Płacz, napady złości i zniechęcenie u dzieci to typowe reakcje niezaspokojonego pragnienia, lepiej znane jako „frustracja”. Stan rozczarowania, który odnosi się do umiejętności wyobrażenia sobie, że pewne pragnienia nie są zaspokojone.
Kiedy życzenie zostaje spełnione, mówi się o „zadowalaniu”. Na przykład, kiedy idziemy na rynek, a dziecko pragnie woreczka z cukierkami, zanim odmówimy ich zakupu, pojawi się napad złości (frustracja), jeśli mu go damy, dziecko będzie zadowolone.
Frustracja to uczucie, które jest częścią zdrowego rozwoju człowieka. Dzieci od najmłodszych lat uczą się, że nie wszystkie pragnienia mogą zostać zaspokojone. Na przykład w pierwszych dniach szkoły dziecko musi nauczyć się odłączać od matki, co jest frustracją, której nauczy się tolerować i zaspokajać w inny sposób. Jeśli jednak w dzieciństwie frustracja nie zostanie właściwie załatwiona, może to prowadzić do trudności, pokazując nieodpowiednie zachowanie w ich wieku: łamanie przedmiotów, rzucanie przedmiotami, napady złości itp.
Aby nauczyć dzieci radzenia sobie z frustracją, konieczna jest jej niewielka dawka, ponieważ jest to korzystne dla wzrostu emocjonalnego. Jeśli dziecko ma uczucia rodziców, nawet jeśli się myli, będzie mieć pewność, że je ma i nauczy się odpowiednio radzić sobie z frustracją. Kiedy rodzice są zbyt nadopiekuńczy i nie pozwalają dziecku nauczyć się rozwiązywać swoich problemów, z trudem nauczy się tolerować frustrację, gdy pojawią się przeszkody, które uniemożliwiają mu spełnienie jego życzeń.
Innym bardzo ważnym aspektem jest unikanie nieograniczonej satysfakcji, aby dziecko stopniowo nabywało tolerancji na frustrację.
W życiu nasze dzieci napotkają tysiące przeszkód przez całe życie. Powiedz im „nie”, jeśli to konieczne, ustal granice, pozwól im samodzielnie rozwiązać problemy i dozować bonusy; Są to kwoty frustracyjne, które pozwolą im nauczyć się je tolerować, zaufać swoim umiejętnościom i wiedzieć, jak porzucić pragnienia w normalny sposób.
