Bycie samotną matką z wyboru jest opcją rodzinną, dla której wybiera się coraz więcej kobiet, jednak dla wielu z nas pozostaje to wielką niewiadomą. Jak podejmiesz taką decyzję? Jak hodujesz sam? Aby zburzyć mity i pomóc nam poznać tę znaną opcję Dwie kobiety opowiadają nam o swoim doświadczeniu jako samotne matki z wyboru.
Andrea ma 3-letniego syna i jest autorką bloga „Przygody małego pingwina”.
Jak przebiegał proces podejmowania decyzji o pozostawieniu dziecka w spokoju?
Andrea. To było we mnie coś wrodzonego. Ponieważ byłem w liceum, zawsze komentowałem z przyjaciółmi, że jeśli nadejdzie dzień, w którym poczuję, że chcę być matką i nie znajdę właściwej osoby, zrobię to sam, z pomocą dawcy. Skomentowałem nawet z rodzicami, którzy wsparli mnie, mówiąc, że pomogliby mi to finansowo.
Miałem partnera, ale związek się skończył. Jednym z moich priorytetów była bycie matką, aw mojej rodzinie była historia wczesnej menopauzy. Kiedy skończyłem 25 lat, coś we mnie powiedziało „już”. Zacząłem przeglądać Internet i znalazłem Masola, stronę internetową stowarzyszenia samotnych matek. Pomiędzy jego blogiem a forum odkryłem wiele interesujących rzeczy na temat tego, jak być samotną matką poprzez wspomagane rozmnażanie. Kontynuowałem śledztwo i wtedy odkryłem, że ubezpieczenie społeczne obejmuje leczenie samotnych matek. Nie musiałem już o tym myśleć.
Andrea wspomina o Masoli, referencyjnej witrynie dla samotnych matek, która, między innymi, otrzymała nagrodę za najlepszy blog świadomości Madresfera 2018. Śledzenie tej platformy jest Rosa, samotna matka dwóch córek, jednej prawie 16, a drugiej 11 lat, który również miał wielką życzliwość, aby odpowiedzieć na nasze pytania.
Istnieją różne sposoby na bycie samotną mamą, co sprawiło, że wybrałeś to, co wybrałeś?
Andrea. Zdecydowałem się na samotną matkę, jeśli chodzi o reprodukcję wspomaganą, ponieważ chciałem założyć rodzinę samotnie wychowującą wszystko, co się z tym wiąże, i nie chciałem zajść w ciążę z żadnym przyjacielem / znajomym, który później (i słusznie) zaopiekuje się dzieckiem.
U niemowląt i innych Sztuczne zapłodnienie: czym jest ta technika rozmnażania?Rose. Przez prawie 36 lat żyłem w związku, który nazywają toksycznym. Byłem świadomy, że muszę zakończyć ten związek i podjąć decyzję o zostaniu matką bez partnera, ponieważ nie miałem zbyt wielkich umiejętności w stosunkach. To był mały owoc okoliczności. Moje drugie macierzyństwo, adopcja międzynarodowa, było wynikiem przekonania, że chcę znów być matką bez partnera.
Czy napotkałeś jakieś przeszkody, które komplikowały Twoją drogę?
Andrea. Głównie problemy medyczne: opóźnione reguły, zabiegi, które należy anulować z różnych powodów ... Ale najważniejszym i najtrudniejszym procesem było to, że po przeprowadzeniu testów ginekologicznych odkryłem, że mam problemy z płodnością, które wszystko by komplikowały. Były to 3 lata procesu, 7 zabiegów, aby to osiągnąć, i aborcja biochemiczna.
Rose. Nie, nie ma Miałem to łatwe, ponieważ miałem również szczęście zajść w ciążę na początku, a ponieważ medytowałem przez wiele lat i chodziłem na terapię, aby wiedzieć, że podejmowałem właściwą decyzję, w dniu, w którym poszedłem do kliniki, było to bardzo jasne.
Żyjemy w kraju, w którym opinia i komentarz to sport narodowy, więc na pewno musieliście słuchać wszystkiego. Jakie były najczęstsze komentarze do ciebie? A najgorsze cię posadziły?
Andrea. Miałem szczęście usłyszeć kilka rzeczy, ale na przykład jeden z moich najlepszych przyjaciół, kiedy powiedziałem jej, że będę samotną matką i że moi rodzice mnie wspierali, powiedziała mi, że gdybym miał córkę w tej sytuacji, nie pozwoliłbym na to, lub kobieta powiedziała mi, że „Ale dziecko zawsze musi mieć ojca”. Wiem jednak, że przyjaciele samotnie wychowujący dzieci napotkali o wiele trudniejsze sytuacje.
