Przenośne konsole do gier wideo, a zwłaszcza Nintendo DS, którego udział w rynku wynosi 70%, co z pewnością będzie wyższe wśród dzieci, jest jedną z największych rozrywek dla dzieci.
W CAP (Primary Care Center), w którym pracuję, zwykle w poczekalni dzieci bawią się konsolą. Widziałem też dzieci z nimi w restauracjach, na ulicy, robiące zakupy z rodzicami w supermarkecie itp.
Ostatnie dziecko, które widziałem z konsolą „daj to tobie” (oprócz mojego syna w domu) było tym, które zaszczepiłem kilka dni temu. To było tak skomplikowane, aby rozdzielić widok konsoli, że zadałem sobie pytanie: wszędzie Nintendo DS?
Konsole nie są diabłem, z dala od niego. Dzieci je uwielbiają i, jeśli są w stanie samodzielnie zarządzać czasem lub jeśli granie w gry wideo nie wymaga czasu na interakcję z innymi dziećmi, na zabawę innymi rzeczami lub po prostu na życie rodzinne, nie Nie powinno być z nimi problemu, ponieważ zarówno dzieci, jak i dorośli muszą być w stanie grać w coś dla zabawy, bez szukania uczenia się na poziomie wtórnym, lepszego rozwoju mózgu lub któregokolwiek z celów, które są implikowane w grach edukacyjnych, w których oba Rodzice dzisiaj je lubią.
Gdzie jest granica między czasem, który możemy uznać za optymalny, a czasem nadmiernym, który może wpłynąć na relacje z innymi?
Dziecko, z którym właśnie rozmawiałem, weszło do biura wraz z matką, aby podać mu szczepionkę uczulającą (szczepionkę przeciw alergii, którą stosuje się okresowo, a następnie musi poczekać pół godziny w poczekalni, aby ocenić możliwe reakcja anafilaktyczna).
Powitałem ich po wejściu i matka odpowiedziała mi, ale nie dziecko, które weszło w grę. Aby przywitać się lub nie uznać tego za zbyteczne, dzieciom zawsze towarzyszą ich matki lub ojcowie, a ponieważ jesteśmy dorośli, zwykle mówimy, że zwykle nie.
Usiedli, zacząłem przygotowywać szczepionkę, a matka poprosiła ją o opuszczenie konsoli. Chłopiec tego nie zrobił i tylko podniósł wzrok, kiedy poszedłem go zaszczepić, po prostu zamknąć oczy i znieść ból związany z nakłuciem.
Następnie kontynuował grę, gdy opuścili biuro w kierunku poczekalni.
Pół godziny później podszedłem, aby pokazać mi ramię i ocenić możliwą reakcję, i powiedziałem: „Zobaczmy, pokaż mi ramię”. Czekałem, aż podniesie rękaw i pokaże mi miejsce, w którym został przekłuty. Nie zrobił tego, chociaż wyciągnął do mnie rękę, nie podnosząc rąk z kontrolek Nintendo DS.
„Chodź, człowieku, czy muszę cię podnieść do rękawa?” Zapytałem z drwiącym uśmieszkiem (którego nie gniewam), podnosząc go. Zauważyłem, że nie było reakcji, a on odpowiedział: „Tak”, bez większego przekonania i być może nie wiedząc, czy odpowiedzieć na moje pytanie.
Zastanawiałem się, że cenię całą scenę w jakim stopniu powinniśmy pozwolić dzieciom żyć w stanie upadku, wpatrując się w ekran oczami.
Jak powiedziałem, widziałem dzieci w restauracji, jedzące z rodzinami, trzymające w ręku konsolę i zawsze myślałem o tym samym: z niewielkim czasem, jaki dzieci spędzają z rodzicami (i odwrotnie), co robią w sobotę jedząc konsola?
Myślę, że w ciągu dnia jest wiele chwil na zabawę z Nintendo DS (a jeśli się nie gra, nic się nie dzieje), aby stracić drogę przed innymi (jeśli ktoś się do ciebie zwróci, spójrz w górę i zajmij się nim) oraz jak stracić okazję, by nauczyć się rozkoszować się oczami i porozmawiać z rodziną.
Restauracja to idealny czas na rozmowę ze wszystkimi, wyjaśnienie i wysłuchanie, obserwowanie zachowania innych ludzi, kelnerów, dekoracji restauracji, smaku serwowanych potraw itp.
Wizyta z pielęgniarką to dobry czas, aby spędzić trzydzieści minut na rozmowie z matką o tym, co zrobiłeś tego dnia, i wysłuchać, jak mówi ci, co zrobiła.
Nie dzieje się też tak, że konsola nic się nie dzieje, ale ja, jako rodzic, zahamuję, jeśli mój syn straci zdolność do interakcji z innymi ludźmi i odpowiem bez odrywania wzroku od ekranu.
Być może część problemu tkwi w ojcach i matkach, którzy nie pomagają tworzyć chwil w rodzinnych chwilach komunikacji i szczęścia. Może nawet znudzą się rodzicami i dlatego biorą konsolę. Nie wiem, co o tym sądzisz?
W tej chwili w moim domu istnieje niepisana (lub w tej chwili zwerbalizowana) reguła, która mówi, że Nintendo DS, chociaż jest przenośny, nie gaśnie.
Zdjęcia | Flickr (FFG), Flickr (Seth W.)
W Babies i więcej | Gry wideo mogą poprawić zdrowie wizualne, jeśli są używane prawidłowo Czy informatyka w wieku dzieci jest dobra, czy nie?
