SELEKCJA ZARODKOWA: CO TO JEST I JAK WYKONUJE SIĘ TĘ TECHNIKĘ WSPOMAGANEGO ROZRODU

W tych czasach istnieje wiele par z problemami do poczęcia. Mogą one pochodzić z różnych przyczyn: gamety (komórki rozrodcze, takie jak zalążki i nasienie), podłoże, w którym następuje zapłodnienie, implantacja zarodka, a nawet żywotność.

Aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo w przypadku problemów, specjaliści od reprodukcji mogą zastosować technikę nawożenia in vitro polegające na sztucznym zapłodnieniu jaj i inkubacji ich do momentu, aż będą gotowe wrócić do macicy W tym procesie lekarze wybierają najbardziej odpowiednie zarodki zgodnie z ich cechami genetycznymi. Ale czy to jest legalne? Jak są wybierani? Co robisz z resztą? Dzisiaj wyjaśniamy, jak to działa.

Co to jest zarodkowy wybór

Podsumowanie zarodka składa się z jednego zdania wybierz najlepsze genetycznie uzdolnione zarodki do wszczepienia do macicy. Proces przebiega następująco: w momencie, gdy para nie ma możliwości poczęcia za pomocą naturalnych procedur, specjalista może zaoferować możliwość zapłodnienia in vitro.

U niemowląt i nie tylko Zapłodnienie In Vitro: jaki dyskomfort odczuję? Ekspert wyjaśnia, jak przebiega ten proces w pięciu krokach

Ten rodzaj nawożenia, jak sama nazwa wskazuje, występuje „w szkle”, w szczególności na specjalnej płytce, na której umieszcza się go w zalążku. Pod mikroskopem pojedyncza sperma jest wstrzykiwana do komórki jajowej. Ta procedura nazywa się ICSI, czyli wstrzyknięciem do wnętrza naczynia krwionośnego, i widzieliśmy ją setki razy na zdjęciach pokazujących mikroigłkę penetrującą komórkę jajową. W takim przypadku konieczne jest wyodrębnienie zalążka za pomocą nakłucia pęcherzykowego, które polega na ekstrakcji inną specjalną igłą i za pomocą ultradźwięków oocyty pęcherzyka dopochwowo.

Plemniki mogą również pochodzić z wytrysku lub mogą zostać pozyskane przez nakłucie. Nawożenie przez ICSI nie zawsze jest konieczne, co może być niebezpieczne dla jaja, ale w takich przypadkach jest najbardziej normalne. Dlatego kilka jest nawożonych. Po tym czasie jajo (wraz z nasieniem) staje się zarodkiem, który zaczyna się dzielić, tworząc więcej komórek.

Kilka jajeczek jest nawożonych, aby zmaksymalizować prawdopodobieństwo sukcesu w ciąży

Proces ten jest bardzo zbadany w embriologii i ma bardzo określone fazy: morula, blastula, żołądkowy ... Odpowiada to liczbie komórek zawierających rosnący zarodek, który w tej chwili jest tylko wiązką komórek. Z tej masy komórkowej wykonuje się biopsję, to znaczy kilka jest ekstrahowanych (od jednego do sześciu, mniej więcej) w celu ich analizy. Odbywa się to we właściwym czasie (między drugim a szóstym dniem rozwoju), a nie wcześniej, aby uniknąć uszkodzenia możliwego zarodka.

Komórki te przechodzą szereg testów, które szukają pewnych markerów genetycznych. Testy są znane jako genetyczna diagnoza przedimplantacyjna lub DGP. Jak wiemy, wszystkie komórki zawierają to samo DNA, więc jeśli pojawi się jeden z tych sygnałów genetycznych, lekarze odrzucą zarodek. Te markery wskazują na obecność chorób wrodzonych, niską żywotność i inne specjalne czynniki..

U niemowląt i nie tylko Pierwsza ciąża w Hiszpanii, która zapobiega dystrofii mięśniowo-łopatkowo-ramiennej

Spośród wszystkich zarodków odrzucone zostaną te, które są nierentowne lub nie przekraczają oczekiwanej jakości. Z pozostałych co najmniej dwóch zostanie wybranych i wszczepionych. W Hiszpanii, ze względu na możliwości techniczne, zwykle wszczepia się dwa w celu zapewnienia ciąży. Tylko 20% matek można wszczepić w jeden zarodek z wystarczającym bezpieczeństwem.

Jak wybrać zarodek?

Jak powiedzieliśmy, z biopsji uzyskuje się materiał genetyczny zarodka. Materiał ten służy do wyszukiwania szeregu sygnałów zwanych markerami genetycznymi. Zwykle odbywa się to za pomocą MZD, chociaż istnieją również inne techniki. Na przykład skrining panchromosomalny analizuje aneuploidie, to znaczy nadmiar lub brak materiału genetycznego w zarodku.