Rose: Ze wszystkiego, ale nie za dużo, bo, jak sądzę, nie wyszedłem i natychmiast przestałem. Ale rzeczy takie jak „Jak odważny” aż do „Ty go wybrałeś”, „Nie narzekaj”, „Jeśli nie możesz sam, pomyśl już wcześniej, bo teraz musisz poprosić o pomoc”, „Ta córka nie jest owocem miłości” itp.
Kiedy podnoszona jest kwestia bycia matką sama, wiele osób myśli o tym, jak trudne powinno być, jak skomplikowane jest emocjonalnie i fizycznie (bezsenne noce, wyczerpanie itp.), Ale kiedy rozmawiam z samotnymi matkami, zwykle mówią mi, że nie tęskni za tym, czego nie ma (odnosząc się do dzielenia się macierzyństwem z partnerem) ... -Nie muszę dodawać. Co myślisz Czy kiedykolwiek coś przeoczyłeś na tej linii?
Andrea. Zgadzam się z tym, co mówisz, że nie tęsknisz za tym, czego nie masz. W moim przypadku nie tęsknię i nie myślę o tym. Jestem bardzo zadowolony z mojego modelu rodzinnego, ponieważ tego właśnie szukałem i mam stałą pomoc moich rodziców, co znacznie ułatwiło mi wszystko. Nie zastanawiam się, jak by to było mieć partnera. Wiem, że podoba mi się komfort bycia w 100% odpowiedzialnym za mojego syna, za jego dobre i złe rzeczy.
Rose: Nigdy. Jest to coś, o czym również myślałem, rozmawiając z terapeutą przed podjęciem decyzji i, co zaskakujące, będąc samotną matką, zdałem sobie sprawę, że podobnie jak wszystko w życiu, ma także swoje zalety. Poszedłem do łóżka równie wyczerpany jak wielu, ale wstałem silnie emocjonalnie i czułem się niesamowicie szczęśliwy z moimi córkami i wybranym przeze mnie macierzyństwem. Nie oznacza to, że jedna osoba nie ma problemów i bardzo trudnych czasów, ale myślę, że jest tak samo, jak w przypadku wielu kobiet, które żyją lub przeżyły swoje macierzyństwo jako para.
Bycie matką jest cudowne, ale także - czasem - ścieżka pełna lęków, wątpliwości ... jakie były / są twoje?
Najbardziej obawiam się, że mojego syna można zostawić w spokoju: bez ojca rodzina zostaje zmniejszona o połowę.
Andrea. Mam wiele obaw, choć staram się o nich nie myśleć. Najbardziej obawiam się, że mojego syna można zostawić w spokoju: bez ojca rodzina zostaje zmniejszona o połowę. Moi rodzice są starsi, a reszta naszej rodziny jest rozproszona po całej Hiszpanii. Gdzie mieszkamy, to tylko my. A jeśli pewnego dnia coś mi się stanie ...
Z drugiej strony, podobnie jak w przypadku każdej matki, boję się cierpienia w nadmiarze. Nie chciałbym, żeby kiedy dorastał, jego koledzy z klasy sprawiali, że źle go czuje nasz model rodziny lub cokolwiek innego, ale dlatego staram się go edukować w najlepszy możliwy sposób, tak że kiedy przyjdzie czas, jest silnym dzieckiem i wie, jak się bronić .
Rose. Oczywiście Są chwile, jak powiedziałem bardzo ciężko, ponieważ macierzyństwo nie jest cenione, uważa się, że ponieważ jest to dla nas coś nieodłącznego, będziemy wiedzieć, jak to zrobić doskonale i że nie potrzebujemy pomocy. I to nie tak… bycie matką jest skomplikowane, trudne, ale satysfakcjonujące. Wychowanie dziecka jest najtrudniejszą rzeczą, z którą się spotkałem, a zwłaszcza, gdy dorasta: „Małe dzieci, małe problemy; starsze dzieci, starsze problemy. ” W tym społeczeństwie, w którym czas pozostały na dzieci jest minimalny, popełnia się wiele błędów, a zwłaszcza tych, którzy pracują poza domem bez porozumienia, ponieważ jest to błąd; ale także po to, aby ci, którzy zostali w domu bez wynagrodzenia, z dnia na dzień podważali swoją samoocenę.
Od matki, która nie daje życia matce, jak wygląda twój dzień, jeśli chodzi o organizację i pracę oraz ... i wszystko, co robimy mamom?
