby uniknąć zazdrości lub zminimalizować problemy wynikające z narodzin nowego dziecka.