U niemowląt i innych genetycznie zmodyfikowanych dzieci: co się stało w Chinach i dlaczego tak bardzo martwi wszystkich

Innym przykładem jest PGS lub przedimplantacyjne badania genetyczne, która jest systematyczną techniką stosowaną, gdy wiadomo, że istnieje problem z zarodkami. Ogólnie Wszystkie techniki wykorzystują serię specjalnie zaprojektowanych cząsteczek, które połączą się z poszukiwanym przez nas materiałem genetycznym. Pierwszą rzeczą jest skopiowanie materiału genetycznego, jak kserokopiarki, aby mieć wiele kopii do eksperymentowania. Odbywa się to za pomocą techniki zwanej PCR.

Kopie są poddawane szeregowi testów z tymi cząsteczkami, o których mówiliśmy (technika ta jest znana jako hybrydyzacja fluorescencyjna in situlub FISH). Jeśli obecne są te markery genetyczne wskazujące na chorobę zarodka lub niemożność, próbka będzie świecić fluorescencyjnym zielonym kolorem, gdy będzie oglądana pod mikroskopem. Każdy test MZD szuka innego markera.

U niemowląt i innych Od pierwszego dziecka z probówki do modyfikacji genetycznej: 40 lat rozwoju i kontrowersji w medycynie rozrodczej

Ostatecznym wynikiem jest „profil embrionalny” lub genetyczny, który pokazuje, czy test był pozytywny czy negatywny dla każdego z testów. Profile te służą do wybierania lub odrzucania zarodków według uznania specjalisty. Ta procedura może się różnić ze względu na jej złożoność, ale: tryb brutto, tak to działa.

Ale czy to legalne?

Niedawno wyjaśniliśmy zamieszanie wokół Nany i Lulu, dwóch genetycznie zmodyfikowanych bliźniaków. W jego przypadku He Jiankui, autor tych badań, wziął określony gen, zwany CCR5, wyciął go i wymienił na ten sam zmutowany gen. Zrobił to ze wszystkimi komórkami zarodka dzięki technice CRISPR Cas9. Następnie wziął te zarodki i wszczepił je matce. To jest nielegalne w Chinach, gdzie przeprowadzono eksperyment, oraz w setkach krajów.

Jak jednak widzimy, nie ma to nic wspólnego z selekcją embrionalną. W tej technice wspomaganego rozrodu zarodki nie są genetycznie modyfikowane, ale są wybierane zgodnie z Twoim profilem. Jest to legalne w Hiszpanii i wielu innych krajach. Oczywiście są pewne kwestie prawne, które należy rozwiązać.

Na przykład w Hiszpanii, zgodnie z „Ustawą z 16 lutego 2006 r. O technikach wspomaganego rozrodu”, istotne jest, aby zarodek mógł zawierać chorobę o wczesnym początku, aby choroba ta nie była obecnie uleczalna i aby choroba zagraża życiu aby móc odrzucić zarodek. Jeśli te trzy aspekty nie zostaną spełnione, komisja bioetyczna dokona przeglądu konkretnego przypadku. Jeżeli komitet zatwierdzi wybór, zostanie podany. Jeśli nie, nie można wybrać zarodków.

Chodzi o to, że selekcja embrionalna zapobiega cierpieniu rodzin i dzieci. Nie zmniejszyło to jednak etycznego zadawania pytań. Na przykład technika ta została wykonana, aby pomóc wyleczyć chorobę członka rodziny (zwykle brata) przy więcej niż jednej okazji.

W Babies i nie tylko Urodzi się dziecko, które wyleczy poważną i rzadką chorobę swojego starszego brata

Debata w komisjach bioetycznych nie wyjaśnia jednak, czy słuszne jest zezwolenie na wybór dziecka z pretekstem uratowania krewnego, choć w tej chwili jest to legalne. Inną ważną kwestią jest to, co dzieje się z resztą zarodków. Czy są wyrzucani do śmieci? Nie Wyrzucone zarodki zamrażają się w laboratorium zaangażowanym w rozmnażanie wspomagane.

Jeśli matka wyrazi zgodę, można je wykorzystać w badaniach lub na inne datki. Jeśli nie, minie 10 lat, po upływie których laboratorium nie zareaguje, będzie w stanie wykorzystać je do badań lub zniszczyć zgodnie z prawem. Zarodki są przecież potencjalnymi ludźmi, nawet jeśli nadal są niezróżnicowaną masą komórkową. Krótko mówiąc, chociaż legalna i względnie jasna, selekcja embrionalna nadal budzi pewne podejrzenia (choć dalekie od debaty, która istnieje z modyfikacją genetyczną), co jest z pewnością przejawem tego, jak młoda jest ta technika.