Andrea. Jak powiedziałem wcześniej, mam szczęście, że codziennie mam wsparcie i pomoc moich rodziców. Ponadto jestem nauczycielem, co sprawia, że mój syn i ja mamy te same harmonogramy, nawet wakacje, ale oczywiście muszę się uczyć na opozycji ... więc staram się żonglować i drapać zegar, tak jak wszyscy.
Rose. Wiele dni jest tak dobrych, jak to tylko możliwe. Trudno znaleźć czas na zorganizowanie tego, co należy zrobić. Podobnie jak dzisiaj wszystkie matki: „Jak być matką i nie umrzeć próbując”.
Kiedy i jak omówić problem z dziećmi
Być może jednym z aspektów, który wzbudza u wielu ciekawość lub wątpliwości, jest to, co, jak i kiedy rozmawiać z dziećmi na temat tego, jak utworzyłeś rodzinę. Jak sobie z tym radzisz ze swoim dzieckiem?
Andrea. Mój syn jest wciąż zbyt młody, aby w pełni zrozumieć tę sytuację, ale ponieważ był jeszcze młodszy, rozmawiam z nim i opowiadam mu naszą historię. Mówię mu, że nie ma ojca, że istnieje wiele modeli rodzinnych i że taki jest nasz. Na początku powiedział mi, że ma ojca: swojego dziadka. I to jest jego męska referencja. Poza tym, że słyszę, jak nazywam go „tatą”, zmusza go do tego od dłuższego czasu (zwanego także moją matką mamą).
Od niedawna obserwowałem postępy w tym zakresie. Kiedy rozmawiamy na ten temat, wydaje się rozumieć, że nie ma ojca, kropka. Podejrzewam, że teraz, kiedy zacznie się szkoła i poznam więcej dzieci i zajmę się takimi kwestiami jak rodzina, będę pytać o więcej i będę ciekaw. Czy nie Okazuje się, że większość moich samotnych rodziców po prostu musiała poradzić sobie z tym problemem ze swoimi dziećmi, ponieważ przyjęli to z naturalnością, z jaką żyją i nie potrzebowali wiele wyjaśnień. W każdym razie jestem przygotowany na wszelkie pytania i wyjaśnienia.
Większość moich samotnych rodziców po prostu musiała rozwiązać ten problem ze swoimi dziećmi, ponieważ przyjęli to z naturalnością, z jaką żyją
Rose. Nie było to trudne od momentu, gdy poczujesz dumę ze swojej decyzji i modelu rodziny. To jest mu przekazywane, ponieważ on jest w łonie matki. I od tej chwili rozmawiałem już z moim brzuchem, a potem z dzieckiem, a kiedy miał trzy lata, wymyśliłem opowieść dla dzieci, aby wyjaśnić jego i moją; ile później napisałem: „Cloe chce być mamą”. Dorastał znając i kochając swoją rodzinę; Dorastał, wiedząc, że szczęście nie polega na pragnieniu tego, co mają inni, ale na czerpaniu radości z tego, co ktoś ma, a to jest wiele.
Ma teraz 16 lat, a jego życie przypomina życie każdego innego nastolatka. Bardziej zależy mu na sukience, którą będzie nosić na ukończeniu szkoły, niż na postaci dawcy. Mała dziewczynka, która została adoptowana, ma wiedzę od najdrobniejszego momentu w całej swojej historii i jest w pełni zintegrowana z rodziną bez żadnych oznak oderwania się. Ale oczywiście życie jest długie i kiedy dorosną, wyobrażam sobie, że będą mieli więcej ciekawości na temat ich pochodzenia, ale myślę, że pozostaną w tej ciekawości, tak jak teraz dla moich dziadków, pradziadków i pra-pradziadków, że chcę poznać ich wszystkich.
Pomoc dla samotnych rodziców
Porozmawiajmy o pomocy, kilka pomocy jest w rzeczywistości dla samotnych rodziców - tutaj powiem ci, jak mało jest teraz. Co sądzisz o obecnej sytuacji w Hiszpanii? Jak myślisz, jaka pomoc powinna zostać wdrożona?
Andrea. Bardzo się cieszę, że mówisz o tym problemie, ponieważ myślę, że jest w nim dużo niewiedzy i zawsze w niewłaściwy sposób mówi się, że samotni rodzice otrzymują dużo pomocy. Wręcz przeciwnie! Na szczęście stowarzyszenia osób samotnie wychowujących dzieci bardzo się o to zmagają. Jednym ze środków, które moim zdaniem należy wdrożyć, jest karta rodziny samotnie wychowującej dzieci na szczeblu stanowym.
Wiem, że niektóre społeczności go mają, oferując zalety i rabaty tym rodzinnym modelom, ale tym bardziej. Kolejnym aspektem, który przynosi ogon, jest porównanie z dużymi rodzinami. Myślę, że to bardzo konieczne. Między innymi dlatego, że jest o wiele więcej rodzin niepełnych niż rodzin dużych. Nie sądzę, abyśmy prosili o przesadę, ale problem polega na tym, że wciąż istnieje wiele sposobów podnoszenia świadomości w społeczeństwie, a wraz z nim, politykom, na temat naszego modelu rodzinnego.
Rose. Czy pomagasz samotnym rodzicom? Nie istnieją. Wszyscy koncentrują się na dużych rodzinach. Obiecują od lat (wszyscy politycy) i nikt nic nie robi. Od ponad dekady walczymy o prawo rodzinne dla samotnych rodziców, ale oni dbają tylko o ulepszenie prawa dużych rodzin, co nie mówię, że nie muszą oni mieć ochrony i wsparcia, ale inni też są rodziną.
W Babies i innych rodzinach samotnie wychowujących dzieci chce się liczyć z wieloma ulgami podatkowymiJednak są odpowiedzialni za dobre rozprzestrzenianie się w mediach, że otrzymujemy wszelkiego rodzaju pomoc i to nie jest prawda. Na przykład: dwójkowa rodzina odlicza 3450 euro na dziecko w rachunku zysków i strat, a samotny rodzic tylko 2150. Dlaczego? rodzina dwujęzyczna może składać oświadczenie o dochodach wspólnie do 26 roku życia dziecka, a rodzina samotnie wychowująca dzieci - do 18. roku życia. Dlaczego? wdowy z dwojgiem dzieci iz korzyściami ekonomicznymi dla wdowieństwa są wielkimi rodzinami, samotne kobiety z dwójką dzieci nie. Dlaczego
„Save the children” w swoim raporcie „Bardziej samotnie niż kiedykolwiek” wskazuje, że ponad połowa rodzin niepełnych, na czele z kobietami, jest poważnie zagrożona ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, nie tylko z powodu ich sytuacji ekonomicznej, ale także z powodu czynników takich jak sieć zatrudnienia, mieszkalnictwa, opieki zdrowotnej lub wsparcia.
W przypadku niemowląt i ponad 43 procent hiszpańskich matek w samotnych rodzicach jest bezrobotnych
Jaki był najtrudniejszy lub najtrudniejszy moment na tej drodze, którą przebyłeś?
Andrea. Być może jednym z najgorszych dla mnie było po moich pierwszych czterech zabiegach (sztuczne zapłodnienie) w systemie zabezpieczenia społecznego, wiedząc, że będę musiał być na liście oczekujących przez co najmniej 15 miesięcy, aby zostać wezwanym do następnego leczenia (zapłodnienie in vitro).
To może wydawać się głupie, ale kiedy jesteś przy reprodukcji wspomaganej, czasy są mierzone inaczej, a tydzień może być wiecznością, więc wyobraź sobie kilka miesięcy! Właśnie tam postanowiłem nie czekać dłużej i wypróbować to w prywatnej klinice. Przeżyłem jeszcze jeden z najgorszych momentów, kiedy w pierwszym zabiegu uzyskałem pozytywne wyniki, ale szczęście natychmiast zniknęło, gdy była to biochemiczna ciąża (zarodek nie złapał się dobrze).
Jestem osobą z natury pozytywną i proces ten wykonałem całkiem dobrze. Ale teraz myślę o tym i zdaję sobie sprawę, że wszystko, przez co przeszedłem, było naprawdę trudne. Negatywne po negatywnych zastanawiasz się, dlaczego nie możesz zajść w ciążę nawet przy pomocy nauki. Odwracają wiele głów, myślisz wiele rzeczy i jest to proces, który bardzo pali.
Rose. Teraz Dorastanie jest skomplikowane fizycznie, emocjonalnie i ekonomicznie. A to przyczynia się do zaburzeń hormonalnych jednego roku i spadających lat.
W Babies i nie tylko Jak zarządzać rozmowami z nastolatkiem i nie umrzeć próbującCo - lub kto - było dla Ciebie najważniejsze w całym tym procesie?
Andrea. Moi rodzice bez wątpienia. Ponieważ bez jego wsparcia (ekonomicznego i emocjonalnego) nie byłbym w stanie ukończyć tego procesu. Były fundamentalne w moim życiu w ogóle, aw szczególności w moim macierzyństwie. Wiem, że bez nich nie odważyłbym się, a przynajmniej kosztowałby mnie więcej, aby decyzja była tak stanowcza. Można powiedzieć, że jak tylko dowiedzieli się o moim pomyśle, „popchnęli” mnie do jego realizacji. Teraz wychodzą z siebie z moim synem i nie mogę być za to bardziej wdzięczny.
Rose. Nikt, w moim czasie nikomu nie powiedziałem, dopóki nie pozostało 20 dni na inseminację i powiedziałem mojej matce. Mógłbym powiedzieć, że moja samoocena jest tą, która powiedziała mi najlepszą rzecz, jaką mogłem powiedzieć, nauczyła mnie kochać siebie i nie szukać ochrony u innych, którzy zawsze wpajali nam kobiety - mam nadzieję, że nowe pokolenia wiedzą, jak się kochać lepiej - i to właśnie ona Powiedziała, że ma moje życie i żyje nim tak, jak chciałem.
U niemowląt i więcej samotnych matek ma lepszą samoocenę niż samotne dzieci bez dzieciDla tych kobiet, które rozważają bycie samotnymi matkami
W konsultacji widzę coraz więcej kobiet (nie idź z tego powodu, oko), które nie wykluczają możliwości bycia samotnymi matkami z wyboru. Co powiedziałbyś kobiecie rozważającej tę opcję?
Andrea. Że jeśli są jasne, nie wahaj się i idź na całość. Niech słuchają niesłyszących i nie zwracają się o aprobatę innych, ponieważ dotyczą one ich życia i ich decyzji. Niech tylko zostaną wysłuchani. Że dużo się informują i szukają dobrego centrum do jego realizacji (bardziej niż centrum ważne są profesjonaliści). Ważne jest także, by przynajmniej bardzo mi pomogło, stać się plemieniem mam z tym samym modelem rodziny. Dla mnie były wsparciem i wskazówkami przed, w trakcie i po całym procesie. Teraz są rodziną i wszystko bez tego wsparcia byłoby bardziej złożone. Bardzo potrzebna jest sieć wsparcia z tymi samymi obawami, aby nie czuć się tak samotnym.
Rose. Że jeśli masz jasność, nie chodzi o to, by nie być samemu, o zapewnienie emocjonalnego braku pary, a ich sytuacja ekonomiczna na to pozwala, śmiało ... Że jest właścicielem swojego życia, że pary przychodzą i odchodzą i że znowu będzie czas na miłość, jeśli zechce, ale przyjdzie czas, że nie będzie czasu na dzieci, jeśli zechce. Weź pod uwagę zegar biologiczny i wydalanie jajników oraz że nadal istnieją alternatywne metody leczenia lub witryfikacji komórek jajowych. Przy przyjęciu dzisiaj jest to opcja, która bardzo się skomplikowała i ze względu na jej trudność nie doradziłbym, ale mimo to z entuzjazmem i czasem możesz to zrobić.
I w końcu, ponieważ poczucie zrozumienia, odzienia i zrozumienia jest bardzo ważne: co chciałbyś, aby ci powiedziano - w jakiejkolwiek dziedzinie, czy to w rodzinie, w medycynie, w biurokracji itp. - kiedy sam zacząłeś ścieżkę macierzyństwa ?
Andrea. Chciałbym usłyszeć, jak ważna była cierpliwość, kiedy zacząłeś ścieżkę wspomaganego rozrodu, która nie zawsze miała przyjechać i ją osiągnąć. Ważne jest, aby stać na ziemi. Musiałem nauczyć się trafiać w negatywy. I w tym procesie wiesz, kiedy się zaczyna, ale nie kiedy się kończy. Ważne jest, aby pozostać silnym i zimnym w wielu momentach, gdy czuje się, że nie jest już w stanie wszystkiego. Ponieważ istnieją procesy, które na szczęście są proste. Ale są jeszcze inne, bardziej złożone i nie możemy kontrolować wszystkiego. A przede wszystkim i co najważniejsze, zawsze do przodu!
Rose. W moim przypadku nic, ponieważ powiedziałem sobie wszystko, a opinia innych nie miała dla mnie znaczenia, ale uważam, że ważne jest, aby czuć się otoczonym politykami społecznymi i gospodarczymi, które głęboko nas zapomniały, zignorowały iw tych chwilach tak bardzo walczą dla równości kobiet trudno mi zrozumieć, w jaki sposób KAŻDY i mówię, że WSZYSTKIE partie polityczne nadal dają ten model rodziny przez długi czas.
Bardzo dziękuję wam obojgu, Andrea, Rosa, za poświęcony czas i za pomoc w poznaniu was, mamis.
Zdjęcia: Unsplash.com; Pexels.com
U niemowląt i innych osób Posiadanie rodziny samotnie wychowującej dzieci nie ma wpływu na wyniki w nauce dzieci, inne czynniki również
